Een perfect verbouwverhaal. Of toch nét niet.

Twee maanden stil, oorverdovend stil. In schril contrast met die blogstilte kunnen we nu luidkeels roepen: we zijn verhuiissssssssd, we wonen in ons huiiiiiiissssssssssss! Voor die verhuis al meteen een warme dank je wel aan al onze helpende handen: onze mama's en papa's, Frederik en Marion, Eva en Bram, Sofie, Huyby en Didier. Marij en Heidi als team catering. En niet te vergeten: Pieter én zijn vrachtwagen!!

Dat betekent dat we in de twee laatste maanden van 2014 nog bergen werk hebben verzet om die verhuis mogelijk te maken. Zodanig veel, dat er geen tijd was om nog te bloggen. Ook zodanig veel, dat ik her niet oeverloos veel details alles ga beschrijven.

De mannen die van onze werf de 1ste belangrijke stap richting écht huis hebben gemaakt, waren Roland en Maurice, onze plakkers, gyproccers en plamuurders van het eerste uur.

 

Eigenlijk hadden die twee nét hun pensioen genomen. Maar op verzoek van mijn papa - die Roland al 30 jaar kent - zijn ze dan toch afgezakt richting Meise voor onze pleister- en plafondwerken. Hun machines hadden ze al verkocht. Dus haalden ze voor onze pleisterwerken hun meest retro machines van onder het stof. Het zorgde voor véél rommel, pleisterresten overal, donkere roetwolken als ze hun machine in gang staken, ... . Maar het resultaat is prachtig: mooie witte muren (ondertussen al iets minder wit van al het andere werk dat in tussentijd is gebeurd), mooie plafonds, de oude rolluikkasten die mooi zijn weggewerkt, en de oude marmeren venstertabletten - die gesneuveld zijn bij het uitbreken van de ramen - zijn netjes vervangen door eveneens pleisteren (of gyproc, zou ook kunnen) tabletten.

Papa De Smet bezette dan weer de enkele (koude) muur van de zolder met Multipor stenen. Superlichte en suuuperfragiele stenen van Ytong. Maar superhandig om mee te werken. En ook die muur werd door Roland en Maurice mooi afgewerkt. En is ondertussen - moeten we toegeven - een lekkere warme muur geworden.

 

Op 12 november werden onze ramen geleverd. Op 11 november braken onze papa's eigenhandig de laatste ramen en buitendeuren uit. Een remorque'ske vol, jawadde!

 

Ter vervanging bracht Erba, onze Heist-op-den-Bergse ramenboer, een vrachtwagen vol fonkelnieuwe ramen. We hebben lang getwijfeld over de kleur van onze ramen. Maar we zijn erg blij met het resultaat. Zwart, dat mooi afsteekt met de rode gevelsteen. Binnen zijn de raamprofielen ook zwart. Wat dan eveneens mooi contrasteert met de witte muren. En dankzij al die ramen baadt het huis, toch zeker op het gelijkvloers, in licht. Heerlijk!

 

De mannen van Erba zijn we ook onmetelijk dankbaar voor het optillen van onze zonneboiler. Die werd begin november geleverd. Eerder hadden ze ons bij Sack gezegd dat we die manueel naar boven (technische cel op de zolder) gingen krijgen; onze trap was daarvoor nét breed genoeg. Tot natuurlijk die boiler wordt geleverd én blijkt... dat de boiler, als je de verpakking erbij rekent, toch te breed is voor de trap. Dan de boiler maar uit de verpakking gehaald. Maar weegt dat ding - overigens ook nog eens perfect rond, waardoor je er geen hefgrip aan hebt - 90 kilo. 90 gevaarlijke kilo's. Onze papa's en sterke broer Frederik ondernamen zéér verdienstelijke en meer dan moedige pogingen om de boiler toch boven te krijgen. Maar ha, Safety first!!! De moedige pogingen werden op het verzoek van mijn bezorgde zelve gestaakt. Een lief belletje dan maar naar Erba, die bij plaatsing van de ramen sowieso een grote kraan meebrachten. Met de vraag of zij met die kraan onze zonneboiler door de velux van de zolder wilden steken. En dat deden ze. Hoera voor Erba! 

