Stof genoeg om over te schrijven...

Stof genoeg om over te schrijven, letterlijk dan. Stof dat we zelf gecreëerd hebben door de bepleistering op de volledige gelijkvloerse verdieping en langs de trap te verwijderen. Opnieuw manueel met hamer en beitel. Maar tegelijk ook met het grotere geschut: een beitel aangedreven door een compresseur én een pneumatische hamer. Dat laatste is ons nieuwe speeltje en gaat nog véééél van pas komen (bv. voor het slijpen van de sleuven voor de elektrische bekabeling enzo). Enfin, zo'n twee machines tegelijk aan de slag, dat maakt heel veel en luid "kedekkedekkedek"-lawaai. En creëert ook onbeschrijflijk veel stof. Zodanig veel stof dat de leden van "Team Overal" zo af en toe letterlijk een zuurstofrijk luchtje moesten gaan scheppen. De stofwolken zochten samen met hen hun weg naar frisse lucht; je kon het stof zo zien wegvliegen langs elk open raam of kiertje.

Op zo'n stoffige momenten begrijp je ook de functie van je wimpers en neusharen. Die houden echt veel stof tegen. Maar jammer genoeg niet alle stof. In de douche en in je zakdoek kom je toch nog véél stof tegen. Ik ga verder niet in details treden. Jullie kunnen je er wel wat bij voorstellen, niet? :)

Maar het harde werken en de bijhorende stoffige look (grijs en kurkdroog haar, witte neusharen, kartonnen handen, ...) heeft geloond. Op het gelijkvloers en langs de trap zijn de binnenmuren weer aan de oppervlakte gekomen. Zij zijn klaar voor het opbouwende werk later.

Tegelijkertijd werd de pneumatische boor benut om in onze zithoek de schouw voor een stukje af te breken. De marmer sneuvelde en de schouw werd recht afgesneden. De stenen die dat opleverde werden netjes opgestapeld en opzij gelegd. Die zijn immers perfect van breedte om de deuropening op de foto hierboven dicht te metselen. Want voor die deur komt immers een zetel te staan. 

Tot slot reden de papa's met de kruiwagen (dank je wel om die te mogen lenen, nonkeltje) en een platte schop door het huis. Om er dan buiten een hoop steengruis mee te creëren. Die moet nu nog even wachten, tot hij met zijn steenvrienden van de koterij een nieuwe thuis zal vinden in een container. Maar ondertussen staat het huisje binnen toch opnieuw weer wat netjes en stofvrij. 

Nu kunnen de naakte muren weer lekker luchten. Hopelijk helpt dat ook een ietsje pietsie om de vocht uit de muren te jagen. Na het verwijderen van de bepleistering had ik de indruk dat de binnenmuren zelf wel droog waren. Maar het zal onze architect zijn die uitsluitsel geeft of we nog moeten injecteren tegen de vocht of niet. 

Ondertussen krijgen de muren toch al een warmteboost van de verwarming. En die draait vollenbak, dag en nacht. In de stookolietank steekt immers nog een voorraad stookolie. En die moet erdoor. Want we zijn van plan om over te schakelen op aardgas. Waarom? Voornamelijk omdat aardgas een minder vervuilende energiebron is. Maar ook omdat  het onderhoud van een stookolietank en -ketel duurder is dan bij aardgas. Twee sterke argumenten om de switch dus te maken. 

Hopelijk is de tank snel leeg. Pas dan kunnen we de bestaande radiatoren verwijderen en de bepleistering die daarachter verstopt zit ook finaal verwijderen. Maar dat vraagt dus nog wat geduld. 

De muren op de 1ste verdiep, die zijn ook onder handen genomen. Hier geen bepleistering verwijderen, maar enkel het behangpapier. In de kamers was dat easy; met een overdadig soppige borstel of spons over de muren wrijven. En huppaa, 5 minuutjes later kon je de behangvellen zo van de muren trekken. Op de overloop was het een ander paar mouwen. Het behangpapier was hier hard en taai, zodat er hééééééél wat gesopt en gestoken moest worden met de palletekes. Maar ook dat werkje zit er nu op. Wat levert dat op? Aardig wat vuilzakken met restjes behangpapier. Binnenkort dus weer een bezoekje aan de vrienden van het containerpark :)

Mochten we een bed en breakfast willen beginnen in ons huis, we zouden al meteen themakamers hebben. Want achter het behangpapier van elke kamer schuilt een ander kleurtje verf. Dat maakt dat we meteen een groene kamer, blauwe kamer en roze kamer hebben.

