Dat ruikt hier... naar hard werk!

't Zijn harde weken. We zijn bijna aan 17 mei. Dus we zetten nog al onze energie- en tijdsreserves in om tegen die datum - de Vlaamse renovatiedag - ons huis binnen zo veel mogelijk af te werken. Dat betekent: thuiskomen van het werk en nog beginnen klussen. De weekends, die zijn volgepropt met kluswerk. Soms op de meest surreële uren; om 6.30u 's ochtends opstaan voor de eerste verflaag op de trap. Zodat we de volgende verflaag, na 12 uur droogtijd van de vorige, nog dezelfde dag kunnen aanbrengen. Dat werkje is dan om 23u 's avonds af. Om dan de volgende ochtend terug belachelijk vroeg op te staan voor de laatste laag. Zo van die scenario's. Maar bon, het resultaat mag er zijn.

In voorbereiding op het schilderen van onze trap, moest er een stuk aan de trap hersteld worden. Voornamelijk het stuk waar vroeger een muurtje had gestaan, maar dat afgebroken is. Daar was de trap dus niet mooi afgewerkt, of zwaar beschadigd. 't Is maar hoe je het bekijkt. De mannen van R&D, de schrijnwerkers die ook ons zwart gebrand hout hebben geplaatst, deden prachtig oplapwerk. Beoordeel zelf maar aan de hand van de voor en na... .

 

Daarnaast "corrigeerden" ze onze wc-deur. Dat was de vroegere deur van de kelder. Maar de draairichting van de deur was niet meer aangepast aan de nieuwe wc-situatie; als je de deur zou opendraaien, zou je tegen de wc botsen. We konden, als we dat wilden, een spliksplinternieuwe deur laten plaatsen. Maar dat wilden we niet. Want onze oude deuren hebben van die leuke ramen. Lekker retro. Dus nieuwe scharnieren met een nieuwe draairichting, en in functie daarvan ook nieuwe deuromlijstingen. Weer dikke vette punten voor R&D!

 

Wat verder? We hebben een klein accidentje gehad in één van de slaapkamers. Blijkbaar stond daar in een verhuiszak nog een fles ontstopper (zo van dat goed toxische, bijtend spul). En van die fles was blijkbaar de dop gevallen. Gevolg: ontstopper op de laminaatvloer gedrupt. En dat hebben we nu pas - goed zichtbaar - ontdekt. Al de planken waarop de ontstopper was gedrupt, zijn om weg te smijten. Want de laminaat heeft duidelijk chemisch gereageerd met de ontstopper. 

Drie planken waren beschadigd. Dus hup, alle laminaatrijen tot aan de beschadigde planken eruit. Dankzij 6 pakken laminaat die we nog op overschot hadden, konden we dan de 3 lelijke planken vervangen. En hup, zo weer netjes in orde. 

Om zo'n ongelukken met de ontstopperfles te voorkomen, verhuisde de fles naar beneden. In de ene hand de bus ontstopper. In de andere hand een leeg glas dat naar beneden mocht. Nog even een tussenstop in de wc beneden, om daar nog iets anders op te pikken. Ik buig mij voorover om dat op te rapen op de wc-vloer. Maar damn, vergeten dat ik in de andere hand die ontstopper nog vast had. Een fles zonder dop... . Dus lap, ontstopper op mijn handen gegoten. En afgaand op de schade aan de laminaat, wist ik ondertussen wel hoe bijtend dat product was. Ik dacht: snel snel mijn handen afspoelen met véél water. En in een reflex heb in mijn hand dan maar gewoon in de wc-pot gestoken. Brandje meteen geblust :) . Meteen de eerste keer dat ik met mijn volle vuist op de bodem van een gevulde wc kwam. Hopelijk ook de laatste keer. Enfin, het zijn spliksplinternieuwe wc's. Nog netjes en al, altijd proper gekuist met Ecover. Zo erg is dat nu ook weer niet :)

Op zolder heeft het zichtbare dakgebinte een opknapbeurt gekregen. Het oorspronkelijke hout was erg donker. Maar ook nogal 'bevlekt'. Met pleisterresten, die we er niet uit kregen. Dus één effectieve remedie: de balk afschuren. Verschillende avonden heeft Maja er machinaal aan liggen afschuren. Alweer niet zo evident, op die hoogte. En vooral, een verschrikkelijk vuil werk. Houtstof overal. Moeilijk ademhalen met al dat stof. 

