Maja en Sofie Constructions: De moeilijkste week uit het verbouwavontuur...

Pppppffff, wat een week. Een hele week hebben we nagedacht en verhit gediscussieerd over de installatie van ons afvoersysteem voor bad, douche, wc, ... . We hebben er zelfs nachten over wakker gelegen!

Op zich lijkt zo'n afvoersysteem poepsimpel. Maar de badkamer bevindt zich bovenop een plankenvloer met daaronder een houten roostering. En dat maakt het moeilijk. Want je kan geen gaten maken in die steunende balken. Het vraag dus wat kunst- en vliegwerk om met niet-flexibele afvoerbuizen beneden te geraken. Het moet gezegd: het was - zeker mentaal - de moeilijkste week van ons verbouwavontuur.

Oorspronkelijk hadden we al PVC-afvoerbuizen gekocht in de Hubo. Maar daarvan zijn we afgestapt. Want die buizen moet je aan elkaar lijmen met een speciale pasta. En die droogt supersnel en wordt dan keihard.Waarna het onmogelijk is om die buizen nog van elkaar los te maken. Niet meteen voor de doe het zelver die al eens trial & error-gedrag durft te stellen.

Ons alternatief: PP-buizen. Die vind je niet in de Hubo, maar wel in de sanitaire speciaalzaak. Zoals de Sanicenters van de Facq. Wij dus op vrijdag na het werk naar de Facq. We leggen daar uit dat we PP buizen willen om zelf ons afvoersysteem te installeren. En... we worden uitgelachen. "Jullie gaan zélf jullie afvoeren leggen? Jullie? Allez, ok dan." We worden zo nu en dan wel eens op de korrel genomen. Maar dit was toch écht de eerste keer dat een man niet onder stoelen of banken stak dat hij ons - twee vrouwen - niet in staat achtte tot deze klus.

Bon, we laten ons niet doen. Als anderen dat al hebben gekund, dan wij ook! Dus we zetten door, en dringen aan dat we die buizen kunnen kopen. We krijgen daarop "het groene boekje" van de Facq mee. Daar staat het volledige sanitaire aanbod in opgelijst, en dus ook de PP-buizen en alle soorten tussenstukken.

We nemen dat boek mee naar huis. En deze keer op vrijdagavond geen lazy Thuis-aflevering of de Voice Kids (een verbouwende mens moet zijn continu malende geest af en toe kunnen stilleggen met een heerlijk eenvoudig TV-programma). Maar alweer denkwerk: we tekenen uit hoe de afvoeren zouden moeten lopen, welke tussenstukken en bochten we daarvoor nodig hebben, waar de vermoedelijke sifons zullen komen en hoe we daar rekening mee moeten houden... . Denkwerk tot middernacht, tedekke!

Zaterdag staan we dan om 8u 's ochtends opnieuw aan het Sanicenter. De zelfde kerel komt ons "helpen". Zijn blik spreekt opnieuw boekdelen: "die 2 gaan dus écht doorzetten of wat?". Maar ik denk dat hij aan onze uitleg toch een beetje merkte dat we goed gestudeerd hadden in het Groene Boekje, en dat we wisten waarover we praatten. We winnen een klein beetje krediet bij hem. Hij noteert onze bestelling, kruipt zijn magazijn in en gaat als onze personal shopper al onze buizen (telkens 5m lang), bochten, moffen en versmallers verzamelen. In tussentijd mogen we iets drinken. Hoe, iets drinken? Jawel, in de Sanicenter staat er voor de klanten een koffiemachine. Zalig, 8u 's ochtends en een gratis warme choco. We vinden het Facq-magazijn opnieuw ietsje toffer...

Het resultaat: een doos vol bochten en versmallers, een 6-tal buizen van 5m lang én als top of the bill: glijmiddel. Glijmiddel?! Jaja, een glibberig goedje om de "joinkes" van de buizen goed op elkaar te laten aansluiten. Puur voor professioneel sanitair gebruik, haha :).

Ons Polo'tje kan veel aan. Maar afvoerbuizen van 5m lang, dat was iets té ambitieus. We moeten papa Leemans optrommelen om met zijn grotere wagen de buizen te gaan halen. Zo'n panoramisch dak, 't is dus niet alleen functioneel om naar de sterrenhemel te kijken.

