Het installeren van ventilatiebuizen en collectoren, op een werf vol zwoele lichamen!

Een mens is niet gemaakt om alleen maar hard te werken. Willen we met de glimlach en zo energiek mogelijk verder doen aan onze verbouwing, dan combineren we dat best af en toe met een momentje van ontspanning. Na het afbreken van ons dak sprongen we op zondagnamiddag in de auto richting Antwerpen Linkeroever. We hadden op internet gezien dat daar de grootste outdoor rommelmarkt van Antwerpen plaats vond: meer dan 13 000 m². Lag het aan de regen? Of gewoon aan misleidende promotie? Maar een grote rommelmarkt was het zeker niet. Twee kleine (uitgeregende) grasveldjes, met hier en daar wel leuke kraampjes met oude, nostalgische spulletjes. En we vonden er wat we zochten: alweer twee leuke spiegels voor een zacht prijsje op de kop kunnen tikken. Missie geslaagd dus.

 

Aan de overkant van de Schelde lonkte de Antwerpse kathedraal, badend in het zonnetje. Dus doken we de Sint-Annatunnel in. Om op de andere Scheldeoever te snuisteren tussen de sfeer van de Vlaamse Cultuurmarkt. Maar ook om de innerlijke mens te herbronnen met iets lekkers van Sofie Sucrée (moehahaha).

Toen het taartje was opgesmikkeld, waren de standhouders van de Cultuurmarkt aan het opkramen. Aan het hoofdpodium lagen nog grote papieren zitzakken, die de organisatoren niet meer meenamen. We zagen dat andere gezinnen, jongeren, ouderen, ... zo'n exemplaar wel wilden meenemen. Want geef toe, het heeft wel iets, zo'n grote papieren zitzak. Wij zagen er ook wel iets in. Ze leken ons erg leuk om in de zomer in onze tuin een cosy zithoek te maken. Enige uitdaging: volgens de handleiding die op de zakken gedrukt stond, kon je de zitzak enkel plat krijgen door hem kapot te snijden. Wat een waardeloos idee! Maar samen met een wat oudere dame kwamen we op een eenvoudig maar geniaal idee: we schuiven het haarspeldje uit ons haar, en steken het in het ventieltje van de zitzak. Et voilà, zo kregen we als één van de enigen 3 exemplaren van zo'n zitzakken plat en opgeplooid. Perfect transporteerbaar voor een ritje huiswaarts.

creatief zijn om de lucht uit zo'n zitzak geperst te krijgen...

Maandagochtend spraken we om 7u 's ochtends af met onze architecte voor een werfvergadering. In afwachting van haar aankomst, gingen we nog eens piepen op onze zolder. Eens checken of de betonnen zoldervloer niet te nat was geworden na toch wat intense regenbuien op zondag. Maar best of all: we konden er genieten van een mooie zonsopgang. We zijn ervan overtuigd: we gaan nog veel genieten van het uitzicht vanop de zolder.

Maandag ging onze dakwerker een nieuw onderdak plaatsen, zodat het dak tenminste terug winddicht zou zijn. Nooit gedacht dat we zo uitzinnig blij en enthousiast zouden zijn over een nieuwe folie, nieuw latwerk én de al geplaatste veluxen. Als kleine kinderen deden we de velux open, toe, open, toe ... .

Woensdagnamiddag stonden we te wachten op de mannen van Sack. Die kwamen de materialen brengen die we nodig hebben om te starten met de installatie van ventilatie en de sanitaire leidingen. Om 13.30u ging hij aankomen. Ware het niet dat de ene kant van de Kapellelaan opengebroken is. En dat de man zich telkens weer vastreed.
Wij smeten ons in afwachting van zijn komst in het zonnetje van de voortuin. Een uur later dan voorzien kwam de Sack-man aangereden met zijn camionette. Om ons dan een uurtje uitleg te geven. Vaak waren we met die uitleg perfect mee. Soms... wat minder. Vooral de uitleg over de toekomstige installatie van de condensatieketel was wat complexer. Krijttekeningen op de zoldermuur kwamen eraan te pas.

Donderdagochtend gingen we aan de slag met ons zelfbouwpakket. Te beginnen met de ventilatie. Daarvoor waren we woensdagnamiddag in de Hubo nog een houten plaat gaan kopen.
Die houten plaat bevestigden we aan een stevige keper van het dakgebinte. Om aan die houten plaat de Renson Health Box te bevestigen, een bak die ons C+-ventilatiesysteem regelt. Daar aan de verschillende kanalen wat ventilatieregelaars voor de verschillende ruimtes bevestigen, met bijhorende kabels. Van waaruit dan weer flexibele buizen voor het ventileren van de WC, badkamer, keuken, berging, en "natte cel" vertrokken.

 

We begonnen met de op één na moeilijkste ventilatiebuis: die van de wc op het gelijkvloers. Moeilijk, omdat we daarvoor een doorboring moesten maken door een muur. Een muur met stevig gemetselde bakstenen. 't Was wat zoeken met hamer, beitel, pneumatische boor. Maar het lukte.
De ventilatiebuizen voor badkamer en berging waren tamelijk makkelijk. Gewoon goed bevestigen, tapen, vastboren, ... . Ze moeten nog worden afgewerkt met een mooi ventilatieroostertje. Maar daarvoor is het nog wachten op een nieuw vals plafond. Dat is dus voor de afwerkingsfase. 