 

Maar het resultaat is verbluffend. Een mooi afgeschuurd gebinte, verschillende tinten lichter dan tevoren. Ondertussen hebben we het al overvloedig - op instructie van de Colora - behandeld tegen de houtworm. Dat product moest 8 dagen intrekken. Om dan tenslotte de beschermende vernis op het  hout te zetten. 

 

Daarna volgden de schilderwerken van de zolder. Die is, tot in de nok, minstens 4,5 meter hoog. Te hoog om te kunnen bereiken met een trapladder. Maar Nicole - super dank je wel Nicole!! - wist ons uit de nood te helpen met een stelling, waarop we dan een trapladder konden plaatsen. En daarmee wél tot in de nok geraakten. Om eerst te beginnen met het afschuren van de gyprocplafonds en -muren. Daarna af te wassen. Op de meeste plaatsen ging dat vlotjes. Boven het trapgat konden we de stelling niet plaatsen. Maar dan is een mens creatief. En dan bindt mama De Smet de afwasvod aan een lange stok. En op die manier kan je de muren ook afwassen natuurlijk... Om daarna, gespreid over 2 dagen, te schilderen. Alles opnieuw in het wit. Behalve de binnenkant van de ramen en de veluxen. Die hebben we in het funky orange geschilderd. Het oranje geeft, bij elk sprankeltje zonlicht, een warme gloed in de kamer. 

Het "verlichtingsarmatuur" op zolder hangt ook omhoog. We zochten iets frivools, licht en met een retrolook. Maar verlichtingsarmaturen zijn vaak schandalig duur. Maar ha, wat vonden wij bij bol.com? Hét verlichtingsarmatuur naar onze goesting, voor nog geen 40 euro per stuk. Zalig! In de lamp zit kooldraad; zo een koperen draad die geel/oranje kleurt als je de lamp aansteekt.

 

De trap heeft ondertussen ook een schilderbeurt gekregen. Eigenlijk om dezelfde reden als het dakgebinte. Enerzijds omdat het hout een donkere kleur heeft; wij houden eerder van licht en vrolijk. Maar ook omdat hij tamelijk zwaar beschadigd was met pleistervlekken die we er niet uit kregen. 

  

Zo vlot het gaat om muren te schilderen, zo tijdsintensief is het schilderen van een trap. Het begint met het "ontvetten" van de trap. Daarna licht afschuren. Om vervolgens de gaatjes of andere beschadigingen aan de trap te vullen met herstellende pasta. Opnieuw lichtjes afschuren en afwassen. Om dan ein-de-lijk te kunnen beginnen schilderen. Eerst een voorbehandelende laag. Die moest 5 uur drogen. Daarna de 1ste afwerkingslaag, 12 uur droogtijd. En tot slot de laatste afwerkingslaag. Wij kozen ervoor om de trap in hetzelfde wit te zetten als onze muren - living white. Maar de treden zelf in een andere kleur te zetten: green tile. Extra veel werk, want dan kan je niet alles in één keer schilderen. Wachten tot de ene laag droog is, om die dan af te plakken en de andere kleurverf te zetten. 3 dagen heeft het ons gekost. Maar het was de tijdsinvestering waard. De gang oogt lichter en frivoler dan tevoren. 

De 1ste behandelende laag, die noodzakelijk is opdat de afwerkingsverf zou hechten

Klaar!

Klaar!

En klaar! De wc-deur hebben we uiteindelijk gewoon in donker vernis gehouden. Omdat de gang anders wel héél wit wordt.  

In de badkamer staan nieuwe deuromlijstingen rond de deur (de vorige zijn we ergens op onverklaarbare wijze verloren). Papa De Smet heeft dan verder de tegeltjes afgewerkt, zodat die mooi aansluiten op de deuromlijsting. 

En op een avond hebben we dan ook nieuwe plinten in de badkamer geplaatst. Gewoon wit, tikkeltje strak. Dan nog een wc-rol-houder opgehangen die we van mama en papa Leemans uit Berlijn hadden gekregen. Et voilà, met dat alles is de badkamer weer wat beschaafder. 