Op het moment dat papa en mama Leemans met hun auto vol buizen komen aangereden, rijdt onze architect ook net weg. Hij lachte zich een breuk... . Tja, 't was ook een bijzonder geestig tafereel :)

Na veel puzzelen met buizen, versmalstukken, bochten en moffen is het gelukt! We hebben een sluitend afvoersysteem. Getest en al (enfin, we hebben eens 2 liter water door de afvoeren gegoten, en we hebben toch nergens lekjes gespot).

Het water stroomt mooi door, joepie!

We moeten enkel nog aan de WC een tussenmof plaatsen, maar dat is een detailafwerking die komend weekend snel gefixt is.
De prijs van het meest schattige afvoerleidinkje gaat naar die van de afwasmachine en keukenwasbak. We hebben hem, omdat er daar nogal veel passage is, wat beschermd met een rood dekseltje. Zo lijkt hij een beetje op een stationschef, of een Rood Kapje.
Schattig, toch?

En de berging, dat is nu een wirwar van buizen:
- van het afvoersysteem van wc, bad, douche, lavabo en condenstatieketel
- van de toevoerbuizen van water naar diezelfde sanitaire toestellen. Want jawel, in de badkamer zijn de "blauwe" en "rode" buizen nu ook een feit.
Bewonder hieronder maar de mikado aan buizen.

Onze papa's en mama Leemans ontfermden zich de voorbije week verder over onze elektriciteit. Papa en mama Leemans trokken oneindig veel elektriciteitskringen, kabels, ... . Er werd nog duchtig geboord om leidingen door muren en plafonds te krijgen. Maar alle leidingen zijn nu een feit. En ook dat levert een wirwar aan kabels op. Nu dat klusje erop zit, is papa De Smet ook al begonnen met het inmetselen van de kabels. Tot Mortelman technisch werkloos werd door een tekort aan zand. Eén van de volgende dagen dus naar de Hubo achter lommelzand!

Komende vrijdag krijgen we tussentijdse controle van A-Solution. In functie daarvan moesten we de wijzigingen aan ons elektriciteitsplan schriftelijk doorgeven. En ook al de bestelling plaatsen van het aantal stopcontacten, afdekplaatjes, lichtschakelaars, de kleur van dat allemaal. Daarvoor liepen Maja en mama Leemans door het huis, en overliepen ze alles minitieus. Want elektriciteit, dat is écht een detailwerkje.

Deze week finaliseerden de dakwerkers ook hun werken. De dakranden van het plat dak zijn geïnstalleerd. Er groeit nu een champignon op ons plat dak (maar wees gerust: die is bedoeld als afvoer van de dampkap van de keuken).
En ze installeerden de isolatie van het hellend dak. Met al die aluminiumfolie oogt de zolder nu als een discozaal. Fancy!
Er is weliswaar een foutje gebeurt met de installatie van de isolatie in het onderste gedeelte van het hellend dak. Maar niet getreurd, de mannen van Gedak komen dat nog rechtzetten. Alweer: hoera voor Gedak!
Ondertussen merken we wel al het verschil. Terwijl de zolder vroeger koud en kil was, is het er nu (zelfs zonder verwarming) gewoon aangenaam qua temperatuur. Toppie, hier gaan we niet of amper moeten verwarmen. Goed voor de pocket, nog beter voor moedertje natuur!

Ondertussen ook minder goed nieuws. Maja heeft, wellicht mede door al de niet zo rugvriendelijke werfactiviteiten, een dubbele hernia. Een dubbele! Dat is écht een tegenvaller. 100%-stilzitten of liggen is niet aangewezen met rugklachten, dat verergert het alleen nog maar. Maar écht zware arbeid is ook uit den boze. Gelukkig is er altijd nog licht werk op de werf. In het weekend circuleert Maja dan ook in het huis. Maar dan om zich te beperken tot taken zoals mij commanderen (want Maja heeft technisch inzicht, en ik niet), overzichtsplannen te maken en uit te tekenen, ... . Ze blijft onmisbaar!!

Caroline is onze architecte die ons dossier opvolgt. Afgelopen zaterdag kregen we bezoek van Luc, de architect-zaakvoerder van onze architectenbureau. Hij kwam eens piepen omdat we een stabiliteitskwestie zagen voor het installeren van de afvoerbuis van de WC. Hij ging met ons door het huis en zag met eigen ogen dat we écht wel heel veel werken zelf opnemen. Maar dat het ons precies ook wel goed afgaat. Jawel, met die laatste uitspraak waren we héél blij. Mooie en fijne woorden, dat doet deugd!

