Cinéma erotique in een (bijna) gepleisterd huis!

Woopie, we doen voort!
Onze dakwerker is de mankementen aan de geplaatste dakisolatie komen afwerken. Wij dachten dat het zo perfect was. Niet dus. Blijkbaar moet hij de overgangen van hellend dak naar buitengevel ook afplakken. En dat heeft hij nog niet gedaan. Dus moet onze architect nog wat extra achter zijn biezen zitten. Pppffff, stom!

Vanaf maandag zou onze plakker starten met de bezettingswerken. Mama De Smet deed daarom nog een inspecterende toer; nog kleine stukjes plakkerij hier en daar afkappen, uitstekende baksteenhoekjes afkappen, ... . Wij deden deze week op een avond de final touch: de nagels uit de muur trekken. Als die nagels al 50 jaar in de muur liggen te roesten, is dat evenwel niet zo evident. Maar niettemin gelukt!
Maar nog belangrijker was om te testen of we in onze geïnstalleerde waterleidingen geen lekken hebben. Zo gezegd, zo gedaan. Op maandagavond, na de werkuren, op weg naar het huis. Een koud huis. Want buiten blies de wind en vloog de regen in het rond. Maar niets aan te doen, gewoon doorzetten. Dus hup, tuinslang aangesloten op de werfkraan. En daarmee één voor één de collectoren en de sanitaire inbouwdozen getest. De inbouwdozen waren met glans geslaagd. Maar in één collector zaten we wel met een lek. En dat merk je zo: "aaaaaaaahhhhhhhh, stoooooooopppppp, zet de kraan uiiiiiiiiiiiiiiiiit!" Want ineens floept er dan water langs alle kanten. Een nogal penibele situatie, als je weet dat er een goeie 2m onder die collector - zonder vloer ertussen - een elektrische zekeringenkast hangt. Water en elektriciteit, niet bepaald goeie vrienden, weet je wel. We hadden weliswaar onze voorzorgen genomen; doeken, plastiek, opvangemmertjes... onder de collector gehangen. Maar niettemin bleef het stressvol. Maar bon, het lek is niet meer. Hoera!  

Na die test hadden we zekerheid: onze plakker kon mooi verder werken. We zijn zooooo trots op het tussentijdse resultaat. Op het gelijkvloers (behalve de keuken en de berging) zijn de plafonds een feit. Idem dito voor het 1ste verdiep. Eerst allemaal mooi de metal studs geplaatst. En daarop dan de gyprocplaten bevestigd. Schoontjes! Wij blij!
Nog blijer zijn we met de eerste bepleisteringen. Onze living en berging zijn al helemaal bepleisterd. Je kan je niet voorstellen hoe blij je daarmee kan zijn. Ten eerste omdat een huis dan ineens véél meer huis gaat lijken. Ten tweede omdat witte muren ineens ook veel meer ruimtegevoel creëren. En als laatste omdat met de bepleisteringen het einde toch écht in zicht komt. Finally!

 

Zooooooo blij met de eerste bepleisteringen! 

Wij trokken vorige week op een avond ook terug naar bouwhandel Hermans in Asse, met een rol isolatiewol die we op overschot hadden. Hoooo, zo blij dat de vrouw van het onthaal was om ons te zien. Met het grootste oprechte plezier maakte ze de creditnota op en betaalde ons het tegoed terug. Tjonge jonge, qua klantvriendelijkheid zou ze van andere bouwzaken iets kunnen leren. Het contrast met het filiaal uit Steenhuffel kon niet groter zijn. Daar helpten ze ons supergoed om 5m² aan Multipor te pakken te krijgen. Multipor is een ultralicht isolatieplaat van cellenbeton, een product van het merk Xella (een lid van de Ytong-familie). Zo'n ultralichte platen - onze architect vergelijkt het met peperkoek - hebben we nodig om één wand van onze zolder, die bestaat uit een enkelvoudige baksteen, te isoleren. Met gewone Ytongstenen - die op zich ook al licht zijn - was niet aangewezen volgens onze stabiliteitsingenieur, omwille van het gewicht ervan. Dus moest het iets ultra-ultralicht zijn. En dat is Multipor. Enige probleem was dat weinig bouwzaken het verkopen. En als ze het verkopen, is het met volledige palletten. Maar wij hadden maar 5m² nodig.