 

Eén van de slaapkamers had sinds september/oktober een specifieke naam gekregen: het Walhalla. Waarom? Omdat het de kamer was waar alle gerief stond: werktools, alle materialen voor sanitair en verwarming (alpexbuizen, de regenwaterpomp, ...), ook alle te installeren materiaal voor elektriciteit. Echt een kamer waar wel wat kapitaal aan materiaal stond. Het ging altijd systematisch op slot. En we hebben gelukkig op onze werf nooit ongewenste bezoekers gehad. Bij onze verhuis werd het Walhalla de rommelkamer. Alle onuitgepakte dozen belandden daar. Alle rommel ook. Verschrikkelijk, want je kon er amper een voet binnenzetten. Dat is verleden tijd. Na duchtig schuurwerk (beik, ik haaaat gyprocplafonds afschuren) en verven (dank je wel voor de hulp, Katleen), zit ook deze kamer in een nieuw kleedje.

 

Het schuurwerk van muren en plafonds zit er nu definitief op. Geen fijn stof meer dat door het huis zal dwarrelen. Dus kon het kristallen lustertje van mijn grootouders teruggehangen worden. Tijdens de verbouwing was dat in veiligheid gebracht bij mama De Smet. Papa Leemans hing het opnieuw op de originele plek op, waar het hing sinds 1953. Het lustertje is opnieuw thuis, en schittert als nooit tevoren.

 

Onze favoriete plakkers Roland & Maurice waren voor een dagje weer van de partij. Om de oude elektriciteitsnis in de gang weg te pleisteren. Hoe we de nis precies gaan vullen, weten we nog niet exact. Er zijn wat ideeën. De precieze uitvoering, da's voor binnen een paar weken...

 

Roland en Maurice kwamen ook langs om het wc'tje te plamuren en om het plafond in de gang te plaatsen. Maar vooral om onze carportmuur, die op de scheiding staat met het huis van de buren, af te cementeren. Zo moeten de buren niet meer kijken op een lelijke (snelbouw)steenmuur. Maar ondertussen al op een afgecementeerde muur. Die we binnenkort een fris likje verf zullen geven.

Onze papa's - het zijn écht waar onze helden - zijn ondertussen doende met onze oprit. Daar is al heel wat over nagedacht en van ideeën over gewisseld. Om nu een finaal plan te hebben. Ze hebben al  de grond afgegraven, waar dan later de stabilisé en de steentjes op geplaatst kunnen worden. 

Onze mama's zorgen voor onze hygiënische en logistieke ondersteuning. We kwamen niet meer toe aan onze was. Dus draaiden de mama's ettelijke wasmachines. Andere klussen waar we moeilijk toe kwamen waren het verwijderen van verfresten op de deuromlijstingen, de raamkaders en de laminaatvloer. Een volle zaterdag spendeerde mama De Smet aan het verwijderen van verfresten rond ramen en op de vloeren. Een volle dag! Leve onze mama's. 

We plaatsten onlangs de deuromlijstingen van de keukendeur terug. En wat vonden we daar tussen de deur en de omlijsting? Alweer opgefrommelde kranten en magazines (die dienden als isolatie). Een Humoradio (de voorloper van de Humo) uit 1953. Maar ook het tijdschrift Votre Santé, uit 1948. Met artikels over BH's en syfillis. In 1948, 1948!!!!! Kan je je dat voorstellen? Onvoorstelbaar toch, dat thema's die vandaag nog taboe zijn toen al aan bod kwamen in zo'n tijdschriften. Enfin, de tijdschriften zijn mooi bijgehouden en krijgen een mooie plek in huis. 

Zo heeft een cover die we vorig jaar terugvonden tussen het raam aan de straatkant en de gevel ondertussen een glansplek gekregen in onze living. Op de cover pronkt Fernandel, op bezoek in New York. Een pareltje!! 