Ondertussen hebben we ook wat last van verbouwmisvorming. Overal, of toch quasi overal, beginnen we oog te hebben voor bouwconstructies. Op de rondleiding tijdens een housewarming wordt Maja door één van de vriendinnen "betrapt"; terwijl de rest kijkt naar de meubels en de inrichting, speurt Maja de muren af op zoek naar de weggewerkte ventilatiebuizen en co. Ik zat dan weer onlangs in het nieuwe Vlaams Administratief Centrum in Gent, een spliksplinternieuw gebouw. In een vergaderlokaal op de 7de verdieping spotte ik een soort van schouwnis waarvan ik dacht: tiens tiens, dat zal een technische schat vol leidingen zijn. Toen ik regelmatig water hoorde lopen dacht ik dan weer: oei oei, dat is hier niet goed thermisch geïsoleerd. Tja, het zal ooit wel beteren zeker... :)

Verbouwen kost geld, véél geld. Maar gelukkig wordt je daarin ook aangemoedigd of financieel ondersteund. De renovatiepremie, een premie van de Vlaamse Overheid, is zo één van de stimulansen. Nu ja, eerder was. Want op de website van Wonen Vlaanderen staat nu dit: "Vanaf 1 november tot de zomer van 2015 kan de renovatiepremie niet meer aangevraagd worden. De renovatiepremie wordt dan omgevormd tot een belastingvermindering. Vanaf de zomer van 2015 kan u de renovatiepremie, onder de vorm van een belastingvermindering, terug aanvragen. De voorwaarden blijven dezelfde, maar de terugbetaling gebeurt in drie schijven." Grom, grommer, gromst! We verhuizen expliciet in december om nog dít jaar de renovatiepremie onder de "oude" formule te kunnen aanvragen. Zodat we in de zomer van 2015 een goeie 10.000 euro integraal terugbetaald zouden krijgen. In dit nieuwe scenario krijgen we pas de eerste schijf van drie uitbetaald eind november 2017. EIND NOVEMBER 2017! De tweede schijf in 2018, de laatste schijf in 2019. Ik noem dat vijgen na Pasen. Als je verbouwt is het op het moment zelf, of de maanden tot het onmiddellijke jaar erna, dat je de financiële ondersteuning van die premies nodig hebt. Niet 2 tot 3 jaar later. Het idee om die premie te gebruiken voor de aanleg van een terras en oprit bergen we dan maar op. Die zal dan maar wat moeten wachten. Maar aanmoedigend beleid om duurzaam te renoveren is dit allesbehalve. We kunnen daar kort in zijn: niet goed bezig Vlaamse Regering (Liesbeth Homans in het bijzonder), niet goed bezig!

Maar we gaan hier niet verzuurd eindigen. Deze keer geen slot met futiele weetjes. Maar wel een korte "hahaha, werfmopjes"-rubriek.

Een doos voor bochten en mini-buisjes, dat leidt bij iedereen, maar écht iedereen, tot volgend mopje: "amai, gij zijt nogal gebuisd". Tja...
Een groene zak van Facq, dat lokt dan weer volgende reactie op: "jaja, vandaag hebben we weer goed gefakt". De vrienden van de Brusselse rand zijn wellicht meteen mee met het "mopje". Voor de vrienden van heinde en ver: "fakken" is een ander woord voor hard werken. Snappie?

Papa Leemans had voor zijn elektriciteitsdraden extra bevestigingsclips nodig om de draden te bevestigen aan de houten balken, zodat zee wat op hun plek blijven hangen. Maja werd naar 'Den Delaby' in Vilvoorde gestuurd, met de boodschap dat er aan de kassa in de winkel grote borden hangen voor particulieren, klanten met of zonder btw-nummer, maar dat dat niet uitmaakt, dat je er gewoon zaken kon kopen. Dus Maja trekt naar de winkel, en gaat op zoek naar die clips. Ze zoekt enorm lang in die winkel, loopt tussen torenhoge rayons op zoek naar kleine doosjes met de clips in.

Eindelijk gevonden, volgt het volgende gesprek aan de toonbank/kassa van de winkel: