We leggen efkes een terrasje...

Het was hier lang muisstil. Maar Maja & Sofie Constructions draaien weer eventjes op volle toeren. Want na het huis en gans zijn binnenkant, is het nu tijd voor... de buitenkant.

Vorig jaar stonden we al eventjes op de drempel van een terras. Maar na heel wat tellen en hertellen bleken we toch wat centjes tekort te komen. En onder het motto "wat een mens niet heeft, kan'm niet uitgeven", stopten we de terrasplannen een jaartje in de koelkast. Om dan het ontbrekende geld bijeen te sparen. Et voilà, we zijn zover.

Het terras vinden we zelf een beetje een uitdaging. Het zal naast het terras van mijn grootmoeder komen. Maar daar ligt een klein addertje onder het terras. Want haar terras ligt 70 cm hoger dan de nulpas van ons terras. Ha! Stutten is dus een must. Maar we wilden daarbij ook niet het gevoel krijgen dat we met ons terras in een soort van diepe put zitten. Dus we zochten naar een functionele maar ook esthetisch mooi ogende oplossing. Et voilà, het team van Plan A, ons architectenbureau, kwam met een pareltje van een ontwerp.

Het idee is eigenlijk simpel. Om het "diepe put"-gevoel weg te werken, komt er op de kruising van de beide terrassen een plantenbak. Die op zijn beurt mooi overvloeit in een muurtje met zitbank. 

Bijkomende uitdaging: de nulpas van onze fietsenberging ligt 15cm lager dan de nulpas van onze keuken. Maar we wilden van dat vlak wel één groot terras maken. Liefst zonder trapje. Want dat leek ons heel onhandig als je met je fiets, een kruiwagen, grasmachine ... of iets anders op wielen uit de fietsenberging wil komen. Maar ha, ook dat is weer mooi opgelost. Want vanaf de keuken zal het terras licht hellend richting fietsenberging gaan.

We zijn erg blij met het ontwerp. Lekker groot (45m², woehoe!), met cosy hoekjes hier en daar. Familie en vrienden, be prepared voor leuke, gezellige en lekkere terrasnamiddagen en -avonden!! 

Qua uitvoering kiezen we opnieuw voor gepolierde beton. Want beton is mooi, lekker strak, makkelijk in onderhoud, ... . Tussen keuken en terras hebben we geen "dorpel". Dus de vloer van het gelijkvloers en van het terras gaat mooi vlotjes in elkaar overvloeien. Lovely!

Voor de uitvoering brengen we weer wat bekende gezichten samen. Immers: never change a winning team!

Te beginnen met ons architectenbureau, dat naast het ontwerp ook instaat voor de aansturing en opvolging. Voor de grondwerken zorgt Wilgron. We hadden eerder op hem beroep gedaan voor containers. Sympathieke kerel met correcte service én prijzen.

Voor de uitvoering van  de beton gaan we weer in zee met de firma die bewezen heeft dat ze het vertrouwen én vakmanschap waard is: BCI Floors. 

Et voilà. We zijn vertrokken. Het weekend van 1 mei brachten we orde in onze ontplofte werftuin. Snoeihout weg, buizen weg, steenpuin verzamelen en op één hoop gooien, slechte palletten verzagen, ... . Dat leverde een aardig hoopje grof vuil op de remorque op.

 

 

Maandag startte de grondwerker. Steenpuin opladen in een container, het terras uitgraven, de wortels van de oude, gigantische sparrenbomen oplichten uit de grond, het uitgegraven terras verharden met gemalen betonpuin, alles aantrillen met vermalen steenpuin, ... . 

 

Surprise surprise, tijdens het graven kwam Wilgron ook uit op een oude regenwaterput. Maar onze architect - een beetje onze constante redder in nood - zakte af, keek, analyseerde, beoordeelde en gaf een oplossing. 