 

Als voorlaatste puntje, weer een straf Eandis-verhaal. In december hadden we de stokoude enkelvoudige elektriciteitsmeter laten vervangen door een nieuw exemplaar. Een nacht- en dagteller (want da's beter voor de portemonnee). Midden maart moesten we onze meterstand al doorgeven. En heel raar, de dagteller stond maar op 2, terwijl de nachtteller al op 200 stond. Paar dagen later nog eens gaan kijken, en de nachtteller was toen al verder doorgelopen, de dagteller niet. Duidelijk iets niet pluis; we verbruikten alleen op nachttarief. We signaleerden het aan Eandis (want we hadden geen zin om binnen x-aantal tijd een gepeperde rekening te krijgen, overigens voor een probleem waarvoor wij niet verantwoordelijk waren). Eandis kwam eind april ter plaatse. En wat bleek: de nieuwe meter was al stuk. "Ja madammeke, soms liggen er kapotte meters in ons camionette." Tja. Enfin, toch een goeie 2 maanden enkel op nachttarief verbruikt. Dank je wel Eandis. Nu kleuren we weer mooi binnen de lijntjes. 

Wordt er voor de rest nog ontspannen? Weinig tot niet. Midden april konden we met de vriendinnen wel van de zon genieten in onze tuin. Spot iemand daar een nieuwe tuintafel? Nope. Maar een grote bobijn van onze EXVB-kabel (een elektriciteitskabel die van onder de straat naar je huis loopt, een stevige klepper) dient wel perfect als tafel. Hoera! 

We proberen ondertussen ook nog ons beste beentje voor te zetten. Op 2 mei gingen we voor Kom op Tegen Kanker en de vzw Prinses Harte 2 uurtjes kinderen schminken of glittertattoo's zetten. Eens iets anders dan trappen schilderen. 

 

Elke kwam ons op zondagavond verblijden met koken chez nous; handig, want dan moesten wij niet naar de winkel. Leve Elke! En als we écht geen tijd hebben om te koken - zoals 2 weken geleden - dan druipen we nog eens af naar de lekkerste frituur (maar écht) van het land: Den Dries in Wolvertem. Mjammie!  

 

Hét meest geestige ontspanningsmomentje hadden we op de onthaaldag voor nieuwe inwoners van Meise. We werden uitgenodigd voor een busrit langs de mooiste plekjes van Meise. En wat een primeur, nog wel met de nieuwe, nog ongebruikte bus van de gemeente. Het was ook voor de chauffeur nog wat zoeken: het regende, en de ruitenwisser deed het niet. Even werd het idee geopperd om ergens te stoppen om een aftrekker te halen. Om dan om de x-aantal tijd op die manier de regen weg te swifferen. Wat een onhaalbaar idee! Het heeft het uiteindelijk niet gehaald. En met de knoppenbediening van de ruitenwisser kwam het dan toch nog in orde.

De meest praktische plekken van de gemeente werden getoond: de verschillende scholen, het OCMW, de woonzorgcentra, het gemeentehuis, de muziekschool, de sportschuur, ... . Zélfs tot in de catacomben van gemeenschaps- en cultuurcentrum De Muze. De beentjes konden we strekken op de zaterdagmarkt van Meise-dorp.

De beloofde mooiste plekjes van de gemeente hebben we ook mogen spotten. De nationale plantentuin, uiteraard. Het landgoed van één of andere adellijke familie. De vele kerken en kapelletjes in Rossem, Oppem, Meuzegem, Imde, Meise, Sint-Brixius-Rode, Wolvertem en Westrode. Wist je dat in Imde een lid van de familie Bush - jawel, van de Amerikaanse ex-president - de oude pastorij bewoont? Andere bekende inwoners van Meise? Kris Wouters (maar dat was geen nieuwtje, want die hadden we al vaak gespot in frituur Den Dries, haha). Jo vally. Bruno Wyndaele. Baron Eddy Merckx. Maar ook An Van dam. An Wie? Ja, An Van Dam. Wij hebben geen idee wie An Van Dam is. En ook google niet. Mocht iemand uit showbizzland ons wegwijs kunnen maken: graag!

Uitstappen uit de bus, en dan nog getrakteerd worden op een glaasje, chipjes en sandwichkes. Jawadde, bedankt gemeente Meise! En alsof dat nog niet genoeg was, kregen we nog een goodiebag vol met kortingsbonnen of andere attenties, geschonken door de lokale middenstand. Kortom, wij vonden dit een leuk initiatief. Het is een verhuis naar Meise waard ;) !

