Cinéma erotique in een (bijna) gepleisterd huis!

Woopie, we doen voort!
Onze dakwerker is de mankementen aan de geplaatste dakisolatie komen afwerken. Wij dachten dat het zo perfect was. Niet dus. Blijkbaar moet hij de overgangen van hellend dak naar buitengevel ook afplakken. En dat heeft hij nog niet gedaan. Dus moet onze architect nog wat extra achter zijn biezen zitten. Pppffff, stom!

Vanaf maandag zou onze plakker starten met de bezettingswerken. Mama De Smet deed daarom nog een inspecterende toer; nog kleine stukjes plakkerij hier en daar afkappen, uitstekende baksteenhoekjes afkappen, ... . Wij deden deze week op een avond de final touch: de nagels uit de muur trekken. Als die nagels al 50 jaar in de muur liggen te roesten, is dat evenwel niet zo evident. Maar niettemin gelukt!
Maar nog belangrijker was om te testen of we in onze geïnstalleerde waterleidingen geen lekken hebben. Zo gezegd, zo gedaan. Op maandagavond, na de werkuren, op weg naar het huis. Een koud huis. Want buiten blies de wind en vloog de regen in het rond. Maar niets aan te doen, gewoon doorzetten. Dus hup, tuinslang aangesloten op de werfkraan. En daarmee één voor één de collectoren en de sanitaire inbouwdozen getest. De inbouwdozen waren met glans geslaagd. Maar in één collector zaten we wel met een lek. En dat merk je zo: "aaaaaaaahhhhhhhh, stoooooooopppppp, zet de kraan uiiiiiiiiiiiiiiiiit!" Want ineens floept er dan water langs alle kanten. Een nogal penibele situatie, als je weet dat er een goeie 2m onder die collector - zonder vloer ertussen - een elektrische zekeringenkast hangt. Water en elektriciteit, niet bepaald goeie vrienden, weet je wel. We hadden weliswaar onze voorzorgen genomen; doeken, plastiek, opvangemmertjes... onder de collector gehangen. Maar niettemin bleef het stressvol. Maar bon, het lek is niet meer. Hoera!  

Na die test hadden we zekerheid: onze plakker kon mooi verder werken. We zijn zooooo trots op het tussentijdse resultaat. Op het gelijkvloers (behalve de keuken en de berging) zijn de plafonds een feit. Idem dito voor het 1ste verdiep. Eerst allemaal mooi de metal studs geplaatst. En daarop dan de gyprocplaten bevestigd. Schoontjes! Wij blij!
Nog blijer zijn we met de eerste bepleisteringen. Onze living en berging zijn al helemaal bepleisterd. Je kan je niet voorstellen hoe blij je daarmee kan zijn. Ten eerste omdat een huis dan ineens véél meer huis gaat lijken. Ten tweede omdat witte muren ineens ook veel meer ruimtegevoel creëren. En als laatste omdat met de bepleisteringen het einde toch écht in zicht komt. Finally!

 

Zooooooo blij met de eerste bepleisteringen! 

Wij trokken vorige week op een avond ook terug naar bouwhandel Hermans in Asse, met een rol isolatiewol die we op overschot hadden. Hoooo, zo blij dat de vrouw van het onthaal was om ons te zien. Met het grootste oprechte plezier maakte ze de creditnota op en betaalde ons het tegoed terug. Tjonge jonge, qua klantvriendelijkheid zou ze van andere bouwzaken iets kunnen leren. Het contrast met het filiaal uit Steenhuffel kon niet groter zijn. Daar helpten ze ons supergoed om 5m² aan Multipor te pakken te krijgen. Multipor is een ultralicht isolatieplaat van cellenbeton, een product van het merk Xella (een lid van de Ytong-familie). Zo'n ultralichte platen - onze architect vergelijkt het met peperkoek - hebben we nodig om één wand van onze zolder, die bestaat uit een enkelvoudige baksteen, te isoleren. Met gewone Ytongstenen - die op zich ook al licht zijn - was niet aangewezen volgens onze stabiliteitsingenieur, omwille van het gewicht ervan. Dus moest het iets ultra-ultralicht zijn. En dat is Multipor. Enige probleem was dat weinig bouwzaken het verkopen. En als ze het verkopen, is het met volledige palletten. Maar wij hadden maar 5m² nodig.

