Stof genoeg om over te schrijven...

Stof genoeg om over te schrijven, letterlijk dan. Stof dat we zelf gecreëerd hebben door de bepleistering op de volledige gelijkvloerse verdieping en langs de trap te verwijderen. Opnieuw manueel met hamer en beitel. Maar tegelijk ook met het grotere geschut: een beitel aangedreven door een compresseur én een pneumatische hamer. Dat laatste is ons nieuwe speeltje en gaat nog véééél van pas komen (bv. voor het slijpen van de sleuven voor de elektrische bekabeling enzo). Enfin, zo'n twee machines tegelijk aan de slag, dat maakt heel veel en luid "kedekkedekkedek"-lawaai. En creëert ook onbeschrijflijk veel stof. Zodanig veel stof dat de leden van "Team Overal" zo af en toe letterlijk een zuurstofrijk luchtje moesten gaan scheppen. De stofwolken zochten samen met hen hun weg naar frisse lucht; je kon het stof zo zien wegvliegen langs elk open raam of kiertje.

Op zo'n stoffige momenten begrijp je ook de functie van je wimpers en neusharen. Die houden echt veel stof tegen. Maar jammer genoeg niet alle stof. In de douche en in je zakdoek kom je toch nog véél stof tegen. Ik ga verder niet in details treden. Jullie kunnen je er wel wat bij voorstellen, niet? :)

Maar het harde werken en de bijhorende stoffige look (grijs en kurkdroog haar, witte neusharen, kartonnen handen, ...) heeft geloond. Op het gelijkvloers en langs de trap zijn de binnenmuren weer aan de oppervlakte gekomen. Zij zijn klaar voor het opbouwende werk later.

Tegelijkertijd werd de pneumatische boor benut om in onze zithoek de schouw voor een stukje af te breken. De marmer sneuvelde en de schouw werd recht afgesneden. De stenen die dat opleverde werden netjes opgestapeld en opzij gelegd. Die zijn immers perfect van breedte om de deuropening op de foto hierboven dicht te metselen. Want voor die deur komt immers een zetel te staan. 

Tot slot reden de papa's met de kruiwagen (dank je wel om die te mogen lenen, nonkeltje) en een platte schop door het huis. Om er dan buiten een hoop steengruis mee te creëren. Die moet nu nog even wachten, tot hij met zijn steenvrienden van de koterij een nieuwe thuis zal vinden in een container. Maar ondertussen staat het huisje binnen toch opnieuw weer wat netjes en stofvrij. 

Nu kunnen de naakte muren weer lekker luchten. Hopelijk helpt dat ook een ietsje pietsie om de vocht uit de muren te jagen. Na het verwijderen van de bepleistering had ik de indruk dat de binnenmuren zelf wel droog waren. Maar het zal onze architect zijn die uitsluitsel geeft of we nog moeten injecteren tegen de vocht of niet. 

Ondertussen krijgen de muren toch al een warmteboost van de verwarming. En die draait vollenbak, dag en nacht. In de stookolietank steekt immers nog een voorraad stookolie. En die moet erdoor. Want we zijn van plan om over te schakelen op aardgas. Waarom? Voornamelijk omdat aardgas een minder vervuilende energiebron is. Maar ook omdat  het onderhoud van een stookolietank en -ketel duurder is dan bij aardgas. Twee sterke argumenten om de switch dus te maken. 

Hopelijk is de tank snel leeg. Pas dan kunnen we de bestaande radiatoren verwijderen en de bepleistering die daarachter verstopt zit ook finaal verwijderen. Maar dat vraagt dus nog wat geduld. 

De muren op de 1ste verdiep, die zijn ook onder handen genomen. Hier geen bepleistering verwijderen, maar enkel het behangpapier. In de kamers was dat easy; met een overdadig soppige borstel of spons over de muren wrijven. En huppaa, 5 minuutjes later kon je de behangvellen zo van de muren trekken. Op de overloop was het een ander paar mouwen. Het behangpapier was hier hard en taai, zodat er hééééééél wat gesopt en gestoken moest worden met de palletekes. Maar ook dat werkje zit er nu op. Wat levert dat op? Aardig wat vuilzakken met restjes behangpapier. Binnenkort dus weer een bezoekje aan de vrienden van het containerpark :)

Mochten we een bed en breakfast willen beginnen in ons huis, we zouden al meteen themakamers hebben. Want achter het behangpapier van elke kamer schuilt een ander kleurtje verf. Dat maakt dat we meteen een groene kamer, blauwe kamer en roze kamer hebben.

Tussen onze toekomstige badkamer en één van de slaapkamers stond ook een kast. We dachten altijd dat die kast gewoon tegen de scheidingsmuur tussen beide kamers stond. Maar pas een week geleden hebben we ontdekt dat die scheidingsmuur er niet was. Opende je de kast in de slaapkamer én de badkamer tegelijk, dan kon je elkaar dus zien staan. Niet zo handig, wetende dat we tegen de imaginaire scheidingswand onze toekomstige wasbakken gingen plaatsen. Dus, de kast sneuvelde. En waar de kast stond, gaapt nu dus een groot gat. Dat binnenkort dus ook netjes dichtgemetseld zal worden. Om daartegen dan mooi ons badkamermeubel te plaatsen. Verre toekomstmuziek... . 

Zaterdag verwijderen we in onze toekomstige badkamer nog een stukje bepleistering. Want we hebben ontdekt dat op de achtermuur schimmel komt piepen. Daar gaan we dan korte metten mee maken door die bepleistering te verwijderen. De schouwen uit de slaapkamers nemen we dan ook meteen onder handen: bye bye marmer. En ook hier zullen de schouwen dan mooi gelijk gemaakt worden tot op de grond. 

En dan zit de kerstvakantie er ook op. Zelf vinden we dat we op 6 dagen tijd erg veel werk hebben verzet. We hadden dat niet gedacht/durven hopen, zeker niet in een week met kerstdinertjes hier en eindejaarsdinertjes daar. Uiteraard is dat mede en vooral dankzij de hulp van onze straffe mannen en vrouwen: dankjewel papa's, mama's en Sofie. 

Het eerste cadeautje voor ons huisje hebben we ondertussen ook al op zak. Dat kregen we van Elisa, de vriendin van neef Dirk. In het Portugees (haar Braziliaanse thuistaal) zal ze onze toekomstige bezoekers welkom heten. Bedankt Elisa!

Tot slot nog dit. We kunnen via de google-statistieken zien in welke mate onze blog gevolgd wordt. En we staan verbaasd dat we massaal gevolgd worden. Super!!! Zelfs van overal ter wereld. Vanuit Costa Rica (dag Hannah, vermoeden we), vanuit Australië (dag Robin, vermoeden we), vanuit de Verenigde Staten (dag Katrien, vermoeden we) en een aantal Europese landen (vakantiegangers uit de skigebieden of citytrippers?). Een aantal followers kunnen we niet plaatsen; onze blog wordt namelijk ook gelezen vanuit Servië en Myanmar. Geen idee wie dat zou kunnen zijn. 

En rest ons nu nog jullie een geweldige, sfeervolle oudejaarsavond te wensen. En daarna: een knallend, heerlijk 2014. Voor onszelf wensen we een verbouwing die vlotjes en zonder al te veel problemen verloopt. Om daarna te kunnen intrekken in een wondermooi huis. Hoera!