The roof..., the roof..., the roofing is horrible!

En we blijven kloppen en meppen... .
Vorig weekend hadden we niet genoeg tijd om de vijfde tegellaag uit de huidige badkamer te verwijderen. Aaarrrgh, kak! Dus woensdagavond, na't werk, zakten we terug af naar onze toekomstige Duplo Deluxe. Ik startte met het uitbreken van de terrastegel die nog restte. Alweer kak, want die zat goed vast en nergens was er een klein plekje om je bijtel eronder te krijgen. Ook de pneumatische boor bracht weinig soelaas. Na veel grommen, vloeken en proberen, lukte het dan toch. De 1ste tegels waren aartsmoeilijk, wellicht omdat op die plek jaaaaren een zwaar bad gestaan heeft. En dat had waarschijnlijk de tegels harder aangedrukt. Daarvoor werd de pneumatische boor dus nog eens ingeschakeld. Maar toen - oeps - sloeg ik met de hamer op de kabel van de pneumatische boor. Neen, niet met opzet of uit dommigheid. Maar simpel omdat ik de kabel niet had zien liggen. Door de vele zweetdruppels die altijd op mijn bril vielen, had ik mijn bril afgezet. Tja, en dan gebeurt zoiets natuurlijk... . Daar was dan ineens een vonk, en de elektriciteit die afsloeg. En uiteraard, de pneumatische boor die niet meer werkte. Maar gelukkig kunnen we dan altijd gaan aankloppen bij onze Mega Toby van dienst: nonkel JP. Die zocht een "suikertje" uit, waardoor hij de afgerukte kabels van de boor weer aan elkaar kon bevestigen. Zo'n suikertje (voor de leken) ziet er zo uit:

 

En hup, de machine deed het weer.

Ik kon ondertussen manueel - met hamer en lange beitel - verder met het uitbreken van de terrastegels in de badkamer. Daar waar immers geen bad had gestaan, gingen de tegels er mits stevige vrouwelijke spierkracht relatief vlot uit.
Maja ging ondertussen aan de slag met de laatste schouwen. In de living en de toekomstige berging kwamen die schouwen - die een 20 jaar geleden al waren afgetopt en afgecementeerd - nog een goeie halve meter uit het plafond. Kedekkedekkedek, met de pneumatische boor moesten ze eraan geloven. En Maja ook een beetje. Want die schouwen staken vanonder nog stampensvol roetresten. Soms in brokken, maar vaak gewoon onder de vorm van millimeter kleine stofpartikeltjes. Resultaat: gigantische zwarte roetwolken in huis. En Maja die perfect dienst kon doen voor een rondje snoepgooien als Zwarte Piet.

 

Zaterdag was het dan een beetje van alles-dag. Beginnen deden we met het verzamelen van oud ijzer. Het gietijzeren gedeelte van de stookolieketel stond al eventjes klaar. Een ander gedeelte van de tank moesten we eerst nog ontdoen van heel wat isomo. Maar mits een scherp steekijzer, was dat klusje snel geklaard. 

Maja rukte verder nog een ijzeren dakgoot van het dak. Die papa Leemans vervolgens spronggewijs dubbelplooide, zodat die binnen de afmetingen van de remorque zou passen. 

 

Ook nog een hele reeks buizen van de verwarmingen (die gek genoeg door de koterij liepen)  moest er aan geloven. Dat gaf alles samen 488kg oud ijzer (goed voor een goeie 90 euro), volgestampt op de remorque.

De mannen van't oud ijzer, dat zijn "geen gewoon". Maja en ik sleurden met z'n tweeën aan één van de twee tanken van de stookolieketel. Die mannen van't oud ijzer, die pakken dat op hun eentje op en gooien daar zelfs mee. Jerommekes bestaan dus écht wel!

