Een nieuwe week vol vernieuwde energie en weer veul volk op de werf!

Hupsakee, weer een week verder! En traditiegewijs hebben we weer niet stilgezeten. 

Donderdag kwam onze architect langs om onze rioleringssysteem te keuren. De buitenriolering was gelegd door onze aannemer. Dat mocht dus geen probleem zijn. Alleen ons eigen geïnstalleerde systeem van afvoerleidingen voor lavabo, douche en co moest nog kritisch en door een professioneel oog onder de loep worden genomen. Maar woop woop: geslaagd! Hoera! Daarmee hebben we de nodige voorwaarden geschept opdat de gemeentediensten binnenkort ons rioleringssysteem komen aansluiten. 

Vrijdag kwamen de mannen van A-Solution langs. Eerste taakje: het tussentijds geleverde werk van Annick en Patrick van den Elentriek controleren. Ook zij waren met glans geslaagd! Als beloning kregen ze van A-Solution de elektriciteitskast geleverd. De zekeringen zijn al voorgemonteerd. Maar alle gelegde kabels voor lichtpunten en stopcontacten - een wirwar aan kabels - dienen daar nu op aangesloten te worden. Meneer A-Solution demonstreerde hoe dat precies in zijn werk gaat. Eveneens hoe je de stopcontacten per punt moet aansluiten. Patrick van den Elentriek had het minitieuze werkje snel begrepen. Hij weet wat doen, de komende weken... . 

 

 

 

De elektriciteitskast werd vrijdag al gemonteerd op een betonplexplaat. Onder de kast komen heel wat elektriciteitsdraden de kast binnen. Voor de plakker zou het erg moeilijk zijn om daarachter nog te pleisteren. Om hem dat werkje te besparen, hebben we beslist om daaronder geen pleister te laten zetten. Maar dat stukje muur gewoon wit te verven; het is tenslotte maar een berging. Maar verven gaat op zo'n grove, stoffige muren niet zomaar. Mama Leemans zette er vrijdagnamiddag daarom eerst een fixeermiddel op, dat de muren stofvrij maakt. 6 uur laten intrekken. 

 

En - zot genoeg - trokken Maja en ik op vrijdagavond, om 22.30u na een lekker en gezellig etentje bij An en Evert, naar het huis om er een laag witte primer op te zetten. Zottenwerk! Maar met resultaat: 's ochtends vroeg was de muur mooi opgedroogd. Zodat papa Leemans op zaterdagochtend kon verder werken aan zijn wirwar van elektriciteitsdraden. Hier de allereerste aansluiting:

Onze kelder - een keldertje waar zélfs ik niet kon staan - wordt binnenkort een wc. Een vloerbetonnetje was er al gegoten. Maar daaronder was er nog heel wat holle ruimte. En die kan je dan maar beter nuttig benutten. Daar ze bijvoorbeeld vol te gooien met beton. Hoe, beton? Jawel, er lag nog wel wat beton in de tuin: 3 wasdraadpalen + een betonnen padje. Uiteraard stevig genoeg en van voldoende dikte. Want vroeger redeneerden ze nogal snel: stel dat er hier nog eens oorlog uitbreekt, dan moet dat hier allemaal bestand zijn tegen een mogelijk bombardement. Vanuit naoorloogse filosofie zit er wel een begrijpbare logica in. Enfin, de stevigheid ervan vraagt om forse kracht. Zowel machinaal, als menselijk. Voor de machinale kracht mochten we de pneumatische superdrilboor van nonkel Piet lenen. Niet onze nonkel Piet, maar wel de nonkel Piet van vriendin Lies (maar na een Oostenrijkse vakantie bijna 10 jaar geleden met Lies, tante Karla en nonkel Piet, is nonkel Piet ook voor mij nonkel Piet geworden en gebleven). Enfin, dikke merci aan Piet zijn machine! 't Was zo'n stevig beest, dat het vroeg om een even groot beest om het in bedwang te houden. Daarvoor konden we rekenen op de hulp van neef Tanguy en onze dansleraar Didier. Didier heeft er net een eigen renovatie van zijn huis opzitten. Hij kwam dus in werkmensoutfit toe. Voor Tanguy was het de vuurdoop. Hij kwam - als eerste ooit - opdagen in een schoon hemd. 

 

Onze twee megakerels hebben alles gegevens. Kruiwagens vol beton werden afgevoerd richting kelder. Waar mortelman in de put zat, letterlijk. Om de beton aan te nemen en in het gat te puzzelen. Het resultaat is precies wat we hoopten: het betonnen tuinpadje is foetsjie, net als de wasdraadpalen. Het keldergat is gedicht met betonresten. Hoera!