Tussen onze toekomstige badkamer en één van de slaapkamers stond ook een kast. We dachten altijd dat die kast gewoon tegen de scheidingsmuur tussen beide kamers stond. Maar pas een week geleden hebben we ontdekt dat die scheidingsmuur er niet was. Opende je de kast in de slaapkamer én de badkamer tegelijk, dan kon je elkaar dus zien staan. Niet zo handig, wetende dat we tegen de imaginaire scheidingswand onze toekomstige wasbakken gingen plaatsen. Dus, de kast sneuvelde. En waar de kast stond, gaapt nu dus een groot gat. Dat binnenkort dus ook netjes dichtgemetseld zal worden. Om daartegen dan mooi ons badkamermeubel te plaatsen. Verre toekomstmuziek... . 

Zaterdag verwijderen we in onze toekomstige badkamer nog een stukje bepleistering. Want we hebben ontdekt dat op de achtermuur schimmel komt piepen. Daar gaan we dan korte metten mee maken door die bepleistering te verwijderen. De schouwen uit de slaapkamers nemen we dan ook meteen onder handen: bye bye marmer. En ook hier zullen de schouwen dan mooi gelijk gemaakt worden tot op de grond. 

En dan zit de kerstvakantie er ook op. Zelf vinden we dat we op 6 dagen tijd erg veel werk hebben verzet. We hadden dat niet gedacht/durven hopen, zeker niet in een week met kerstdinertjes hier en eindejaarsdinertjes daar. Uiteraard is dat mede en vooral dankzij de hulp van onze straffe mannen en vrouwen: dankjewel papa's, mama's en Sofie. 

Het eerste cadeautje voor ons huisje hebben we ondertussen ook al op zak. Dat kregen we van Elisa, de vriendin van neef Dirk. In het Portugees (haar Braziliaanse thuistaal) zal ze onze toekomstige bezoekers welkom heten. Bedankt Elisa!

Tot slot nog dit. We kunnen via de google-statistieken zien in welke mate onze blog gevolgd wordt. En we staan verbaasd dat we massaal gevolgd worden. Super!!! Zelfs van overal ter wereld. Vanuit Costa Rica (dag Hannah, vermoeden we), vanuit Australië (dag Robin, vermoeden we), vanuit de Verenigde Staten (dag Katrien, vermoeden we) en een aantal Europese landen (vakantiegangers uit de skigebieden of citytrippers?). Een aantal followers kunnen we niet plaatsen; onze blog wordt namelijk ook gelezen vanuit Servië en Myanmar. Geen idee wie dat zou kunnen zijn. 

En rest ons nu nog jullie een geweldige, sfeervolle oudejaarsavond te wensen. En daarna: een knallend, heerlijk 2014. Voor onszelf wensen we een verbouwing die vlotjes en zonder al te veel problemen verloopt. Om daarna te kunnen intrekken in een wondermooi huis. Hoera!

Verbouwen en grijze haren...

Er zitten weer 2 dagen verbouwen op. Donderdag hebben we de houtplaten in de gang en traphal verwijderd. Meer van hetzelfde van de dag tevoren dus.

En daarna de keuken onder handen genomen. De oude keuken werd ontmanteld. En nee nee, niet zomaar een keuken, maar wel een Cockaert-keuken (voor de niet-kenners: Cockaert is een designwinkel in Meise, met meubels die vandaag niet meer te betalen zijn voor de modale mens). De keuken gaat niet naar de afvalberg. We gaan een aantal kasten hergebruiken (of toch proberen); ze kunnen immers - mits een nieuw likje verf - nog dienen als mooie kastjes voor de berging of andere opbergruimte. 

En keek eens wie daar opdook voor het ontmantelen van de keuken: pitstopman. Oftewel papa Leemans. 

En het ging vooruit met zijn hulp. Tot dusver hadden wij altijd gewerkt met beitel en hamer. Dat werkte goed en efficiënt. Maar papa Leemans, die bracht een koevoet (geleend van Bram, dankjewel Braamie) mee. En hup, de lattekes kwamen als niets van de muren. Handig, zo'n ding.

Een mens wordt best wel moe van al dat verbouwen. Dus rond een uur of 4 hielden we het voor bekeken. Hard gewerkt, veel gedaan. 

Vandaag opnieuw aan de slag. Daarvoor kregen we hulp van Sofie (Maja's BFF), papa Leemans, en mama en papa De Smet. Het viel ons op dat we met onze papa's meteen een speciaal team hadden: Team Overal. Omdat ze beiden een overal aan hebben, uiteraard. Maar ook omdat we denken en hopen dat ze overal goed in zijn; niet alleen in het afbreken, maar ook het opbouwen (elektriciteit en zo leggen :) ). 

