Over baviaantjesgedrag op de werf, de dirty casual dresscode en ook wat kluswerk!

Na het installeren van de zonnepanelen was het wat tijd voor... rust. Mentaal blijven we continu bezig met onze verbouwing. Maar fysiek was het eventjes kalm. Tot het weekend.
Zaterdagochtend, nog snel vooraleer Maja vanaf de middag moest gaan werken, reden we richting Zelfbouwmarkt. Jawel, van de "Zééélf-bouw-markt, bouwen aan je Thuis!"-promotiespot op de radio. Wat een walhalla. Ze hebben er alles, maar écht alles. Binnendeuren, kranen, verlichting, keukens, meubels, interieurprullen... .
Wij snuisterden er tussen de laminaat. Onze zolder - tevens toekomstige slaapkamer - is nu immers een niet zo fraai ogende beton. En op het eerste verdiep ligt een plankenvloer. Die op zich top is. Maar waar al tamelijk wat kleinere en grotere gaten zitten (van de vroegere verwarmingsbuizen). En waar extra gaten zullen bijkomend (om de nieuwe verwarmingsradioatoren te kunnen plaatsen). En wat ben je met een mooie plankenvloer, als de muizen er precies uit gegeten hebben? Dus ook daar komt wellicht laminaat. We hebben alleszins onze gading gevonden, overigens in promotie (goesting en prijs die samen gaan, allright). Een lichte, vintage ogende laminaat, die qua kleur goed gaat matchen met onze originele, retro trap.
Voor de badkamer gaan we gaan voor vinyl. Wàààààt, vinyl? Ja, vinyl! Maar niet meer de oubollig ogende vinyl uit grootmoeders tijd. Vinyl is ideaal voor vochtige ruimtes zoals badkamers. En hipper dan ooit, en blijkbaar hét materiaal dat in de toekomst laminaat gaat vervangen. Mocht je dit type vinyl naast laminaat leggen, je zou het verschil niet merken. Want de vinyl van tegenwoordig heeft de natuurlijke charme van een houten vloer.
We zouden we voor een grijzige kleur gaan. Dat gaat mooi matchen met onze zwarte mozaïektegeltjes voor de badkamermuur en onze oude houten tafel met witte waskommen.
 Nu enkel nog de oppervlakte nog eens deftig laten uitrekenen, en dan kunnen we bestellen.

's Middags trok Maja richting haar werk. Ik trok richting werf. Voor een namiddagje plafond aftrekken. Het werd de wellicht vuilste namiddag tot nu toe. De foto hiernaast is het beste bewijsmateriaal.
Neem het van me aan: haar dat tot op de hoofdhuid bezaaid ligt met partikeltjes pleister, houtzaagsel (geen idee hoe dat terecht komt tussen de pleister), spinnenwebben, ... dat is ronduit vies! Ik heb de neiging om elk moment, wanneer ik m'n handen eventjes niet nodig heb, het baviaantje uit te hangen: prutsen in mijn haar en er stukjes pleister en steentjes uit prutsen. Een onbegonnen werk. Want het enige wat helpt zijn 4 grondige shampoo-beurten.
Andere afbraakkwaaltjes: spierpijn, overal! Hoezo spierpijn?! Jawel, spierpijn aan armen, rug en buikspieren van met het volle gewicht aan de pleisterplaten te gaan "hangen" en trekken.
Het plafond afbreken zorgde niet alleen voor ravage in de coiffure, maar ook op de vloer. Het leek weer op een scène van een klein bombardementje. Maar als de coiffure een poetsbeurt krijgt, dan de vloer ook!   

 

De zelfopoffering heeft alleszins geloond: alle plafonds op het gelijkvloers zijn niet meer. Hoera! Daarmee zijn ze klaar om de komende weken versierd te worden met leidingen en kabels voor water en elektriciteit, afvoeren voor huisvuil- en afvalwater, en isolatie. Go go gooooooooo!


Op het zelfde moment was papa Leemans doende met onze elektriciteitskast. Waarom? Omdat wat nog overblijft van elektriciteit en verlichting in het huis, eigenlijk alles behalve veilig is. Vorige week kreeg ik al eens een stroomstoot door mijn lijfje, letterlijk om van te gillen. Niet echt voor herhaling vatbaar. Dus demonteerde papa Leemans alle lampen die niet meer hoefden, en beveiligde hij waar mogelijk. Binnenkort wordt ook de elektriciteitskast zelf nog beveiligd, in afwachting van een volledig nieuwe elektriciteitsinstallatie.

Zondag heerste een kleine kuiswoede in het huis. Alle linolium die nog in de slaapkamers lag, werd afgetrokken en op een groeiende afvalberg gelegd. Traptapijt en al mee. Maar omdat dat tapijtje onze trap nog goed beschermt tegen al het grove werk en bijhorende stof, werd die weer mooi op zijn plaats vast gevezen.
Het resultaat: mooie lege en propere kamers.  De ideale condities om er binnenkort sanitaire, verwarmings- en elektrische leidingen te installeren.

 

Ook de livingmuren kregen een laatste injectie tegen het opstijgend vocht. Bye bye, tot nooit meer!

 

Het anti-vocht pistool uitkuisen met... regenwater. Moet kunnen!

En als laatste klus voor zondagnamiddag: de eerste aanduidingen maken voor het sanitaire slijpwerk. Want jawel, er komt een thermostatische douchekraan, een thermostatische badkraan, 2 wasbakkranen, ... . Dat vraagt wat slijpwerk. Mooi berekend waar die kranen moeten komen, zo waterpas mogelijk de positie bepaald, en dan aangeduid op de muur waar er moet geslepen worden. Tedaaaaaaa!

  

En passant kregen we 's namiddags onverwacht bezoek van baby Guusje en zijn mama Kristel. Kristel - een bouwkundig ingenieur, dus ze kent er wel wat van - kwam, zag en besloot dat we goed bezig zijn. Joepie! :)

Et voilà, het weekend zat er alweer op. En dan was het tijd voor ontspanning. We hadden onlangs van Linda - dank je wel, Linda! - Kinepolis-ticketjes gekregen. Die we gisteren verzilverden voor een avondje cinéma. Het moest een film zijn die niet te lang duurde, want we zijn moe (en dan wil een mens liefst zo snel mogelijk in zijn bed kruipen). Maar die ook niet te complex mocht zijn. Want jawel, door diezelfde vermoeidheid werken de hersencellen niet zo goed meer. Wat het volgen van complexe complottheorieën of andere plots dan weer bemoeilijkt. We zochten dus een gewone, ontspannende film; verstand op nul en kijken zonder de draad ergens onder weg te verliezen. Het werd Plan Bart, een Vlaamse film. Heerlijk ontspannend, af en toe grappig. Meer moest dat niet zijn. 

Et voilà, om met de luchtige noot te eindigen, zijn hier weer de weetjes allerhande.

• Vrijdagavond liep ik in de Gamma, op zoek naar wat verbouwprullen. Ik kwam net van't werk, dus - logischerwijze - in kantooroutfit: een hakje, een jeansblousje, oorbelletjes, ... . Ik lig te snuisteren tussen de egaliseerproducten. En naast mij staan 2 stoere kerels, eveneens te snuisteren tussen het grove materiaal. Ik hoor hen, vanop een goeie anderhalve meter van mij tegen elkaar "fluisteren": "wa doet da poppemieke hier?". Zo op een toontje van: "moet die haar nagels niet gaan lakken en in de rayon van de kuisproducten naar een nieuwe dweil gaan zoeken." Verkeerd gedacht, jongens!
  We mogen dan wel stoere verbouwgrieten zijn. Maar we zijn geen manwijven he! De dresscode is duidelijk: tijdens onze échte werkuren kleden we ons fancy sjiek, op de werf gaat het er dirty casual aan toe. Voor mij is dat: mijn GO-minus t-shirt van Joker, short of gescheurde jeans-broek en, als het frisjes is, lichtgroene pull met kap. Voor Maja is dat: jeansshort, paarse t-shirt en bruine pull. Als je er zo twee ziet rondlopen in de Hubo of Gamma: 't zijn wij!  
• Weet je nog dat we eind juli met een groep van 10 personen met een mentale beperking richting Turkije vertrokken? Twee deelnemers namen vorige week deel aan de Special Olympics in Antwerpen. Pascal haalde er een bronzen medaille in het zwemmen. Nathalie ook! Wat een toppers, die specials!