Tot slot nog een nieuwtje over onze medebewoners, Rudy & Maurice. Rudy is al een jaartje bij ons. Maurice is onze nieuwe vriend sinds midden januari. De ontmoeting in januari was niet bepaald een succes.Veel vechten; de haarplukken vlogen in het rond, ze rolden al vechten met elkaar over de grond. Zolang wij niet op ons gelijkvloers konden leven, leefden de konijnen met ons samen op de zolder. Sinds het gelijkvloers leefbaar is, zijn de konijnen ook naar daar verhuisd. En daar verliepen de contacten wat beter. Ze zochten elkaar niet echt op. Maar de gevechten bleven sindsdien toch uit. De hoop op een "hechte relatie" hadden we opgegeven. Maar het mirakel is gebeurd: sinds vorige week zijn ze vriendjes, BFF's, lovers. 

En nog eens terugkomend op de renovatiedag. Wie ons (goed) kent is uiteraard altijd los van de renovatiedag welkom om een kijkje te komen nemen. Dat hoeft écht niet via deze formele weg. Voordeel is, dan maken we zelfs nog een patéke enzo :). Maar wil je toch via de formele weg, dan moet je je wel registreren via de website van de Vlaamse renovatiedag, daar je toegangsticket afprinten en meebrengen. Waarom dat moet, weten we niet. Maar het moet wel. 't Is maar dat je het weet. Meer info: http://www.devlaamserenovatiedag.be/registreer/ 

Tot hoors!

Naar een stilaan afgewerkt huis, badend in het licht, oud en nieuw samen.

What have we been doing lately? Binnenafwerking! Een weekend waren we zoet met het schilderen van één van de slaapkamers en de gang. Daar gaat sowieso wat voorbereidingswerk aan vooraf. Plafonds afschuren (beik!) en gaatjes plamuren (iets minder beik!). Evert ging aan de slag met de primerlaag. Op het plafond ging dat prima. Op de muur pakte ze niet zo mooi. Ze bladderde niet af, maar bleef zo wat klodderig aan de muur hangen. Eventjes een belletje naar Colora. En zij opperden dat dat wellicht te maken had met het feit dat de muur nog vettig was door lijmresten van het vroegere behang. Dus een extra opdracht: de muur ontvetten. Mama De Smet had nog een bus Spik & Span (wat een topnaam voor een kuismiddel) staan. En ging aan de slag. En inderdaad, nadien pakte de primerlaag prima. Alweer iets bijgeleerd. En nadien konden mama Leemans en BFF Sofie gewoon verder schilderen. 

In de gang waren de muren vroeger roos geschilderd. In de slaapkamer groen. Na de afwerkingslaag kwamen die kleuren er nog doorpiepen. Dus was er een tweede afwerkingslaag nodig. Zo gezegd, zo gedaan! Het resultaat mag er alweer wezen: een mooie afgewerkte slaapkamer. 

 

Tijdens een ander weekend kreeg de gang op het gelijkvloers en de trapmuren van gelijkvloers naar 1ste verdiep een nieuwe verflaag. Weer hetzelfde ritueel: afschuren, gaatjes vullen, het schuurstof van de muren "wassen", de ramenkaders aftapen. En dan verven maar! De gang - van boven tot beneden - is nu klaar. De nis waar vroeger de elektriciteitskast hing moet nog worden afgewerkt door onze plakker. Maar daarna kunnen we dat nog mooi afwerken/schilderen. 

De gang beneden is ondertussen ook al gedecoreerd. En wel met allemaal retrospiegels die we op verschillende rommelmarkten - van vliegveld Grimbergen, over Mechelen-Nekkershal tot en met Antwerpen-linkeroever - op de kop wisten te tikken. We zijn er super blij mee. Dankzij het effect van de spiegels oogt de gang wat breder. Niet dat dat per se hoefde. Maar het is toch handig meegenomen.

Remember dat we midden februari een keuken hadden besteld bij de Zweeudse vrienden? It is al coming back to you now? Jawel! 