Ander werk dat we verzet hebben? Het leefbaar maken van onze zolder. Dat begon met het egaliseren van de zoldervloer. Daar was ooit een beton gegoten die nogal sterk wiebelde. Op bepaalde punten hadden we niveauverschillen van 6cm. Niet echt geschikt om een egale vloer te leggen. Een egalinevloeistof gieten was in ons geval niet de juiste oplossing; dat is enkel zinvol bij niveauverschillen tot max. 2 cm. Een chape gieten ging dan ook weer niet. Na veel zoekwerk en het raadplegen van een aantal bouwzaken, kwamen we dan uit op Rigidur. In een notendop: je giet een soort van zeer dunne lavasteentjes over je vloer, totdat je vloer helemaal waterpas ligt. En op die steentjes leg je dan een soort van pleisterplaten. Et voilà, vloer ligt egaal. Het klinkt simpel. En op zich is het ook niet zo moeilijk. Maar toch heeft het ons twee dagen en half, véél meten, véél zuchten gekost om de klus te klaren. Héél wat helpende handen kwamen eraan te pas: onze mama's, BFF Sofie, Maja en ikzelf.
Daarmee was de vloer klaar om gevloerd te worden met laminaat. Een klus die onze papa's en zus Eva op zich namen. De slaapkamers eronder werden ook met laminaat bekleed. Dorien en Jelle namen de voorste slaapkamer onder handen. Onze mama's legden laminaat in de achterste slaapkamer.

Voor de badkamer kozen we voor vinyl. Waaat, vinyl? Jawel! Een tegelvloer leggen kon technisch gezien niet (een oud huis legt soms hier en daar beperkingen op...). Laminaat leggen in een vochtige ruimte als een badkamer is not done. En kurk was een beetje te duur. En overigens, vinyl is alles behalve de oubollige vloerbekleding van weleer. Het exemplaar dat wij kozen oogt als houten planken. Mijn mama en ik legden de planken. En het moet gezegd: het resultaat mag er zijn!

Papa Leemans - nog steeds Patrick van den Elentriek - deed ondertussen met zijn assistente - mama Leemans, oftewel Yannick van den Elentriek - verder aan de elektriciteitsinstallatie. Stopcontacten installeren, lichtschakelaars aansluiten, ... . Deze week installeerde hij ook al de inbouwspots. Elektriciteit in huis, het is een heerlijke luxe! En dat laatste besef je pas als je het nog niet hebt... . 

Wat nog?
De mannen van de groendienst van Grimbergen kwamen onze kerstbomen uitdoen. Hu? Jawel, wij wilden van die twee torenhoge kerstbomen vanaf. Meer dan 8m hoog, groot, lomp en veel zonlicht wegnemend. Zoiets laten doen kost nogal een aardige duit. Dus dachten we, als we onze kerstboom nu eens zouden aanbieden aan het kerstmarktcomité van Grimbergen. En jawel, bingo! Met 6 mannen (!!!) kwamen ze de kerstboom uitdoen. Waarna hij een aantal weken heeft gepronkt op het plein voor de abdij. Aanvankelijk stond hij nogal scheef op het kerkplein. Zodanig scheef dat we uit goede bron hadden vernomen dat er op de zondagmarkt aan het kippenkot over geroddeld werd: "a zuu ne schiejven buum, wa hemme ze diene gehaald?" Dus werd de boom ingekort. En stond hij, gekortwiekt, te fonkelen op de kerstmarkt. Onze boom!!!

Bram installeerde de condensatieketel. Sack kwam de condensatieketel, zonneboiler  en thermostaten aansluiten en opstarten. Een complex geheel van buizen, vaten, ketels, ... . Ook de ventilatie startten zij op. En oh ja, in september hebben we de zonnepanelen van de zonneboiler dus perfect geïnstalleerd. Want bij heldere koude winterdagen als tegenwoordig verschijnt er op onze kamerthermostaat volgende boodschap: "solarpomp actief". Jippie, 10 op 10 voor de meisjes (maar toch vooral voor Maja die ervoor op het dak gekropen was!).

Met de hulp van Marij stofzuigden we een volledige gelijkvloerse verdieping. Daarvoor kregen we o.a. van mijn vroegere PO-leraar Luc zijn vroegere industriële stofzuiger. Super dank je wel, Luc!!! We hadden nog twee andere geleende stofzuigers daar bovenop. En daarmee konden we de betonplaat stofvrij maken voor het laten spuiten van de PUR. Pur wat? Een dikke witte isolerende massa schuim die bovenop de betonplaat en leidingen kwam te liggen. 

 

Op die PUR installeerden Maja en mama Leemans de vloerverwarming. Sleuren en buigen aan dikke alpexleidingen. Op zich niet moeilijk, maar wel tamelijk hard labeur (die buizen laten zich niet zo makkelijk plooien). Maar nu al was het de moeite waard; warme voetjes en een gelijkmatig verspreide overheerlijke warmte, dat is onbetaalbaar genot!

En dan tot slot nog het sanitaire sluitstuk: lavabo's, bad, douche en kraanwerk installeren. Op het eerste moment niet altijd even succesvol. Maar op het einde van de rit wel met glans geslaagd!