 

 

 

Terwijl papa Leemans en Maja naar't oud ijzer bolden, begonnen papa De Smet, Ive (speciaal afgekomen uit Heist-op-den Berg - als dat niet "grellig" is) aan het uitgraven van de vloer in de living. Die moet 26 cm uitgegraven worden. Voor de technische liefhebbers: voor 6cm zuiverheidsbeton, 8 cm opgespoten PUR-isolatie en daarna 12 cm gepolierde beton.

We hadden op voorhand onheilspellende waarschuwingen gekregen dat de grond suuuuperhard ging zijn, zodat we eerst gingen moeten houwelen. Maar we hebben geluk, de grond is zacht, en we kunnen er gemakkelijk door met een spade. Muziekje op, uitgraven met de spade, opscheppen met de platte schup in de kruiwagen, kruiwagens afvoeren, en opnieuw en opnieuw en opnieuw.

 

Ondertussen hielden we de oren gespitst voor een verkeersbericht op de radio, in de trend van: "een luisteraar meldt een wegversperring op de weg naar Londerzeel, als gevolg van verdwaald oud ijzer". De remorque was namelijk toch wel héééél dik gevuld, en niet alles was supergoed bevestigd. Maar neen, geen radioberichten :) 

Het resultaat van de graafwerken? Het achterste gedeelte van de living is al voor 80% uitgegraven. In het voorste gedeelte van de living hebben we al een klein gedeelte uitgegraven. En buiten ligt dan weer een grooooote hoop uitgegraven grond, met daartussen verdwaald steenpuin. We moeten stilaan een oplossing beginnen te vinden voor al die grond en steenpuin.

 

Ondertussen kwam onze architect ook langs. Die kwam eerst en vooral kijken naar de gang, waar we gestoten zijn op welfsels in de vloer (=het plafond van de kelder (conclusie: de situatie is toch iets of wat complex, waardoor we in de gang niet verder mogen breken en uitgraven aan de vloer. Dat wordt dus een gespecialiseerd klusje voor de aannemer, onder supervisie van onze architect.

In tussentijd deed hij ook nog eens een vochtmeting. In de gang is de situatie niet wat het moet zijn. Dus daar gaan we vochtbehandelende injecties moeten uitvoeren. Dat wordt een klusje voor eind juni.

 

Na de middag gingen de papa's aan de slag met het afbreken van het plat dak. Dat bleek zwaarder dan gedacht. De roofing - zoals ook de vloeren, gggrrrr- bleek uit verschillende dikke lagen te bestaan. En roofing, die krijg je niet zomaar kapot. Trekken, steken met de koevoet, afsteken met een steekmes... , alles om de roofing kapot en los te trekken. Daaronder zaten vezelplaten. Sommige ervan rot, anderen stevig vastgenageld. Ook daar wroeten, beitelen, de boomzaag bovenhalen, ... . Het liep zo stroef, dat de uitgraafwerken werden ingeruild voor het collectief sukkelen aan het plat dak. We deelden ons op: De Smettekes sleurden voornamelijk aan de roefing (beik, plakt, stikt en is warm!). De Leemanskes sleurden dan weer aan de houten platen. Een goeie formule!

 

 

 

Na 4 à 5 uur was de klus dan ein-de-lijk geklaard. Een klein contrastje met de gepronostikeerde tijd voor de afbraak van het plat dak: een uurtje. Ach ja, het resultaat mag er wezen. Terwijl de ruimte voor de toekomstige keuken vroeger een heeeeeel donkere ruimte was, valt het licht nu in overvloed binnen. We kunnen op die manier al een beetje proeven van onze toekomstige leefkeuken, die ook zal baden in licht. Proef maar mee via de foto's. Op de 1ste foto zal de achtermuur verdwijnen en ingeruild worden voor grote ramen. Idem dito op foto 2; deur en muur sneuvelen voor glas.

 

 

Volgende week meer van dat. We hebben dan een verlengd weekend. Dus het wordt grof motorisch werk in't kwadraat. Op Hemelvaart vloer uitgraven. En op zaterdag is het dan eeeeeeindelijk zo ver: de koterij gaat tegen de grond. Spannend!