Na wat bellen met de Xella-fabriek en het uitleggen van onze situatie, waren ze bereid om te kijken of ze geen kleinere loten hadden liggen. En dat was zo! Ze hadden een beschadigd pallet staan. Daarvan wilden ze ons 5m² leveren, op voorwaarde dat we een bouwhandelaar vonden waarmee het te regelen was. Bingo, want Hermans uit Steenhuffel was bereid om voor ons die loten te laten leveren. Et voilà.
Donderdag kreeg ons architectenbureau dan bezoek van een vertegenwoordiger van Xella-Multipor. Ons bureau was immers nog niet vertrouwd met de plaatsing van Multipor. En opdat papa De Smet goed moet weten hoe hij de plaatsing ervan precies moest uitvoeren, lieten ze de vertegenwoordiger afzakken voor uitleg en instructies. De Multiporstenen moeten niet klassiek op elkaar gemetseld worden. Maar wel tegen de huidige muur gelijmd worden. Maar daarvoor moet de ruwe muur eerst wat behandeld worden met een ruwe laag cementmortel.

De elektriciteitskast is ondertussen een feit. Alles mooi aangesloten, genummerd en aangeduid. Mooi werk van papa Leemans! Hij krijgt er maar geen genoeg van. Maar dan zijn er nog klusjes: aardingen enzo in orde brengen.

Waar hielden wij ons dan mee bezig? Met prulwerkjes. Werkjes die klein zijn, maar op zich wel veel tijd in beslag nemen:

• het aansluiten van de afvoer van de ventilatie-unit. Wat een kakjobke! Op zich is dat niet moeilijk. Gewoon de flexibel rond de doorvoer - die al geïnstalleerd was in het dak - bevestigen met een spanriem. Maar dit was héél moeilijk, omdat de doorvoer al lekker genesteld was tussen de dakisolatie. Eén: je ziet daar niets, waardoor je niet goed kan zien waar je je schroevendraaier moet steken. Twee: je hebt er gewoon geen pak om te kunnen vijzen. Poging één werd door mezelf genomen. Poging twee door mama Leemans. Uiteindelijk werd onze laatste hulplijn ingezet: papa Leemans. En bingo, gelukt! Soms kan een man toch net dat tikkeltje meer... . Sóms he ;).
  
• het installeren van een houten kader voor het kunnen plaatsen van ons wc op het gelijkvloers;
  
• het plaatsen van de leidingen voor het buitenkraantje;
• het uitrekenen van de plaats waar de gyprocwanden van de technische cel op de zolder moeten komen.

Met onze verbouwing zijn we dag en nacht bezig. Vermoeiend! Vorige week zondag was écht kakweer. Wind, véél wind. Regen, zéér veel regen. Zelfs bliksem en donder! We waren mooi op tijd gaan slapen. Maar de aanhoudende stortregen maakte mij ongerust; op de zolder is onze doorvoer van de condensatieketel nog niet aangesloten, waardoor er wat regen kan binnensijpelen. En wat met onze gyproc van het plafond onder de zolder, zou die dan niet nat worden? Het was onmogelijk om door dat gepieker in slaap te vallen. Dus hup, 23.30u, en wij sprongen weer in de auto. Richting huis. Op de zolder inderdaad een kleine plas. Maar niet onoverkomelijk. Mooi een emmertje onder de buis geplaatst, en opgelost! Weg gepieker, welkom slaap!

Het griezeligste ontspanningsmoment van de week? Dat was zonder twijfel het Halloweenfeestje bij Katleen, Nico, Jonah en Elle. Dresscode: Halloween. Wat mee te brengen: een halloweenhapje. Wij kozen voor afgehakte vingers en een bloederige dip. Onszelf presenteerden we in een akelig plunje.

 

 

Eindigen doen we met de futielste weetjes en mopjes:

• Vraagt mama Leemans aan papa Leemans: "en, hebt ge grip" (bedoelende op de vijs). Waarop papa Leemans repliceert: "nee, ik heb enkel een verkoudheid". Lachen, gieren, brullen, schuddebuiken van het lachen!
• papa Leemans was vorige week vrijdag ook in het huis aan't werken. Samen met Roland en Maurice, onze plakkers. Maurice komt beneden, en vraagt in't Frans ('t zijn Brusseleers) aan papa Leemans: "ah, tu es l'électricien ici". Waarom papa Leemans zegt: "non non, j'aime bien faire ce truc. Mais c'est pas mon boulot." Waarop Maurice: "alors, qu'est ce que tu fais comme profession?" Waarop papa Leemans eerlijk zegt: "je suis caméraman, pour TV." Dixit Maurice, op zijn meest sappige manier: "ah, cinéma érotique?!" Tja... mannen zeker? :)