De mannen van schrijnwerkerij R&D bezetten op hun beurt dan weer onze aanbouw met zwart gebrand hout. Zwart gebrand hout is een geveltechniek uit Japan. Door het branden van het hout is het bestendig tegen o.a. schimmelvorming. En en plus: aangezien het hout gebrand is kan het ook niet afbleken. Precies wat we wilden, want dat laatste vinden we niet mooi. Het zwart gebrand hout werd aangeleverd vanuit Amsterdam; voor zover we weten is er enkel daar iemand die het volgens de authentieke Japanse methode produceert.
Van dicht bij ziet het er zo uit:

Van wat verder af zo:

Wat de mannen van R&D gepresteerd hebben, vinden we prachtig! Lekker strak, perfect uitgevoerd. We kunnen onze bewondering voor het werk van deze twee stielmannen pur sang alleen maar extra hard onderstrepen. 

Klinkt allemaal goed? Hooo ja. Maar toen kwam het sluitstuk: onze betonvloer. Begin december kwamen ze die gieten. Perfect gegoten, perfect egaal, perfecte look, perfecte kleur! We waren blij, oooo zo blij. Twee dagen voor onze verhuis kwamen ze de vloer burnishen; een soort boenwas opzetten die vlekkenwerend is (bijvoorbeeld tegen vlekken van wijn, een tas soep die valt, of ...). En toen liep het mis, faliekant mis. Om één of andere reden staat onze betonvloer voor een groot stuk van de keuken en de living vol witte voetafdrukken (een goeie maat 45, profiel van een werkbottin). Het afschuren van de toplaag biedt geen soelaas; ook dan blijven de vlekken zichtbaar. Er is geen verklaring voor wat er gebeurd is. De firma heeft de betonvloer helemaal volgens de gangbare voorschriften gegoten en geboend. Maar om één of andere reden gebeurt er een chemische reactie telkens een vloeistof - zelfs simpel water - onze betonvloer raakt. En dat creëert onuitwisbare vlekken. Niet meteen de bedoeling, zeker niet in een ruimte als een keuken.

Op de dag van onze verhuis zijn we de ernst van de situatie te weten gekomen. Dag verhuisenthousiasme, hallo tranen. Véél tranen. Maar de tranen hebben ondertussen plaats gemaakt voor het mantra "voor alles zijn er oplossingen". Iedereen - ook de betrokken firma's - is constructief en zoekt mee naar manieren om van onze vloer iets moois te maken. Dus laat ons maar met die positieve noot eindigen. En haha, een lachje opzetten...

De vloersituatie zorgt wel voor een paar ongemakjes. Een keuken kunnen we in tussentijd niet installeren. Jammer, want we hoopten dat in de kerstvakantie te realiseren. In afwachting van duidelijkheid over wat er precies met de vloer gaat gebeuren, kunnen we al onze spullen die bedoeld waren voor het gelijkvloers ook geen plek geven. Dat betekent dat één van de slaapkamers volgestouwd staat met onuitgepakte verhuisdozen. Is dat een ramp? Neen! Is dat onoverkomelijk? Neen. Maar we hadden het anders voor ogen gehad. Maar we gaan evenmin zagen en klagen. We doen voort, we werken boven verder af tot een mooi huis, een warme thuis. En binnen een paar maanden of jaren - na een goeie afloop - lachen we er ongetwijfeld eens goed mee. "Weet je nog, toen we hier...". 

Geen keuken betekent... geen mogelijkheid tot kokkerellen. En de frieten en andere afhaalmaaltijden waren we ondertussen - na ettelijke weekends verbouwen - meer dan beu. Tijdens de kerstvakantie werden we, geheel en al passend in de "help eens een behoeftige"-kerstsfeer, uitgenodigd door lieve familie en vele vriendjes op warme, smakelijke avonden! Dank je wel, aan onze mama's en papa's, broer en zus, schone broer en schone zus, en onze vrienden An & Evert, Heidi, Marij, Sofie en Huyby, Elise & Didier. 

Ondertussen hebben we één van onze slaapkamers ingericht als provisoir keukentje. De keukenkastjes die we een jaar geleden hadden uitgebroken hadden we gelukkig nog bijgehouden. En die hebben nu een plekje gekregen. We trekken voorlopig onze plan met 3 kleine gasvuurtjes. En mits een bad en 2 plastieken teiltjes kunnen we ook nog eens onze afwas doen. Ma how zeg! En het kookwater van de patatjes of de pasta? Huppaa, ook het bad in! Olraajdie!

 

Jawel, je leest het goed. Een succesvol verbouwverhaal. Dat ei zo na perfect had kunnen eindigen. Maar toch net niet. Maar wij zullen doooooorgaan! Met verven binnenshuis, de afwerking van onze badkamer, ... . En binnenkort met foto's van hoe dat er in afgewerkte toestand allemaal uitziet. Want toegegeven, dat zit er in deze blog niet zoveel bij. Wat kunnen we jullie volgende keer allemaal tonen? Een prachtig badkamermeubel, made by opa! Een mooi getegelde badkamer. En ook al minstens een getegelde gang. Jawel, dat wordt watertanden voor de volgende blogspot. Die er - in tegenstelling tot de vorige - héél snel zal komen. Beloofd!