Stil, het was hier eventjes héél stil. Niets te vertellen? Neen. Liggen we op ons gat? Neen. Is er geen werk meer? Ook neen. De verklaring is simpel: we zijn daaaaaagen internetloos geweest. Maar de mannen van Telenet hebben dat ondertussen gefixt. Maar veel tijd is gepasseerd. Dus hebben we ook héél wat te vertellen en te tonen. Het wordt hier een wat langere blog dan gewoonlijk. Ook eens een blog in thematische rubrieken, kwestie van dat hier behapbaar te houden. Here we go!
Mental preparation
De blog staat voor een groot stuk in het teken van elektriciteitsleidingen. Het leggen van die leidingen start met een straffe mentale voorbereiding. Op voorhand hadden we met onze zelfbouwfirma (A-Solution uit Temse) al een licht- en elektriciteitsplan opgemaakt. Maar dat plan moest nog in de praktijk worden gebracht. Concreet hield dat in: nadenken hoe de kabels boven geraakten, via welke (nog te creëren) gaten en openingen, ... . Dat denkwerk namen papa en mama Leemans - alias Annick en Patrick van den Elentriek - op zich. Te gek!
But safety first!
De elektriciteitsinstallatie vernieuwen, dat betekent boren en slijpen. Vééééél boren en nog vééél meer slijpen. Vuil werk, en ook heel luid werk. Dus daarvoor de nodige veiligheidstools inslaan. Daarvoor bolden we naar de Brico. Voor een keertje geen Gamma of Hubo. Om de simpele reden dat we nog heel wat geschenkbonnen hadden liggen die ik, bij mijn 30-jarige tea-party, cadeau had gekregen van An, Jolien, Steffi en Natalie, Melissa & David, Steven en Catherine, en de oud-collega's van Maja (Marijke, Britta, Greet en Ann). Dank je wel, ze kwamen superhard van pas voor de aankoop van veiligheidstools: koptelefoons, een stofmasker en veiligheidsbril. Onze papa's grommen wat dat ze die moesten opzetten. Maar wij zijn er voorstander van voor het slijpen van de sleuven voor de elektriciteit en sanitair. Kwestie van dat zo veilig mogelijk te kunnen doen en de oren en ogen intact te houden. De koptelefoons hebben ze (quasi) niet gebruikt. Maar de stofmaskers, die zijn toch "met plezier" benut. Want anders is het letterlijk in het stof bijten, en sparen voor een stoflong. Da's geen aanrader.
Mental preparation
De blog staat voor een groot stuk in het teken van elektriciteitsleidingen. Het leggen van die leidingen start met een straffe mentale voorbereiding. Op voorhand hadden we met onze zelfbouwfirma (A-Solution uit Temse) al een licht- en elektriciteitsplan opgemaakt. Maar dat plan moest nog in de praktijk worden gebracht. Concreet hield dat in: nadenken hoe de kabels boven geraakten, via welke (nog te creëren) gaten en openingen, ... . Dat denkwerk namen papa en mama Leemans - alias Annick en Patrick van den Elentriek - op zich. Te gek!
De elektriciteitsinstallatie vernieuwen, dat betekent boren en slijpen. Vééééél boren en nog vééél meer slijpen. Vuil werk, en ook heel luid werk. Dus daarvoor de nodige veiligheidstools inslaan. Daarvoor bolden we naar de Brico. Voor een keertje geen Gamma of Hubo. Om de simpele reden dat we nog heel wat geschenkbonnen hadden liggen die ik, bij mijn 30-jarige tea-party, cadeau had gekregen van An, Jolien, Steffi en Natalie, Melissa & David, Steven en Catherine, en de oud-collega's van Maja (Marijke, Britta, Greet en Ann). Dank je wel, ze kwamen superhard van pas voor de aankoop van veiligheidstools: koptelefoons, een stofmasker en veiligheidsbril. Onze papa's grommen wat dat ze die moesten opzetten. Maar wij zijn er voorstander van voor het slijpen van de sleuven voor de elektriciteit en sanitair. Kwestie van dat zo veilig mogelijk te kunnen doen en de oren en ogen intact te houden. De koptelefoons hebben ze (quasi) niet gebruikt. Maar de stofmaskers, die zijn toch "met plezier" benut. Want anders is het letterlijk in het stof bijten, en sparen voor een stoflong. Da's geen aanrader.