Om het onszelf wat makkelijk te maken hadden we op voorhand al de plafonds en muren geschilderd. Alle muren in dezelfde kleur wit als onze living. Eén keukenmuur is een accentmuur geworden, in dezelfde tint als onze poutrellen: shiny yellow. Shiny, inderdaad! 

Drie maart zou onze keuken geleverd worden. Meteen ook een doorweekte dag, vol maartse buien. Weer of geen weer, de Zweeudse vrienden waren mooi op tijd. Met 1,2 ton aan materiaal. Gigantisch veel gewicht voor een keuken, vonden wij. 

Beginnen deden we met het puzzel- en ordenwerk aan de hand van onze bestellingslijst. Zo konden we 1) checken of Ikea niets vergeten te leveren was en 2) al het materiaal ordenen per kast. Check, gelukt!

En dan begon het knutselwerk. De eerste kas, schuif, lade, ... is altijd wat zoeken. Maar eens de eerste uit een reeks van vele goed gelukt is, gaat de rest quasi als vanzelf. De tools van Bosch en Makita - onze boorvrienden - waren weer terug van weggeweest. En hup, zo hadden we op twee en een halve dag 16 kasten - van klein tot hééél groot - in elkaar gezet. En dat zónder vlammende ruzies; de Zweeudse meubelketen zou bij nogal wat koppels voor menige echtelijke twisten zorgen. Bij ons dus niet. Hoera!!

 

Voor het plaatsen van de kasten tegen de muren kregen we hulp van dé enige échte Roger, oftewel de papa van schone broer Bram. We riepen zijn hulp in, omdat ze ons bij Ikea wat schrik hadden aangejaagd. Het zou ons niet lukken om te plaatsen als onze hoeken niet perfect 90° waren (en dat was bij ons het geval), en meer van die zaken. En Roger heeft wel wat keukenplaatserservaring. We durven zelfs meer zeggen: Roger is zonder meer de über doe-het-zelver die goed is op alle terreinen: schrijnwerk, elektriciteit, sanitair, ... . 

 

In opbouw, want toen hing de dampkap nog niet, noch de Plumen-spaarlampen boven het kook"schiereiland"

3 volle dagen hebben Roger en ik uiteindelijk nodig gehad om alle kasten te plaatsen, de nodige uitsparingen voor afwasbak en gasfornuis te maken in de keukenbladen, en diezelfde keukenbladen (waarvan ééntje 100 kilo weegt. Jaaaaaa, 100 dikke vette kilo's) te plaatsen. Papa Leemans zorgde voor het ophangen van de dampkap en het aansluiten van onze Plumen-spaarlampjes boven het keukeneiland. Er dient hier en daar nog te worden afgewerkt. We moeten onze plinten nog plaatsen (beik, stom werk!). Het huidige deurtje boven de microgolf moet een verdiepje zakken, zodanig dat de lijnen van de deuren mooi doorlopen én de microgolf niet meer zichtbaar is. En daarboven komt dan een ander deurtje. Daarvoor moeten we nog eens binnenspringen bij Ikea. 

Onze Plumen-spaarlampen. Wij vinden de vorm erg leuk. En spaar, dus goed voor moedertje natuur én onze elektriciteitsrekening. Win-win, hoera!

Hoe blij zijn we met onze keuken? Onnoemelijk blij! We hebben zoooo lang uitgekeken naar de keuken. Als je even zonder keuken en het bijhorende comfort zit, pas dan besef je de waarde en het gemak daarvan. Maar we zijn nu weer verwend. Alles wat ons kokkerellende hartje belieft, behoort weer tot onze mogelijkheden. Aalsterse vlaai, kaastaart met frambozen, en allerhande veggiedishes, ze passeren weer allemaal de revue. Hoera! 

What else? De badkamer is geverfd en de tegeltjes zijn allemaal afgewassen. Nog wat afwerkingswerk hier en daar. Maar tussentijds ziet dat er al zo uit. 