PS: Wie zin heeft om zaterdag 31 mei zin heeft om mee te komen slopen, gelieve u aan te melden aan het onthaal! (via Facebook, een mailtje of een smsje is ook goed ;) ).
Reeds een voorsmaakje (maar wees gerust, we zijn verzekerd!):

 

 

the sun is shining, the weather is fine to work!

Vrijdag kwam Piva Oil voor stap 1 van de neutralisatie van de stookolietank: de reiniging. Simpel maar eenvoudig. Eerst tankmangat openslijpen. Dan de restsmurrie in de tank opslurpen. Vervolgens wat vers water de tank insproeien. Daar een bijtend, reinigend product bijsmijten. Roeren roeren roeren. En dan ook dat vloeibaar goedje opslurpen en afvoeren. Tot slot een bodempje korrels in de tank gooien. En stap 1 van het proces was geklaard. Het gapende gat hebben we mooi afgedekt met wat vuilzakken. Zodat, mocht het regenen, de tank proper blijft. Stop 2 van de neutralisatie gebeurt volgende week. Dan komen ze de tank opspuiten met schuim.

 

  

 

Zaterdag 17 mei, een stralende dag om te werken. Vandaag veel buitenwerk op het menu:

- pannen van het dak van de garage en koterij halen

- vloer uitbreken, uitgraven en naar buiten brengen

Dat vraagt wat body-preperation: een laagje zonnecrème. Ik heb me altijd afgevraagd waarom mannen in "den bouw" zich niet beschermden tegen de zon, en zich maar lieten verbranden. Nu weet ik dus waarom. Zonnecrème + stof van den bouw = dat wordt al héél snel een plakkerige, stoffige boel die op je lijf plakt. Ach ja, we zijn toch gespaard gebleven van een rood kleurtje.

 

De dakpannen. Laddertje plaatsen, en Maja en papa Leemans klommen op het dak. Het principe leek dan vrij eenvoudig. Papa Leemans nam vanboven de pannen, schoof ze naar beneden, waar Maja stond. En die gooide ze dan op de steenpuinhoop beneden. Het latwerk verwijderen was ook vrij eenvoudig. Kloppen met de hamer, en latjes naar beneden gooien. Maar dan waren er de grote houten balken. Die waren goed ingenageld in de stenen. Daarvoor werd dan maar het grotere geschut bovengehaald: een elektrische boomzaag. En hup, de klus was geklaard. Twee balken zijn blijven staan. Omdat het risico bestaat dat, als we die verwijderen, de stenen constructie geen steun meer heeft. En vanzelf zou instuiken. Dat moeten we vermijden, want de garage en koterij mag pas verdwijnen vanaf 1 juni. Maar het voorbereidende werk is dus al geleverd.  

 

  

 

De binnenvloer dan. Daar begonnen ik en papa De Smet aan. Met de pneumatische boor gingen de vloertegels er vlotjes uit. We dachten het efficiënt aan te pakken: het puin in de kruiwagen scheppen, en dan ermee naar buiten rijden. Maar de kruiwagen stond er nog geen 5 minuten, of we hadden al platte band. En laat het duidelijk zijn, met een vol geladen kruiwagen met platte band kun je in de verste verte geen manoeuvers maken. Dus naar alternatieven gezocht. Eerst losten we het op met de mayonnaise-emmers, die alweer zeer goed dienst deden. Maar naarmate ook het zavelbed onder de tegels moest worden afgevoerd, was het toch tijd voor de inzet voor kruiwagens. Dus werd er twee nieuwe kruiwagens aangerukt. Vlotjes werken zo! Ter preventie van nieuwe lekke banden, werd dan een veiligheidswegje aangelegd. Waarmee? Met onze oude garagepoort, die we in drie stukken verdeelden. Upcycling, ook op een werf!