 

 

De moeilijkste buis, de ventilatiebuis van de keuken, is al voor 90% geïnstalleerd. We waren al een uurtje bezig met een doorboring van de muur tussen berging en keuken. Tot onze architecte eens langs kwam, en er ons attent op maakte dat we met de definitieve plaatsing van de ventilatiebuis van de keuken best wachten tot het houten kader van het plat dak van de keuken geplaatst is. Dus dat is een klusje dat we later nog moeten afwerken.

De mannen van Sack hadden ons gezegd dat we een 2-tal dagen moesten rekenen voor het installeren van de ventilatie. Wij klaarden het op 1 dag. Als dat geen prestatie is!

 

Vrijdag begonnen we aan de basis van onze sanitaire leidingen: de installatie van de watercollectoren. Te beginnen met het verbinden een collector aan de waterleiding, waarlangs het water het huis binnenkomt. Normaalgezien moet die collector horizontaal geplaatst worden. Maar bij ons was het iets complexer. De mannen van de Watergroep hadden de waterleiding verticaal geplaatst. Wellicht omdat ze op die manier zo veel mogelijk ruimte uitspaarden met de installatie van die meter in de living. Sympathiek, dat wel. Maar naast die watermeter staat dan ook nog de gasmeter. Wat maakt dat het niet zo eenvoudig is om in een klein hoekje ook nog eens een collector aan te verbinden. Eventjes naar Sack gebeld om te vragen of we de collector verticaal mochten plaatsen. En jawel, dat mocht. Collector 1 dus tamelijk snel geplaatst!

 

Collector 2 is de collector van het koud water voor de wasmachine, keukenkraan, uitgietbak in de berging, buitenkraan en regenwaterput op het gelijkvloers. Hier hebben we toch lang aan geprutst. Het ziet er niet moeilijk uit. En dat is het op zich ook niet. Ware het niet dat er wat kleine uitdagingen zijn: bijvoorbeeld het vastdraaien van de verschillende tussenstukken met locktide - een soort lijmtouw dat de verbindingen waterdicht maakt - aan de collector. Verschillende keren zijn we moeten herbeginnen. Omdat na het draaien het opzetstuk - bijvoorbeeld een kraantje - op zo'n plaats uitkwam dat we het niet meer zouden kunnen opendraaien (bv. omdat het gekneld zou zitten tussen muur en collector). Het kwam er dus op aan om het opzetstukje zo gepositioneerd te krijgen dat het én goed dichtgedraaid zat (en dus geen water zou doorlaten), én ook nog open te draaien zou zijn (in het geval van een tussenkraantje). Na veel trial en error - en ook wel wat grommende frustraties -  lukte het.

  

De 2de collector romantisch gedateerd: 5 september 2014

Ook de 3de collector - de aanvoer van warm en koud water voor douche, lavabo en boiler - op de zolder is een feit. We waren eigenlijk zo goed als klaar met de installatie ervan. Tot onze frank viel dat we de collector te dicht bij het dakgebinte hadden geplaatst. En er daardoor op die plaatst geen dakisolatie kon worden geplaatst. Dus, de collector weer van de muur gehaald. En naar en andere plaats - ietsje verder van het dakgebinte - geïnstalleerd. Voilà, niet slecht gewerkt!

De pluggen in de muur, een aandenken aan de 1ste (niet zo tactisch gekozen) plek van de collector

  

Onze werf is ondertussen ook weer een tikkeltje netter. Onze aannemer haalde al heel wat materiaal weg: de overtollige snelbouwstenen, de cementmixer, palletten, ... . Een tof show'ke om al dat materiaal te zien bengelen aan een kraan. Maar vooral ook om te denken: "oi oi, dat pallet zwiert geweldig dicht bij de gevel." Enfin, alles is nog intact.

 

Ons ongeduld in verband met de laatste klusjes van de aannemer is ook opgehelderd. We polsten eens wanneer hij het kader voor het plat dak van onze leefkeuken zou installeren. Hij viel compleet uit de lucht, en wist dus niet dat dat van hem verwacht werd. Blijkbaar was dat dus niet duidelijk door onze architecte gecommuniceerd. Bij deze is dat dus opgelost, en kunnen we wellicht volgende week ook daar een houten kader bewonderen.

En dan belanden we weer aan bij de weetjes die niets, maar dan ook werkelijk niets, te maken hebben met verbouwingen.  

• Op donderdag was onze aannemer met zijn mannen ook aanwezig op de werf. Donderdag was ook een zonnige dag. En zoals dat gaat met werkmannen: zodra ze een spriet zon zien verschijnen, gaan de t-shirts uit. Zowaar een revue van zwoele lichamen in en rond ons huis. Jawaddedadde! 

 

• We hebben helaas ook een rouwmededeling. En wel uit de familie van de Rudy. Vrijdagmiddag merkten we een dood konijntje op in onze voortuin, pal naast het promotiebord dat Sack had geïnstalleerd. Op basis van onze eigen kleine analyse van de crime scene stelden we geen uitwendige letsels van het konijntje vast. Dus concluderen we: vergiftiging. Foei! Aan ons heeft het alleszins niet gelegen. Om het konijntje een overdosis aan opvretende vliegen te besparen, gaven we het beestje een laatste rustplaats. Vanachter in de tuin, naast de arondskelken. Als de kelken volgend jaar in de lente bloeien, dan zullen we nog eens aan hem/haar denken.