 

 

Destijds - ondertussen een jaar geleden - hebben we onze gas- en elektriciteitsmeter laten verplaatsen. Die stonden vroeger in de kelder, maar die kelder is niet meer (toegebetonneerd). Die meters zijn verplaatst naar onze living. Niet meteen een mooi zicht in je interieur. Dus was het zaak om die meters mooi weg te werken. We hadden van onze plakker geleerd hoe we kassementen moesten maken (zo'n kassement hadden we in de badkamer gemaakt om al onze leidingen van elektriciteit en co mooi onzichtbaar weg te werken). En die skills kwamen nu weer goed van pas. Alles mooi uitmeten, zagen, scharnieren monteren (want je moet wel nog altijd aan je meters kunnen, in nood of om je meterstanden te noteren). Et voilà, gefixt! 

 

Daarrond hebben we dan een boekenkast geïnstalleerd. Hup, alweer naar de Zweeudse vrienden achter planken en plankenhouders. 

Dat moet wel lukken om daarmee een boekenkast ineen te timmeren... :)

En de boeken konden - letterlijk - opnieuw van onder het verhuis-, afschuur- en schilderstof gehaald worden. En dit is het resultaat... . Dankzij de boekenkast benutten we heel praktisch de nis naast de vroegere schouw. En het geeft meteen een warm en kleurrijk resultaat in je interieur. We twijfelen nu alleen over het OSB-kassement. Op zich vinden we het OSB-hout nog niet eens zou lelijk. Het heeft wel iets. Of zouden we het toch beter schilderen? Of andere tips? Altijd welkom!

Ondertussen ook andere aanwinsten in ons huis. Van allerlei aard.

Schone broer Bram had nog oude stoelen van zijn grootmoeder, Bobonne. Die hadden hun verbouwwerf overleefd. En ook de onze. Ze hebben vaak gediend als soort trapladdertje of 101 andere dingen. Maar op zich waren het erg mooie en stevige stoelen. Die we een nieuw uiterlijk hebben gegeven. Op naar de Colora achter krasbestendige verf voor meubels. Bij de Chien Vert in Brussel vonden we een pastelachtig nieuw stofje naar onze smaak. En ze brachten ons ook op het spoor van een winkel in Etterbeek die mousse voor stoelzittingen verkoopt. Alle ingrediënten voor het geven van een tweede leven aan oude stoelen. En, mooi of supermooi? 

Midden februari hadden we bij Ikea onze keuken besteld. 2 dagen later lazen we via de Ikea-nieuwsbrief: "Batibouwactie: bij aankoop van je Metod-keuken krijg je een Ikea-aankoopbon ter waarde van 10% van de aankoop van je keuken." Vloek en grommen, wij hadden 2 dagen te vroeg onze keuken besteld. Want 10%-aankoopbon, dat is toch wel de moeite.
Na het installeren van onze keuken gingen we sowieso terug naar de klantendienst van Ikea, om stukken die over waren of overbodig terug te brengen. We trokken onze stoutste schoenen aan - een nee heb je, een ja kun je krijgen - en vermeldden gewoon dat we het spijtig vonden dat wij die actie misgelopen zijn, gewoon door 2 dagen eerder te bestellen. Waarop de man achter de desk van de klantendienst zei: "ik maak u wel efkes een bonneke, geen probleem." Ha, euforie! Zo zie je maar, door altijd vriendelijk te blijven krijg je héél veel gedaan. Wij superblij en een dik bedrag extra op zak. Maar een te groot bedrag om te spenderen aan gewoon maar potjes, prulletjes en allerlei. En een mooie livingtafel hadden we nog niet. En waar viel ons oog nu op in de showroom? Jawel, een massieve eiken tafel, net nieuw in de winkel. Hup, daarmee naar huis. Dank je wel Ikea. Toegegeven, qua klantenservice kan dat tellen!

Van héél wat vrienden en familie - Lies & Staf, Leen en Martijn, Billie en Jeroen, Sofie & Kim, Eva & Bram - kregen we ondertussen al heel wat bloemetjes om ons huisje op te fleuren. We love it! Van Sofie en Huyby kregen we de Marginata-plant. Den duts is niet gezegend met de meest gelukkige naam. Maar al kunnen we zijn naam niet zo smaken, zijn looks gelukkig wel. Hij geniet alvast van zijn schaduwhoekje in huis.