Na wat bellen met de Xella-fabriek en het uitleggen van onze situatie, waren ze bereid om te kijken of ze geen kleinere loten hadden liggen. En dat was zo! Ze hadden een beschadigd pallet staan. Daarvan wilden ze ons 5m² leveren, op voorwaarde dat we een bouwhandelaar vonden waarmee het te regelen was. Bingo, want Hermans uit Steenhuffel was bereid om voor ons die loten te laten leveren. Et voilà.
Donderdag kreeg ons architectenbureau dan bezoek van een vertegenwoordiger van Xella-Multipor. Ons bureau was immers nog niet vertrouwd met de plaatsing van Multipor. En opdat papa De Smet goed moet weten hoe hij de plaatsing ervan precies moest uitvoeren, lieten ze de vertegenwoordiger afzakken voor uitleg en instructies. De Multiporstenen moeten niet klassiek op elkaar gemetseld worden. Maar wel tegen de huidige muur gelijmd worden. Maar daarvoor moet de ruwe muur eerst wat behandeld worden met een ruwe laag cementmortel.

De elektriciteitskast is ondertussen een feit. Alles mooi aangesloten, genummerd en aangeduid. Mooi werk van papa Leemans! Hij krijgt er maar geen genoeg van. Maar dan zijn er nog klusjes: aardingen enzo in orde brengen.

Waar hielden wij ons dan mee bezig? Met prulwerkjes. Werkjes die klein zijn, maar op zich wel veel tijd in beslag nemen:

• het aansluiten van de afvoer van de ventilatie-unit. Wat een kakjobke! Op zich is dat niet moeilijk. Gewoon de flexibel rond de doorvoer - die al geïnstalleerd was in het dak - bevestigen met een spanriem. Maar dit was héél moeilijk, omdat de doorvoer al lekker genesteld was tussen de dakisolatie. Eén: je ziet daar niets, waardoor je niet goed kan zien waar je je schroevendraaier moet steken. Twee: je hebt er gewoon geen pak om te kunnen vijzen. Poging één werd door mezelf genomen. Poging twee door mama Leemans. Uiteindelijk werd onze laatste hulplijn ingezet: papa Leemans. En bingo, gelukt! Soms kan een man toch net dat tikkeltje meer... . Sóms he ;).
  
• het installeren van een houten kader voor het kunnen plaatsen van ons wc op het gelijkvloers;
  
• het plaatsen van de leidingen voor het buitenkraantje;
• het uitrekenen van de plaats waar de gyprocwanden van de technische cel op de zolder moeten komen.

Met onze verbouwing zijn we dag en nacht bezig. Vermoeiend! Vorige week zondag was écht kakweer. Wind, véél wind. Regen, zéér veel regen. Zelfs bliksem en donder! We waren mooi op tijd gaan slapen. Maar de aanhoudende stortregen maakte mij ongerust; op de zolder is onze doorvoer van de condensatieketel nog niet aangesloten, waardoor er wat regen kan binnensijpelen. En wat met onze gyproc van het plafond onder de zolder, zou die dan niet nat worden? Het was onmogelijk om door dat gepieker in slaap te vallen. Dus hup, 23.30u, en wij sprongen weer in de auto. Richting huis. Op de zolder inderdaad een kleine plas. Maar niet onoverkomelijk. Mooi een emmertje onder de buis geplaatst, en opgelost! Weg gepieker, welkom slaap!

Het griezeligste ontspanningsmoment van de week? Dat was zonder twijfel het Halloweenfeestje bij Katleen, Nico, Jonah en Elle. Dresscode: Halloween. Wat mee te brengen: een halloweenhapje. Wij kozen voor afgehakte vingers en een bloederige dip. Onszelf presenteerden we in een akelig plunje.