 

 

Vloer uitbreken, dat kan simpel zijn. Zeker als er daaronder gewoon een zandbedje zit. In de gang was het wat complexer. Goed gecementeerd, op sommige plaatsen zaten de tegels onder de trap. In de huidige badkamer werden we verrast door een uitdagende situatie. De tegelopbouw zag er als volgt (van boven naar onder uit): tegel, plastiek, isomo, plastiek, tegel en tot slot nog een terrastegel. En dat allemaal goed gecementeerd. Aaaarrrrgggghhhh! Niet haalbaar om dat allemaal los te krijgen zonder pneumatische boor. We hebben zo maar één boor. Dus de tegels in de keuken deden we dan ondertussen met hamer en beitel. Toch behoorlijk zware arbeid, die we vandaag weer voelen in spieren en ledematen. Maar we zijn het erover eens: het zijn leuke dagen, waar we in de week naar uitkijken.  

  

Een vloer en dakpannen verwijderd, dat betekent ook dat onze hoop steenpuin weer is aangegroeid. Hij wordt groter, en groter, en groter!

Zware fysieke arbeid vraagt ook voldoende rustpauzes. En die waren heerlijk! Onder een stralende zon, in onze tuin. Een voorproefje op onze toekomstige, superleuke en zonovergote tuin!

 

Door de wind, door de regen, dwars door alles heen (zelfs door een schouw)!

We hebben er een drukke week opzitten. Dinsdagavond zagen we onze architect + aannemer voor de ruwbouw. Het goede nieuws: de aannemer kan midden juni aan de ruwbouw beginnen. En die denkt zelf al de werken op een dikke 2 weken rond te krijgen. Wij deden een vreugdesprongetje! 

Dat betekent ook dat er nu wat druk op de ketel komt te zitten. Want tegen midden juni moeten we zoveel mogelijk van het voorbereidende werk voor de ruwbouw rond krijgen. Dat wil zeggen: de koterij verwijderen, vloer uitbreken, grond uitgraven voor de fundamenten. Voor de afbraak van de koterij mogen we vergunningsgewijs pas 1 juni beginnen. Dus dat betekent dat we vanaf 1 juni écht wel een tandje gaan bijsteken. In afwachting doen we al zoveel mogelijk van de werken waarvoor we niet afhankelijk zijn van de vergunning. En daar zijn we op donderdagavond, na 't werk, al aan begonnen. De binnenmuren van de huidige badkamer en wc zijn toen gesneuveld. Een aanrader voor wie kampt met frustraties, of voor wie zijn teveel aan energie kwijt wil. Of gewoon voor wie - zoals wij - wat aan sport wil doen en wat armspieren wil kweken. Dat gaat als volgt: met zoveel mogelijk kracht, met een stevige hamer in de hand, meppen tegen de bakstenen. En dan vallen ze, de ene al wat gemakkelijker dan de andere. In twee uurtjes en half was de klus, inclusief opkuis, geklaard. Ziehier het resultaat: voor, tijdens en na.

Zaterdagochtend om 8.30u dan weer op post voor meer van hetzelfde, met hier en daar eens iets nieuws.

We zijn begonnen met de uitbraak van een kast in de huidige garage. Een eenvoudige klusje, snel geklaard.

Sofie komt uit de kast, moehaha!

 De uitbraak van de garagepoort ging ook vrij vlot. Een ijzeren ding onderaan de poort (dat vermijdt dat de poort helemaal zou doorrollen), speelde even spelbreker. Maar papa De Smet haalde zijn slijpschijf boven, en het euvel was weer geklaard. We trokken het rolluik helemaal eruit. Op het einde viel het er zo uit, pijlsnel. Waarop Maja en ik, als écht meisjes, gilden van "waaaaaa, de poort komt naar beneden". Lovely :)