Elektriciteit
Woensdag was dan zo'n beetje D-day: levering van de 1ste shift materialen voor het vernieuwen van onze elektriciteit. En Steven van A-Solution bracht goed nieuws voor Annick en Patrick van den Elentriek: hij stelde bepaalde truckjes voor waardoor we minder slijpwerk hadden. Hoera, keigoed!
Eens de Steven vertrokken, begon papa Leemans meteen aan het slijpwerk. Papa De Smet klopte nog een hangend betonnetje van het plafond, zodat daarlangs een vrije technische schacht ontstond om kabels naar boven te trekken. Ook nog een gat gemaakt in een muur om een afvoerbuis te kunnen doorsteken. En huppa, de Hermanator was klaar om Patrick van den Elentriek te vervoegen bij het slijpwerk. Een waar huzarenstukje. Want slijpen in Boomse Boerkes (klassieke, gebakken bakstenen uit de jaren '50), dat is allesbehalve een pretje. Het is een moeilijk werkje, omdat de stenen zo hard zijn. En het is een gi-gan-tisch vuil werkje: massaal veel fijn, rood stof. Overal, maar écht overal!
Afgelopen zaterdag kon er dan al gestart worden met het installeren van de inbouwdozen voor de lichtschakelaars en de stopcontacten. Mama Leemans - diegene die de voorbije dagen en nachten haar tanden had gezet in de uitvoering van ons elektriciteitsplan - plaatste de juiste dozen op de juiste plaats, en duidde de waterpaspositie van de dozen aan. Papa De Smet metselde ze netjes in.
Ook de 1ste elektriciteitskabels werden getrokken. Op het plat dak moest dat gebeuren voor de leidingen van de buitenverlichting aan de aanbouw. Zodat de dakwerkers maandag die kabels mooi kunnen inwerken in de isolatie van het plat dak. Ook op zolder werden alle kabels voor de verlichting en de stopcontacten getrokken. Die kabels lopen over het dakgebinte. Wat, het dakgebinte? Toch wel ja. We werken op die manier, omdat we ook op zolder geen kabels op de grond kunnen laten lopen. Dus dan maar de hoogte in met de kabels. Ze liggen nu al netjes klaar, zodat de dakwerkers vanaf morgen ook daar die kabels mooi kunnen inwerken in de isolatie. Alweer: hoera!
Sanitair
Maja en ik rondden vorige week het installeren van de inbouwdozen voor het water (douche, bad, wastafels, ...) af. Mooi aangeduid met kleurtjes waar onze papa's de toevoeren en afvoeren dienden uit te sluipen. Ook dat werk is ondertussen gebeurd.
Een aantal leidingen hebben we al kunnen "trekken": het warm water voor het bad, de douche en de waskommen in de badkamer. Om die kabels naar de collectoren geleid te krijgen, dienden we in de plankenvloer gaten te boren. Hier en daar zelfs brede stroken te verwijderen. Tja, wat moet gebeuren, moet gebeuren. We werken dat de komende maanden wel mooi weg met nieuwe vloerbekleding.
Ook de toevoer van warm water naar de zolder is een feit. Op zich weer niet zo'n heel moeilijke klus. Al zijn de leidingen wel een uitdaging. Ze zijn nogal weerbarstig en lenen zich niet zo eenvoudig tot plooien. Als ze los liggen, lijkt het een beetje op een creatieve hoop aan koord voor ritmisch turnen.