Daarnaast kunnen we onszelf ook quasi permanent kosteloos trakteren op bloemen. Onze tuin staat vol plukgrage narcissen, tulpen en allerhande andere bloemen. De bieslook groeit weelderig. De selder en rabarber schieten als vanzelf uit de grond. We staan er vooral versteld van dat al dat groen de breekwerken en al het puin dat dat heeft meegebracht in de tuin heeft overleefd. 

 

meiklokjes zijn in aankomst, spannend!

Bij de gemeente hebben we ons een compostvat aangeschaft. Voor 8 euro, daar kan een mens niet voor sukkelen. Goed voor minder afval in de restafval of GFT-zak. Maar vooral goed voor onze toekomstige tuin. Want wat is er beter dan eigen compost?

De stukken waar nog laminaat ontbrak - de moeilijke stukken, omdat ze eindigden op de trap - hebben we mooi afgewerkt. Geen vies betongemorzel meer aan de voeten. Hoera!

 

De oude keukendeur is teruggeplaatst. Daar ging wat voorbereidend werk aan vooraf. Want omdat die deur decennia geleden heeft gediend als buitendeur, lagen daar verschillende lagen loodverf op. Vandaag wordt loodverf niet meer verkocht (je kan wel raden waarom?). En het eraf krijgen is geen sinecure. Maar met een brandertje, superhard schuurpapier, veel spierkracht en geduld van Maja is het gelukt. Wij vinden het een mooie combinatie van oude en nieuwe elementen in huis. Nog een klink erop monteren, en dan is ze helemaal af. 

Naast de deur hingen we een krijtmuur. Ideaal voor onze boodschappenlijsten, geboortekaartjes, trouwuitnodigingen, enzovoort. De jonge bezoekers kunnen die muur overigens ook wel appreciëren... :)

 

Ons huis baadt in het licht, binnen én buiten. Een fantastisch gevoel is dat (en dat idee komt vooral ons architectenbureau toe). En onze huisvrienden Rudy en Maurice, zonnekloppers van het eerste uur, weten al dat zonlicht ook wel te appreciëren! 

 

Diezelfde konijnen hebben ook een upgrade gekregen. Want konijnenhokjes, zo van die plastieken toestanden, dat vonden we maar niets in ons interieur. Dus kropen we voor hen ook in een DIY-projectje. We tikten in de kringloopwinkel van Willebroek een oude kast op de kop. Vanbinnen tegelden we ze, met de overschot van onze badkamertegels. Welke gek doet nu zoiets? Wel, de gek die eraan denkt dat de combinatie van houten binnenkant + konijnenurine niet zorgt voor een lange levensduur. En tegels, die kunnen tegen alles! De glazen in de deuren werden verwijderd. En in de plaats kwam een draad. En sindsdien leven Rudy en Maurice in een klein, uniek konijnenhotelletje, elk met zijn eigen verdiep. Tja... 

Andere DIY-projectjes? Stammen die we vonden in de Ardennen, maar ook stukken van houten balken die we verwijderd hadden bij de afbraak hebben we, mits wat boorwerk, een tweede leven gegeven, als kandelaar. Cool, nee? 

Waar zijn we ondertussen mee doende? Papa De Smet is bezig met de voorbereidingen voor onze oprit. Stapje voor stapje. Ons idee voor het terras is uitgedacht, en daarvoor zijn ondertussen ook al aannemers aangeschreven. En voor de rest hebben we nog een heel waslijst to do's; van het afschuren en schilderen van onze zolder, tot en met afwerkingen allerhande. 

Want neen, hier wordt niet op ons lui gat gelegen. Omdat we zelf graag alles zo snel mogelijk rond willen krijgen. Zodanig dat we hier écht kunnen genieten van een afgewerkt en net huis. Maar ook omdat we op 17 mei ons huis openstellen tijdens de Vlaamse renovatiedag. Neen, we zijn zelf niet op dat idee gekomen. Wel op vraag van onze architect. En toegegeven, we zijn best trots op die vraag. En als we anderen, door ons huis open te stellen, kunnen inspireren en enthousiasmeren voor een verbouwavontuur als het onze, dan doen we dat graag! Sowieso is iedereen altijd welkom om een kijkje te komen nemen, renovatiedag of niet. Toch geïnteresseerd in een bezoekje via de formele weg? Kijk dan maar eens op www.devlaamserenovatiedag.be.