Dan onze stookolieketel. We hadden die via Tweedhands.be en Kapaza te koop aangeboden. Maar diezelfde sites staan vol tweedehands stookolieketels (overschakelen van stookolie naar aardgas is een trend. En wij - hipsters - doen daar ook aan mee!). We hebben geen tijd om te blijven wachten op een potentiële koper. Dus korte metten met het gevaarte: we begonnen aan de ontmanteling. Het begon vlot, want de buitenste platen waren vrij gemakkelijk te demonteren. Een paar keer trekken en snokken, en je had een plaat in je handen. Maar dan... 101 bevestigingsmoeren. En telkens je er één kon los schroeven, verminderde de druk op de tank, en kwam er vanuit één van de openingen veel vuil stookoliewater. Waarop Maja en ik dan weer begonnen te gillen: "waaaa, water, WAAA-TEEEER, vlug, een emmer". Verbouwen met Maja en Sofie, het levert soms wel wat slapstick-taferelen op :)

De laatste etappe van de stookolieketel was het gietijzerengedeelte, de tank van de stookolie zelf, weg krijgen. Om dat te kunnen weghalen, moest finaal nog een buis worden weggeslepen. Papa De Smet haalde zijn slijpschijf weer boven. Om dan uiteindelijk het gevaarte naar buiten te kunnen dragen. Loodzwaar is het ding, zeker meer dan 200kg. Dat eventjes optillen met z'n drieën was niet mogelijk. Dus bedachten we een alternatief: we legden het gietijzeren gedeelte op één van de gele, buitenste wanden van de ketel. En trokken het met z'n drieën zo naar buiten. Afzien! Maar opgeruimd staat netjes. De tank is weg. Binnenkort nog wat van de buizen verwijderen, en dan kan de garage sneuvelen. 

 

De stookolieketel was ribbedebie. De stookolietank zelf, die ondergronds zit, komen ze vrijdag neutraliseren. Of toch al deel 1 van de neutralisatie: het kuisen van de tank. Als voorbereiding graafde papa De Smet een grote struik (zo'n exemplaar met hoge pluimen), die ter hoogte van de stookolietank zat, uit. Vervolgens verwijderde hij nog een stenen muurtje, een metalen ring en beton rond de tank. Daarvoor haalde the Hermanator de pneumatische boor boven, en drilde erop los. Het resultaat is een mooi opgeschoond "tankmangat", jawel, zo heet dat. Zodat de mannen van Piva Oil vrijdag hun werk probleemloos (en zonder extra kosten) kunnen aanvatten. Ziehier het nette resultaat, voor en na.

Ondertussen pakten Maja en ik wat andere uitbraakwerken op ons: 2 ramen en 2 deuren van de koterij. Met hamer en bijtel, en af en toe wat gefoeter (onder andere omdat het "schijtweer" was (lees: vele, natte buien)), zijn die nu ook klaar voor het containerpark. 

 

 

Ondertussen ook een fait-divers-werkje: ons chemisch toiletje installeren. Et voilà, als de nood hoog is, kunnen we ons voortaan laten gaan op onze Porta Potti.

En dan als laatste op het programma: de afbraak van een schouw in één van de slaapkamers. Die moest sneuvelen, omdat we de half afgetopte schouw (die uit het plafond komt) in de living weg willen. En als we ze enkel in de living verwijderen, bestaat het risico dat de schouw op de verdieping erboven vanzelf naar beneden gaat komen. Dus beter preventief zijn, en in de slaapkamer erboven doen wat moet. Hup, met pneumatische boor en hamer alweer aan het werk. En jawel, ook ik pakte het pneumatische ding in handen. Als krachtpatsers - Sofie Roelandt zou zeggen: "ik zen een biest" - pakten we de schouw aan. En op twee uur en half was dat werkje, incluus opkuis, ook geregeld. 

En toen rolden we, écht moe en bijzonder vuil (van het stof, van de stookolieresten, van de regen), naar huis. Daar kregen onze vuile kleren een heerlijk reinigend wasje op 40°. Wij werden getrakteerd op een warme douche, shampoo en zachte conditioner voor de compleet uitgedroogde haartjes. En als kers op de taart: het Eurovisiesongfestival en al die vreemde creaturen daar. Haaaa, wat een topdag!