Metselwerk
De Hermanator - stilaan ook gekend als Mortelman - haalde de voorbije week zijn metseltools weer boven. Er diende nog een gapend gat onder een muur te worden gedicht. Daarnaast ging hij aan de slag met het verplaatsen van de badkamerdeur. Die wordt verplaatst, omdat we anders quasi letterlijk een deur in het gezicht zouden krijgen terwijl we op de wc zitten. Dus deurtje wat meer verplaatsen. En dan zouden we in de toekomst op't gemak op de wc moeten kunnen zitten. Daarvoor diende te gebeuren:
- deurkader uit de muur halen
- deuromlijsting verwijderen
- een stuk van de muur wegslijpen
- en dan opnieuw beginnen metsen
Mortelman is ondertussen al very skilled in het metsen van muurtjes. Maar boven de deur lag ook een betonnen poutrel, die mee diende te verhuizen. Papa Leemans zorgde voor de stantsoenen om de constructie te blijven ondersteunen. Ook één van de ruwbouwmannen kwam eventjes een handje helpen om de poutrel te verplaatsen. Oef! Het cement van de al gemetselde nieuwe stenen nog eventjes goed laten doordrogen. En dan kan de verplaatste poutrel, die op de bakstenen zal rusten, ook ingemetseld worden.
Bye bye plakkerij!
Mama De Smet nam tot slot de klusjes op waarvoor we de laatste maanden nog geen tijd hadden gehad. Of waar we eigenlijk ook niet zo heel veel zin in hadden, waardoor ze wellicht altijd bleven liggen: het afkappen van de laatste stroken plakkerij en roetresten van de oude schouwen. Eindelijk zijn die klussen ook van de baan. En daarmee zijn de muren "kraaknet" voor een nieuw laagje pleister. Hoera!!!
Buitenschrijnwerk
Ondertussen komt er zo nu en dan ook écht professioneel werkvolk langs. Deze week was dat héél wat volk. Maandag en dinsdag deden de schrijnwerkers het voorbereidende werk voor de gevelbekleding van de aanbouw. Ze trokken het dak op, zodat de dakwerker er een mooi plat dak kan opleggen. Een dampscherm zal toekomstig vocht weghouden. En de latten staan klaar om daarop - na de plaatsing van de ramen - het hout te bevestigen. Hoera!
 |
| Al een impressie van de zwarte aanbouw... |
Dakwerken en rioleringen
Het was op woensdag, donderdag én vrijdag een drukke bedoening op de werf. De papa's waren aan het slijpen en kappen om sleuven te maken voor de elektriciteitsleidingen. Op donderdag legden de dakwerkers part one van het plat dak van de keuken/fietsenberging/carport. Op vrijdag deden ze op de zolder het voorbereidende werk voor de dakisolatie. 't Moet gezegd: alweer mooi (tussentijds) werk.
De ruwbouwaannemer arriveerde dan weer vanaf donderdagmiddag voor het installeren van de septische put en het 1ste deel van het rioleringsnet. Een komen en gaan van vrachtwagens en camionettes. Met buizen en 101 sifons. Maar ook met een graafkraan.
Het eerste graafwerk diende voor het installeren van de septische put. Op vrijdag volgde dan hét hoogtepunt van de show: de levering én installatie van een regenwaterput van 10 000 liter. Wàààààt, 10 000 liter? Jawel, een gigant! Bewust. Want we zijn groene meisjes die van regenwater gebruik willen maken voor onze toiletten en - mocht het lukken - onze wasmachine.