 

 

Eindigen doen we met de futielste weetjes en mopjes:

• Vraagt mama Leemans aan papa Leemans: "en, hebt ge grip" (bedoelende op de vijs). Waarop papa Leemans repliceert: "nee, ik heb enkel een verkoudheid". Lachen, gieren, brullen, schuddebuiken van het lachen!
• papa Leemans was vorige week vrijdag ook in het huis aan't werken. Samen met Roland en Maurice, onze plakkers. Maurice komt beneden, en vraagt in't Frans ('t zijn Brusseleers) aan papa Leemans: "ah, tu es l'électricien ici". Waarom papa Leemans zegt: "non non, j'aime bien faire ce truc. Mais c'est pas mon boulot." Waarop Maurice: "alors, qu'est ce que tu fais comme profession?" Waarop papa Leemans eerlijk zegt: "je suis caméraman, pour TV." Dixit Maurice, op zijn meest sappige manier: "ah, cinéma érotique?!" Tja... mannen zeker? :)

Deuren, isolatie, ramen en verjaren brengt kleur in ons leven!

We hebben sinds vorige week maandag een buitendeur! Tedekke ja, een buitendeur voor de voorkant van onze fietsenberging! Een massieve houten deur die al een zwart "coucheke" verf heeft gekregen. Dat hebben de mannen van de schrijnwerkerij al goed gedaan! De andere deur, voor de achterkant van de fietsenberging, komt eraan eens de houten gevelbekleding wordt geplaatst. Daarop is het nog even wachten... .

 

Heeft er iemand last van wat kokerzicht? 

Woensdag had ik een dagje verlof genomen. Voor de kluswerken allerlei. Te beginnen met de stijgleidingen van de radiatoren. Wat een knoeten van leidingen!!! Stevig en ab-so-luut niet zo goed plooibaar. Mama Leemans en ik moesten dus trekken, sleuren en vééééél zwoegen om de leidingen door de technische schacht getrokken te krijgen en aan te sluiten op de collectoren. Maar ha, met een goeie portie humor erbij lukte ook dat alweer. Laat die radiatoren maar komen nu! 

Verder corrigeerden we op zolder de dakisolatie. Hoe, die was toch al geplaatst? Jawel, maar door een miscommunicatie tussen de dakwerker en onszelf was daar wat misgelopen. Het houten kaderwerk was op het onderste hellende gedeelte niet geplaatst zoals we bedoeld hadden. Onderling waren we dan overeengekomen dat hij het houten latwerk zou herplaatsen. Wij de dakisolatie zelf. Op zich helemaal niet moeilijk. Gewoon altijd de aluminiumfolie vastnieten op de houten kaders. Maar wat een vuil werk zeg! Eikeba! Vijf minuten bezig, en we waren al continu aan het hoesten van het gekriebel van de vieze glaswol. Bbbrrrrr. Af en toe ook wat stukken afsnijden, zodat het allemaal mooi inpasbaar was. En ook daar vlogen de beledigingen in het rond: "gij se vuilen buffel!". 

Mama Leemans snijdt een stuk dakisolatie op maat. Het lijkt wel op het fileren van... een schaap ofzo :)

Maar bon, ook dat werkje zit er alweer op. Nu moet de dakwerker nog eens langskomen. Want de geplaatste isolatie - ook zijn gedeelte - is niet luchtledig. Ofwel moet hij alle naden aftapen. Ofwel moet hij nog een dampscherm komen plaatsen. Een dampscherm? Jawel. De uitleg is simpel: als je ademt, komt er vocht vrij dat zich omzet in condens. Die condens stijgt, ook door gyprocplafonds door. En als die door de gyproc doorgaat, kan die condens zich in de isolatie nestelen. Waardoor de isolatie nat wordt. Dat kan dan gaan schimmelen, ... . Dus, een stevig retouche'ke dat de dakwerker moet komen doen. Hellende en platte daken steken, daar was hij een superkei in! Maar dakisolatie, da's precies hun ding niet. Jammer!

Voor papa De Smet waren we ondertussen bij bouwmaterialen Meulemans een betonmix gaan halen. Een mix, een beetje zoals een broodmix van de Aveve. Maar dan voor beton: beetje water toevoegen, mixen en hupla: betonneke klaar om over de volgegooide kelder te gieten. Voor een oppervlakte van 1,15m op 75cm en 15cm diep. De mannen van Meuleman berekenden dat we daarvoor 11 zakken betonmix nodig hadden. Wij vonden dat al verdacht veel, voor zo'n kleine oppervlakte. Maar ze waren overtuigd. En wie zijn wij om kenners tegen te spreken... . Uiteindelijk gebruikte Mortelman effectief maar 2,5 zakken betonmix. Ha, ons buikgevoel was tóch juist. Enfin, niet zo erg. Overschotten mogen we altijd terugbrengen naar Meuleman. Dus wij met 8 zakken betonmix van telkens 25kg terug naar Meuleman. Ons Polo'tje ziet af tegenwoordig. Den duts.

 

De metselwerken van papa De Smet zitten er nu zo goed als op. Hij retoucheerde nog een schouwmuur en wat gaten in de muren. We denken dat het een beetje met pijn in het hart is. Gelukkig is er nog werk genoeg. Te beginnen met het uitgraven van een beek van de berging naar de rooilijn en oprit. In die beek wordt binnenkort een kabel gestoken die onze nieuwe elektriciteitsmeter zal verbinden met de straatlantaarn waar de elektriciteit vertrekt. Die beek moet volgens de instructies van Eandis 70cm diep zijn. Toch een goeie 2 schuppen diep, tedekke! Maar hupsakee, papa De Smet fixte het al op zondag. Goed gedaan!

 

In het weekend hielden wij ons bezig met het isoleren van het plafond van ons gelijkvloers. Daar lopen houten balken. Met daarop simpelweg een houten plankenvloer. Qua isolatie is dat een ramp. Je hoort alles wat er op het 1ste verdiep gebeurt: voetstappen, gesprekken, ... . Daar moesten we dus iets aan doen. Dus bestelden we bij Meuleman isolatie die akoestisch én thermisch isoleerde. Kwestie dat ook de lekkere warmte van onze vloerverwarming niet los door het plafond zou verdwijnen. Op zaterdagochtend gingen we die isolatie halen. De mannen van Meuleman gingen met onze bestelbon op zak ons gerief halen. Twintig minuten later hadden ze die rollen isolatie nog niet gevonden. En 't is nu niet dat je makkelijk over 30m² isolatie kan heen kijken. Hun eindconclusie: ze hadden die isolatie toch niet op stock. Tedekke, ook voor (de immer behulpzame mannen van) Meuleman deze keer slechte punten. Wij dan naar een andere bouwzaak in de buurt: Hermans in Asse. Zo vriendelijk als ze bij Meulemans aan't onthaal zijn, zo tam en onvriendelijk zijn ze bij Hermans. Gelukkig waren de technische mannen in de hangar wél behulpzaam, vriendelijk en absolute kenners in hun vak! Ze hielpen ons met het kiezen van de juiste isolatie, een dampscherm en gaven nog wat handige tips mee. Twee uur later dan gepland konden we dan ein-de-lijk aan de slag! 

In tegenstelling tot de dakisolatie was deze plafondisolatie wél een tof gerief om mee te werken. Met een broodmes in de hand - een échte werkmannentip van Hermans - sneed deze isolatie alsof je letterlijk een snede van een vers brood sneed! Geen gehoest en gejeuk deze keer. Zalig! Maar door de vertraging die we hadden opgelopen in de voormiddag lukte het ons niet om voorplaats én eetplaats op zaterdag af te maken. Jammer, want we hadden gehoopt om zondag eens een rustdag te kunnen inlassen. Gelukkig waren er daar weer helpende handen die wilden bijspringen om het werk lichter te maken: mama Leemans en schone broer Bram! Op zondagnamiddag maakten we samen de plaatsing van de plafondisolatie en dampscherm af. Hoera!