We startten met het ontmantelen van de badkamer, de toilet en het gangetje. Die kamers zullen vervangen worden door onze leefkeuken. Daarvoor opnieuw meer van hetzelfde: houtplaten, latjes en isoleerwol verwijderen. Maar deze keer ook speciallekes: de kranen, wc, wasbak en het bad verwijderen. Dat bad, dat was een uitdaging. Het is gemaakt van gietijzer, dus het woog wel wat. Maar geen uitdaging is ons te groot. Op "1, 2, 3, hernia" droegen Maja en ik het bad naar buiten. 

En hup, alweer een afbraak met succes geslaagd. Terwijl de papa's met onze berg houtafval en een eerste reeks afvalzakken met isoleerwol naar het containerpark reden, startten de dames met het volgende werkje: de bestaande bepleistering van de muren kappen. 

En dat lukt goed. De onderste delen van de muren gaan zelfs zeer makkelijk. Maar dat is simpelweg omdat daar vocht in de muren zit, de bepleistering klop je er dan zo af. Vanaf het midden van de muur is het hard werken en hard kloppen. De arm- en handspieren zijn moe. Niettemin best wel een leuk werkje. We komen ook verschillende lagen behangpapier tegen, minstens 5. Waarop de mammie vertelde dat bij elke plechtige communie van één van de kinderen (en er waren er 5) een nieuw motiefje behangpapier werd geplakt. Dat verklaart de vele lagen dus.  Maar het werk heeft geloond. Al een groot deel van de keuken en living is opnieuw blank. En wij, wij zijn ook blank. Vandaag heb ik (ik spreek voor mezelf) alvast een voorproefje gekregen van een look met grijze haren. 't Is niet mis. 

Nog eens een special thanks aan het team van vandaag: goed gewerkt, het was leuk! 

En zo zijn we weer een klein stapje dichter bij ons huisje thuisje. Hoeraaaaaaa!

verbouwen op 24 december = alle elementen verzamelen voor een warme kerststal

24 december, check, 1ste verbouwingsdag! Wat stond op de agenda: de living ontdoen van de houten platen die de buitenmuurden langs de binnenkant sierden. Die platen, dat was easy. En een jobke dat Sofie geweldig graag deed: eens goed aan die platen langs onder trekken, nog eens goed snokken, en hupsakee, plaatje in de hand. 

Maar zo`n plaat aftrekken, dat is eigenlijk een beetje zoals een kindersurprise: er zit iets achter de platen. Om te beginnen zo´n lekker zacht, kriebelend isolatiewolletje. Dat aftrekken is op zich ook geweldig plezant, want ook weer heel eenvoudig. Maar dan, de lattekes die de isolatiewol bijeenhielden. Tedekke zeg. Ofwel waren de vijzen verroest, wat wil zeggen dat ze zich echt niet lieten ontvijzen door "Bosjie" (oftewel ons schoon, nieuw boormachientje). Lukte het manuele vijswerk ook niet, dan maar het brute geweld. Elk een beitel en hamer in de hand. En dan maar op die manier die latten uit de muur halen. Laat dat nu eerder Maja haar specialiteit zijn.

Aanvankelijk deden we dat werk zonder maskertje. Maar die isolatiewol verspreidt heel wat stof en andere vrienden. Echt gezond zal dat wel niet zijn. Toen we merkten dat de hoestbuien zich hadden ingezet, hebben we toch maar een mondmaskertje opgezet. Maar och, het blijft romantisch hoor :)

Ondertussen ook nog het eerste bezoek aan het huis mogen ontvangen, en wel van zus Eva en kleine Lynnemin. Een bezoekje langs alle kamers, een koffiekoekje en mandarijn tussen het stof. Meer moet dat niet zijn. En als Lynn zot door de kamers loopt, danst en roept van: "draaien Pie en Paya, draaien", dan mogen we daaruit afleiden dat ook de kindervriend ons huis heeft goedgekeurd.

Nog een uurtje later kregen we ook bezoek van onze architect. Een officieel moment alweer, want we ondertekenden de plannen voor onze bouwaanvraag. Spannend!

Een goede 7 uur later liet de living haar blanke muren weer zien. Enfin ja, nog niet echt blank. Zo´n huis van 60 jaar oud, dat heeft wat geheimen in petto. En de behangpapiertjes die onder de houden platen zat, zijn een paar van die geheimen. Ondertussen zijn we toch al een laag of 4 behangpapier tegengekomen. Het een al mooier dan het ander. Maar van dit papiertje zijn we echt wel fan:

In deze vintage- en retrodagen zou je dit motiefje opnieuw in de interieurwinkels vinden. Helaas, het onze valt niet meer te recupereren. We hebben wel wat anders te recupereren. Om te beginnen een gigantische hoop houten platen en bijhorende houten latten. Aangevuld met een kleine berg isoleerwol. 

Nu we er zo over nadenken, alle elementen om een kerststal te bouwen. Dankzij de latten  kan je je beschutten tegen regen en wind. Dankzij de isolatiewol kan je een lekker warm bedje maken. ´t Brengt wat jeuk mee, maar bon ja... . Mocht iemand dat deze nacht of een van de volgende dagen nog van plan zijn zo´n kerststal te bouwen, geef een seintje he!

Morgen geven we forfait, ´t is immers kerstdag! Maar donderdag staan we er weer. Voor alweer wat meer van hetzelfde werk, ditmaal in de gang en op de trap. Hoeraaaaaaa!

Tot hoors en voor iedereen: een fijne, gezellige kerst!

Ons duurste kerstcadeau ooit... een eigen huis, een plek onder de zon!

Het is zover, we hebben een huis gekocht! Waren we "den Duplo" in Grimbergen beu? Neen, niet echt. Soms wat krap, maar we wonen hier écht graag. Waren we op huizenjacht? Dat ook niet echt. Maar we dachten wel vooruit, over de mogelijkheid om op termijn een eigen huis te kopen. Liefst een huisje dicht bij onze familie en vrienden, ergens dicht bij Grimbergen. En zo hielden we onze ogen toch wat open.

En vandaag is het nu officieel zo ver: we zijn eigenaar van dit huis. Waar vind je het terug? In Eversem, een gehucht van Meise.



Niet zomaar een huis, maar wel een huis met een verhaal. Want het is het huis van "moeder en va", de grootouders van Sofie. En laat dat een mooie kans zijn om hiervan onze thuis te kunnen maken. Want geef toe, het heeft toch iets, wonen in het huis van je grootouders. Eigenlijk is het een mooie win-win-situatie. Want op die manier blijft het huis - waar onze grootouders na de oorlog zo hard voor gewerkt hebben - in de familie. Het huis is in goede handen. Va - die ergens hoog in de wolken aan't genieten is van de hemelse geneugten van het hiernamaals - zou apetrots zijn dat zijn "bieke" samen met haar "bieke" (voor diegenen die het niet begrijpen: Maja "de bij") in zijn huis komt wonen. En ook moeder is stilletjes trots. Ze krijgt er twee frivole buurmeisjes bij :)

Ook voor ons is het fijn om hier te kunnen wonen. Aan dit huis is een geschiedenis met heel veel fijne herinneringen en anekdotes uit mijn kindertijd verbonden. Dat geeft het een tikkeltje meer, om hier voor en met ons tweetjes een warme en gezellige thuis van te maken.

Maar verhuizen zal niet voor meteen zijn. Het huis dateert van 1953; dit jaar heeft het dus zijn 60ste verjaardagskaarsje uitgeblazen. Dat betekent dus ook dat er wel wat vernieuwingswerken aan het huis zijn. Er is werk aan het huis, véééél werk. Strippen en opnieuw beginnen, dat staat op de takenlijst. Nieuw onderdak, vloer uitbreken, nieuwe bepleistering van de muren, nieuwe ramen, het vernieuwen van de elektriciteitsinstallatie en de sanitaire leidingen, nieuwe verwarming, ... . De typische Vlaamse koterij achteraan het huis, ruilen we in voor een moderne aanbouw. Die moet de leefruimte op het gelijkvloers wat vergroten. Dat gaat er dan zo uit zien:

Binnenin zullen we een moderne, toch wat strakke look (denk aan gepolierde betonvloer, veel glas, ...) combineren met een aantal oude elementen uit het huis (de oude binnendeuren, de bestaande trap, ..., allemaal opgefrist).

 

Maar vooraleer we daar zijn, is er toch nog een behoorlijk lange weg te gaan. We mikken op een jaar, een jaar en half. En binnen die periode gaan we dus zoveel mogelijk zelf de handen uit de mouwen steken. Met behulp van onze papa's en broers worden Maja en ik de vrouwelijke Rogers.

Maja is alvast goed beveiligd voor het grotere werk. Voor haar verjaardag kreeg ze van Frederik, mijn broertje, een gepimpte veiligheidshelm. Komt nog van pas :)

We zijn er klaar voor. We hoorden Bompi & co op de radio zeggen dat ze in de Gamma dit weekend 17% korting gaven op alle artikelen. En voilà, Maja en ik reden naar de Gamma voor de belangrijkste tools. Die mochten we aanvullen met een hele reeks materialen van onze mama's en papa's. Dus hebben we nu alles in handen om vanaf morgen te starten met de eerste afbraakwerken. Een dag keihard werken en dan, uitgehongerd van al dat werken, op kerstavond eten als een paard :)

Hoe het ons vergaat tijdens onze verbouwingen - de leuke dingen, de frustraties, de avonturen, de kwaaltjes, de verrassingen (van de aangename en onaangename soort), ... - daar houden we jullie via deze blog over op de hoogte.