 

Naast al dat boren, is er verder nog zéér stevig gepresteerd. Door héél wat helpende handen. 

Mama en papa Leemans laadden een remorque vol hout; allemaal nog restanten van ons oude dak. Ze bolden ermee naar het containerpark. En hupsakee, daarmee is onze tuin nu ook terug wat meer tuin.

Papa De Smet cementeerde als mortelman alle elektrische en sanitaire leidingen verder in. 

Nicht Marijke ontferme zich samen met mama De Smet over onze stalen poutrel. Na maanden in volle weer en wind te staan, was die al beginnen roesten. Op zich is dat helemaal niet erg. Maar binnenkort komen onze ramen (joepie!). En met die levering in het vooruitzicht, moesten die poutrellen al een behandeling krijgen. Want de afstand tussen ramen en poutrellen is te klein, om er vanaf plaatsing van de ramen nog aan te kunnen met een borstel en co. Dus gingen de dames aan de slag. Eerst alle roest er af schuren. Daarna de poutrel inwrijven met white spirit. En eens dat opgedroogd was, kon mama De Smet de poutrellen verven met een primer specifiek voor een stalen oppervlak. Het resultaat is al mooi. Maar nog niet afgewerkt. Een dag of 2 voor plaatsing van de ramen, krijgen de poutrellen hun definitieve kleurtje. Die kleur hebben we al gekozen én gekocht. Maar nog even geduld: midden november krijgen jullie ze te zien :)

 

Na het verfwerk schakelde mama De Smet over op de opruimmodus. Op de zolder lagen nog heel wat bakstenen. Die moesten weg, zodat onze stukadoor vanaf maandag alle ruimte heeft om te starten met de plafondwerken. Dus hup, alle bakstenen naar beneden. Eens die beneden waren, werd de industriële stofzuiger bovengehaald voor een eerste grondige beurt. En het resultaat is nu al tof: een huis dat al véél minder stoffig is. Eten van de grond is nog niet echt een optie. Maar er is toch al beterschap in zicht :) 

 

Maja mag, herniagewijs, geen intensief werk meer doen. Dit weekend instrueerde ze mij en mama Leemans met de handleiding in de hand hoe we de sanitaire leidingen moest afwerken. Dat is mooi gelukt; de warme en koude toevoerleidingen (voor vaatwasmachine, keukenlavabo, ...) zijn een feit. Idem voor de installatie van de collectoren van de radiatoren van het 1ste verdiep en de zolder. Idem de leidingen daar naartoe. Allemaal mooi op een weekend geïnstalleerd. 

  

 

En dan nu de weetjes allerlei:

• zaterdag hadden we de allerjongste helpers tot nu toe. Vik is een nog geen drie jaar. Maar wilde er net als zijn papa Tanguy met volle kracht invliegen. Jong geleerd... . Renée is nog net geen drie maanden oud. Lekker warm ingeduffeld in haar Maxi Cosi sliep ze verder, met op de achtergrond het gedril van drilboren, klopboren, ... . 
    

  

  Ploeteren in de modder als de beste, net zoals de papa!

• boren, zagen, ...: het zijn vertrouwde tools op onze werf. Maar piepjong werkbloed brengt ook nieuwe tools op de werf: een pipipotje. Geweldig! 
  
• We mochten dit weekend weer genieten van heerlijk nazomerweer. Ideaal om in te werken! Maar ook om daarin te genieten van een lekkere picknick, deze keer verzorgd door eenvrouwsteam Marij. Hoera!
   
• Vorige week was een moeilijke week. Daar lieten we ons niet meer aan vangen. Dus lasten we deze week wat meer ontspanning in. Opzet was: minder piekeren over de bouw, het mentaal allemaal wat meer loslaten. Daar zijn we deze week goed in geslaagd. Met een café-avond, een vriendjesavond, een frietjesavond én een gezellige groepsfeestavond van de Scouts in het Grimbergse Lintbos. Toppie! 
  
• We love onze zolder. Hij levert mooie zichten op mooie herfsttaferelen. 
  
• de werfpoëzie breidt zich stilaan uit met nieuwe stukken: 
   
• Wist je dat... we nog 10 verbouwweken te gaan hebben? Dat betekent dat het einde van deze blog ook stilaan in zicht komt. Oooooohhhhh :( ... .