  

 

Dat betekende dat ons plakker kon verder doen met de plaatsing van de valse plafonds in de voorplaats en eetplaats. En die zijn nu effectief een feit. Woopie, wij zijn blij!

 

En papa Leemans? Die doet ondertussen duchtig verder met de elektriciteit. Kabel na kabel sluit hij aan op de elektriciteitskast. Een secuur werk! Ondertussen heeft hij de korte broek, mede door alle tocht in de berging, ingeruild voor zijn jumpsuit. Daarmee is Team Overal - want papa De Smet loopt ook altijd in jumpsuit rond, een blauw exemplaar - weer verenigd. De overallekes zijn terug, van héél lang weggeweest. Never change a winning team!

De terugkomst van de overals, dat betekent helaas dat de Indian Summer definitief voorbij is. En da's jammer. De picknicks in de tuin hebben we moeten inruilen voor boterhammetjes op onze zolder. Dat is immers de enige plek in huis die iets of wat warm is, zonder tocht. Tja, nog eventjes. Want binnen 11 dagen komen onze ramen! En enthousiast als we zijn, heeft Maja daarvoor een aftelkalender gemaakt. Schattig he? Whiehiehiehiehiehie. 

 

De winter komt stilaan in het land. Dat betekent dat er kolen groeien in de tuin. De blaren daarvan zijn ideaal voer voor onze kleine Rudy. Hij was blij met zijn traktatie. En wij met de verse tijm die we vonden in onze tuin. Ideaal voor herfstpatatjes met tijm, mmmm! 

Afronden doen we deze keer met een gezondheidsbulletin over Maja en haar dubbele hernia. Zware werken zitten er niet meer in. Dus moet ze, onder strikt toezicht van ons allemaal, zich nog steeds beperken tot het geven van instructies. En ondertussen is het tijd voor ontspanning. Op zaterdagavond werd ze, voor haar verjaardag, getrakteerd op een aperitiefje in het herenhuis dat vrienden Peter en Pieter aan het verbouwen zijn in Halle. Jawaddedadde, ook serieuze werken! Van de boys kreeg Maja een plooimeter cadeau. Komt supergoed van pas, want de plooimeters sneuvelen aan de lopende meter (haha, wat een mopke!). Een nieuw exemplaar komt dus handig van pas. 

 

Op zondag konden we dan - eindelijk en mede dankzij het winteruur - eens uitslapen. Om daarna te gaan verjaardagsbrunchen in Brussel. En omdat verbouwingswerken er niet meer inzitten voor Maja, is het zoeken naar ontspannende activiteiten. Een geschikt verjaardagscadeau kan daarbij helpen. En mede dankzij de blogtip van Evi - die momenteel in Zuid-Afrika woont - is dat geworden: een creatief kleurboek voor volwassenen. Er is hier al iemand een heel klein beetje verslaafd... . Kleuren maar!

 

Een nieuwe week vol vernieuwde energie en weer veul volk op de werf!

Hupsakee, weer een week verder! En traditiegewijs hebben we weer niet stilgezeten. 

Donderdag kwam onze architect langs om onze rioleringssysteem te keuren. De buitenriolering was gelegd door onze aannemer. Dat mocht dus geen probleem zijn. Alleen ons eigen geïnstalleerde systeem van afvoerleidingen voor lavabo, douche en co moest nog kritisch en door een professioneel oog onder de loep worden genomen. Maar woop woop: geslaagd! Hoera! Daarmee hebben we de nodige voorwaarden geschept opdat de gemeentediensten binnenkort ons rioleringssysteem komen aansluiten. 

Vrijdag kwamen de mannen van A-Solution langs. Eerste taakje: het tussentijds geleverde werk van Annick en Patrick van den Elentriek controleren. Ook zij waren met glans geslaagd! Als beloning kregen ze van A-Solution de elektriciteitskast geleverd. De zekeringen zijn al voorgemonteerd. Maar alle gelegde kabels voor lichtpunten en stopcontacten - een wirwar aan kabels - dienen daar nu op aangesloten te worden. Meneer A-Solution demonstreerde hoe dat precies in zijn werk gaat. Eveneens hoe je de stopcontacten per punt moet aansluiten. Patrick van den Elentriek had het minitieuze werkje snel begrepen. Hij weet wat doen, de komende weken... . 

 

 

 

De elektriciteitskast werd vrijdag al gemonteerd op een betonplexplaat. Onder de kast komen heel wat elektriciteitsdraden de kast binnen. Voor de plakker zou het erg moeilijk zijn om daarachter nog te pleisteren. Om hem dat werkje te besparen, hebben we beslist om daaronder geen pleister te laten zetten. Maar dat stukje muur gewoon wit te verven; het is tenslotte maar een berging. Maar verven gaat op zo'n grove, stoffige muren niet zomaar. Mama Leemans zette er vrijdagnamiddag daarom eerst een fixeermiddel op, dat de muren stofvrij maakt. 6 uur laten intrekken. 

 

En - zot genoeg - trokken Maja en ik op vrijdagavond, om 22.30u na een lekker en gezellig etentje bij An en Evert, naar het huis om er een laag witte primer op te zetten. Zottenwerk! Maar met resultaat: 's ochtends vroeg was de muur mooi opgedroogd. Zodat papa Leemans op zaterdagochtend kon verder werken aan zijn wirwar van elektriciteitsdraden. Hier de allereerste aansluiting:

Onze kelder - een keldertje waar zélfs ik niet kon staan - wordt binnenkort een wc. Een vloerbetonnetje was er al gegoten. Maar daaronder was er nog heel wat holle ruimte. En die kan je dan maar beter nuttig benutten. Daar ze bijvoorbeeld vol te gooien met beton. Hoe, beton? Jawel, er lag nog wel wat beton in de tuin: 3 wasdraadpalen + een betonnen padje. Uiteraard stevig genoeg en van voldoende dikte. Want vroeger redeneerden ze nogal snel: stel dat er hier nog eens oorlog uitbreekt, dan moet dat hier allemaal bestand zijn tegen een mogelijk bombardement. Vanuit naoorloogse filosofie zit er wel een begrijpbare logica in. Enfin, de stevigheid ervan vraagt om forse kracht. Zowel machinaal, als menselijk. Voor de machinale kracht mochten we de pneumatische superdrilboor van nonkel Piet lenen. Niet onze nonkel Piet, maar wel de nonkel Piet van vriendin Lies (maar na een Oostenrijkse vakantie bijna 10 jaar geleden met Lies, tante Karla en nonkel Piet, is nonkel Piet ook voor mij nonkel Piet geworden en gebleven). Enfin, dikke merci aan Piet zijn machine! 't Was zo'n stevig beest, dat het vroeg om een even groot beest om het in bedwang te houden. Daarvoor konden we rekenen op de hulp van neef Tanguy en onze dansleraar Didier. Didier heeft er net een eigen renovatie van zijn huis opzitten. Hij kwam dus in werkmensoutfit toe. Voor Tanguy was het de vuurdoop. Hij kwam - als eerste ooit - opdagen in een schoon hemd. 

 

Onze twee megakerels hebben alles gegevens. Kruiwagens vol beton werden afgevoerd richting kelder. Waar mortelman in de put zat, letterlijk. Om de beton aan te nemen en in het gat te puzzelen. Het resultaat is precies wat we hoopten: het betonnen tuinpadje is foetsjie, net als de wasdraadpalen. Het keldergat is gedicht met betonresten. Hoera!

 

Naast al dat boren, is er verder nog zéér stevig gepresteerd. Door héél wat helpende handen. 

Mama en papa Leemans laadden een remorque vol hout; allemaal nog restanten van ons oude dak. Ze bolden ermee naar het containerpark. En hupsakee, daarmee is onze tuin nu ook terug wat meer tuin.

Papa De Smet cementeerde als mortelman alle elektrische en sanitaire leidingen verder in. 

Nicht Marijke ontferme zich samen met mama De Smet over onze stalen poutrel. Na maanden in volle weer en wind te staan, was die al beginnen roesten. Op zich is dat helemaal niet erg. Maar binnenkort komen onze ramen (joepie!). En met die levering in het vooruitzicht, moesten die poutrellen al een behandeling krijgen. Want de afstand tussen ramen en poutrellen is te klein, om er vanaf plaatsing van de ramen nog aan te kunnen met een borstel en co. Dus gingen de dames aan de slag. Eerst alle roest er af schuren. Daarna de poutrel inwrijven met white spirit. En eens dat opgedroogd was, kon mama De Smet de poutrellen verven met een primer specifiek voor een stalen oppervlak. Het resultaat is al mooi. Maar nog niet afgewerkt. Een dag of 2 voor plaatsing van de ramen, krijgen de poutrellen hun definitieve kleurtje. Die kleur hebben we al gekozen én gekocht. Maar nog even geduld: midden november krijgen jullie ze te zien :)

 

Na het verfwerk schakelde mama De Smet over op de opruimmodus. Op de zolder lagen nog heel wat bakstenen. Die moesten weg, zodat onze stukadoor vanaf maandag alle ruimte heeft om te starten met de plafondwerken. Dus hup, alle bakstenen naar beneden. Eens die beneden waren, werd de industriële stofzuiger bovengehaald voor een eerste grondige beurt. En het resultaat is nu al tof: een huis dat al véél minder stoffig is. Eten van de grond is nog niet echt een optie. Maar er is toch al beterschap in zicht :) 

 

Maja mag, herniagewijs, geen intensief werk meer doen. Dit weekend instrueerde ze mij en mama Leemans met de handleiding in de hand hoe we de sanitaire leidingen moest afwerken. Dat is mooi gelukt; de warme en koude toevoerleidingen (voor vaatwasmachine, keukenlavabo, ...) zijn een feit. Idem voor de installatie van de collectoren van de radiatoren van het 1ste verdiep en de zolder. Idem de leidingen daar naartoe. Allemaal mooi op een weekend geïnstalleerd. 

  

 

En dan nu de weetjes allerlei:

• zaterdag hadden we de allerjongste helpers tot nu toe. Vik is een nog geen drie jaar. Maar wilde er net als zijn papa Tanguy met volle kracht invliegen. Jong geleerd... . Renée is nog net geen drie maanden oud. Lekker warm ingeduffeld in haar Maxi Cosi sliep ze verder, met op de achtergrond het gedril van drilboren, klopboren, ... . 
    

  

  Ploeteren in de modder als de beste, net zoals de papa!

• boren, zagen, ...: het zijn vertrouwde tools op onze werf. Maar piepjong werkbloed brengt ook nieuwe tools op de werf: een pipipotje. Geweldig! 
  
• We mochten dit weekend weer genieten van heerlijk nazomerweer. Ideaal om in te werken! Maar ook om daarin te genieten van een lekkere picknick, deze keer verzorgd door eenvrouwsteam Marij. Hoera!
   
• Vorige week was een moeilijke week. Daar lieten we ons niet meer aan vangen. Dus lasten we deze week wat meer ontspanning in. Opzet was: minder piekeren over de bouw, het mentaal allemaal wat meer loslaten. Daar zijn we deze week goed in geslaagd. Met een café-avond, een vriendjesavond, een frietjesavond én een gezellige groepsfeestavond van de Scouts in het Grimbergse Lintbos. Toppie! 
  
• We love onze zolder. Hij levert mooie zichten op mooie herfsttaferelen. 
  
• de werfpoëzie breidt zich stilaan uit met nieuwe stukken: 
   
• Wist je dat... we nog 10 verbouwweken te gaan hebben? Dat betekent dat het einde van deze blog ook stilaan in zicht komt. Oooooohhhhh :( ... .