Achteraan de tuin lagen ook nog heuvels met grond. Dat is grond die we 2 jaar geleden manueel hebben uitgegraven op de plaats waar nu de carport staat. En die heeft Wilgron ook netjes genivelleerd. Zodat we nu tenminste een rechte tuin hebben. 

Vrijdag begon de betonfirma met de voorbereidende werken: het maken van de bekistingen. Niet zonder slag of stoot. Want er waren moeilijkheden om het plan te lezen; de mannen wisten niet wat ze moesten doen, hoe het plan te interpreteren. Enfin, veel ditjes en datjes. Gelukkig konden we nog een hulplijn inroepen: onze architect. Duizend maal dank! Want hup, de mannen ware nu goed op dreef. Of toch ook weer niet want... de grondwerker had 5cm te veel vermalen steenpuin gekapt als ondergrond. Waardoor er te weinig diepte was om beton te gieten (maar 10cm, in plaats van de noodzakelijke 15cm). Dus... dropen ze weer af.

Ons huiswerk voor het weekend was duidelijk: de grondwerker zo snel mogelijk ter plaatse krijgen om die 5cm steenpuin er weer af te schrapen. En dat lukte: maandagochtend. Op een uurtje was de klus geklaard. 

Afronden deed onze grondwerker met zijn laatste klus: het afslijpen van de schil van de oude stookolietank. Die stak nét iets te veel boven de grond uit, waardoor er daar te weinig diepte was voor de beton. Dus: weg met die schil van de stookolietank. Slijpschijf uit de graafmachine, en slijpen maar. Dat gaat goed. Tot je Wilgron, nét nadat hij de laatste cm van die tank heeft weggeslepen, hoort roepen: "oei, ola." Op dat moment weet je al hoe laat het is, en kan je alleen maar denken: "wat nu weer?!" Iets wat we alleszins niet verwacht hadden: we zaten met een gat, een groooooot gat. De stookolietank van 5000 liter, die 2 jaar geleden gereinigd én volgespoten was met PUR-schuim, bleek maar voor een kwart gevuld te zijn. Ter hoogte van het terras zaten we met een gapend gat. Een dermate groot gat, dat je het niet eventjes gevuld krijgt met wat zakjes zand uit de Hubo. Steenpuin om erin te gooien hadden we ook niet meer liggen. Aaarrrggghhh, het scenario van een gegoten terras op woensdag 11 mei leek eventjes far far away. Tenzij we de tank door de betonfirma zouden laten vol kappen met breekzand of beton. Maar daar hadden we niet echt op gerekend...

Maar soms zijn oplossingen héél dichtbij. Want Saskia van Plan A had een eenvoudig maar geniaal idee: bel eventjes gewoon naar de firma die die tank heeft opgespoten en vraag of hun neutralisatie het volledig opspuiten van de tank inhoudt. En indien dat het geval is, probeer dan te kijken wat ze nog kunnen doen. Om 14.47u gebeld en de situatie uitgelegd. En wat bleek? Wat bij ons het geval was, is niet de bedoeling. De firma had er zelf ook niet meteen een verklaring voor. En zat erg verveeld met de situatie. In die mate, dat ze het gat héél snel wilden komen opspuiten. Zodat onze terrasplannen verder ook niet in het gedrang zouden komen. Et voilà, om 16.25u was de tank al opgevuld. Wat een service! Back on track!

   

Dinsdag kwamen de mannen van de betonfirma de bekistingen dan afmaken en de wapeningsnetten plaatsen. Die daarna gedoopt werden met regen, véél regen.

En vandaag... ligt deel 1 van het terras. We hebben opnieuw gekozen voor de klassieke kleur van beton; geen kleurpigment. De beton moet nog goed uitdrogen, dus hij gaat nog wat tinten afbleken. Maar hoooo hoooo, nu al bij. De terrasavonden komen met rasse schreden dichterbij! We keep you posted over de verdere vooruitgang.