Een regenwaterput van 10 000 liter moet minstens 2m diep onder de grond, en heeft toch ook een goeie 3 à 4 m breedte nodig. Daar komt héél wat graafwerk aan te pas. Eerst machinaal. Maar op een bepaald punt lukte dat niet meer (de grond werd té lemig). Waarop onze aannemers ambachtelijk - met de spade - begonnen verder te graven. Respect!!!
 |
| Een put om U tegen te zeggen! |
In de namiddag was het dan zover. Daar was dan dé grote betonnen put. De leverancier maakte zichzelf al meteen bijzonder populair in de buurt. Hij was zo gemeen geweest om zich gewoon dwars over de straat te parkeren. OK, er zijn momenteel wegenwerken aan de gang, waardoor er in principe geen auto's ons gedeelte van de straat mogen inrijden. Maar er zijn natuurlijk altijd lokale bewoners die af en aan willen rijden. Dat was voor een dikke 20 minuten evenwel onmogelijk. Terwijl het volgens ons niet nodig was om zich zo dwars te parkeren. Enfin, niets aan te doen.
Zo'n put moet behoorlijk hoog getild worden vooraleer te kunnen installeren. Maar... boven ons huis hangt nog een elektriciteitskabel, bevestigd aan het huis. Het was een must om te voorkomen dat de kraan de elektriciteitskabel zou losrukken. Papa De Smet en ik deden daarom ons uiterste best om de elektriciteitskabel met een houten lat zo hoog mogelijk op te tillen, zodat de kraan er onder kon. Tamelijk goed gelukt.
Werd de put dan eindelijk in het gat gelaten. Bleek de gegraven kuil toch nog nét te klein. Hup, put weer opgetild. En de ruwbouwmannen weer de put ingesprongen om die manueel terug wat te verbreden. En jawel, dan paste het als gegoten. Joehoe, we zijn nu de trotse eigenaars van een mooie regenwaterput! De afvoeren van de dakgoten van het huis zijn alleszins al aangesloten!
En het moet gezegd: het was een spectaculaire show. Het is geen alledaags tafereel. Wij hebben ervan genoten. En de buren ongetwijfeld ook!
- We knalden woensdag met een camionette van de Hubo rond. Voor het transport van een betonplexplaat die we écht niet in onze auto kregen. En aangezien de Hubo hun camionette gratis verhuren (mits waarborg), maakten we daar gretig gebruik van! Stoer!
- Baksteenstof is hatelijk. Het kruipt waar het niet gaan kan. Het droogt huid en haar uit. Het bevuilt de ramen én zelfs onze zonnepanelen. Het dwarrelt door de kamers, zelfs door de tuin van de buren. Maar ook het meest vervelende ding heeft mooie eigenschappen. Volgens het cameraoog van papa Leemans zorgt dat stof, mits ook de goeie inval van de zon of een andere lichtbron, voor het mooiste licht. Kijk en oordeel zelf maar... .
- Hard werken gaat gepaard met voldoende rustpauzes. Met lekkere koekjes en een lekker drankje. En af en toe ook... wat platte rust...
- We mochten de voorbije dagen genieten van prachtig nazomerweer. Vrijdag noteerde de temperatuurmeter van de apotheek aan de overkant een zomerse 31°C. Ook zaterdag was het weer aangenaam warm weer. Zo heerlijk, dat we zelfs 's middags onder de parasol konden genieten van een heerlijke koude schotel.
- Elke bouwvakker (met een gemiddelde leeftijd van 25-35 jaar) heeft een tattoo. En geen kleintje! En vaak ook niet ééntje (want ééntje, dat is geentje).
- 't Is bijna Halloween. En bepaalde gadgets op de werf - zoals een afvoer van het plat dak - lenen zich tot bepaalde verkleerdpartij'tjes in dat thema... . Hihi :)
- Vorige week hadden we - nog geen halve kilometers van het huis weggereden - een platte band. Een nagel in de band was de boodsdoener. Tedekke! De platte band van de auto krijgen was geen probleem. Dat had Maja snel gefixt. Maar de nieuwe band op de auto krijgen, lukte niet. We kregen de auto nét niet hoog genoeg opgekrikt. Daar moest de depannageman van Ethias aan te pas komen. Supersnelle en supervriendelijke service!
- Ooit al werfpoëzie gezien? Wel, die ziet er zo uit...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten