Komend weekend, zaterdag 24 en zondag 25 september, doen we mee aan "Mijn Huis, Mijn Architect'. Die deelname was de stimulans die we nodig hadden om hier de laatste zaken uit te voeren. Namelijk: plinten plaatsen in de gang hier beneden en op de twee verdiepingen. Maar bovenal: de tuin in orde krijgen.
Bij de voorbereiding van het terras was de tuin grosso modo al genivelleerd. Maar in de periode mei-juni was - wat ooit het gazon zou worden - door de massale regen overwoekerd geraakt door onkruid. Vanaf midden juli werd die door papa De Smet manueel in de kiem gesmoord. Elke vierkante meter van de tuin heeft hij manueel omgespit. Elk 'peentje' onkruid heeft hij uit de grond getrokken. Een fenomenaal huzarenstukje.
Daarna werden nog alle overbodige struiken en planten met de remorque van papa Leemans naar het containerpark gebracht. Wellicht onze aller-aller-allerlaatste remorque. Joepie!
Er moest nog een goot geplaatst worden tussen terras en tuin. En die moest aangesloten worden op de afvoerbuis die al geplaatst was onder het gegoten terras. Niet zo evident, bleek dat. Want de buis was te ver doorgetrokken door de terrasfirma, en ze was ook wat te schuin gelegd. Waardoor het zoeken en passen was om ze aangesloten te krijgen op de goot achter het terras. Maar onze papa's sloegen er samen in om de klus perfect te klaren.
Een ander huzarenstukje was de strook van het terras tot aan de oprit vooraan de straat. Daar lag vroeger de oude oprit. En dat stuk bleek vroeger gebruikt te zijn als mini-containerparkje. Want onder die strook hebben we nog 101 tegels, dallen, poutrels, stenen, stukjes glas, ... gevonden. Gggggggrrrrrrrrrrrrrrr. Maar weg ermee! De papa zeefde die strook manueel - jawel, manueel - uit. Alle stenen werden gebruikt als gemalen steenpuin om als onderlaagje te dienen voor het padje dat rond het huis zou lopen. En dankzij het zeven hadden we meteen al goeie grond die kon dienen voor voor het gazon.
 |
| manueel gezifte grond. Amaaaaai! |
De laatste grondwerken werden uitgevoerd door Wilgron. Met zijn machientje werd de laatste grond uitgegraven voor de oprit die we aan de straat wat verlengen. Een laatste container verse teelaarde werd aangevoerd om de laatste hoogteverschillen weg te werken. En tot slot nivelleerde hij de grond grofweg.
Nu alle grondwerken erop zaten, kon gestart worden met het padje rond het huis. Papa De Smet plaatste de boordstenen en de zelf afgemaakte stabilisé. En klaar!
Tussen tuin en terras zitten we met een tamelijk groot hoogteverschil. Om dat praktisch én mooi op te lossen, hebben we ervoor gekozen om een trapje te voorzien. We kozen daarvoor prefab betonnen trappen van Stone & Style. We hadden ons goed geïnformeerd over die trappen. Maar één detail waren we toch vergeten te vragen: het gewicht ervan. Bleek elke trap bij levering 135 kg te wegen. 135 kg! Slik. Een nacht lang hebben we wakker gelegen over hoe we die trappen verplaatst zouden krijgen. Maar gelukkig komt alles altijd goed. Om te beginnen kwam Bart - Maja's top-collega - ons vrijdag al voor een héél groot stuk uit de nood helpen. Met behulp van zijn fenomenale spierkracht, inzicht én een 'duveltje' (zo'n karretje waarop je ook bakken bier enzo kan stapelen) slaagde hij er quasi in zijn eentje in om de stenen vanop het pallet op de oprit naar het terras verplaatst te krijgen. De held! Daar lagen ze op zaterdag klaar om op hun plaats gelegd te worden. Mijn papa en broer Frederik maakten telkens de stabilisé klaar om de stenen één per één op te leggen. Voor het hefwerk maakten we gebruik van de tip van bouwzaak Smets Gedimat: vorm een team met 4 mensen, die in duo via een stevig touw de trap oplichten en verplaatsten. En dat lukte dankzij de sterke krachten van onze papa's, broer en Maja. Oef! Met het resultaat zijn we alleszins su-per blij! Nooit gedacht dat het ons zo zou bevallen.
 |
| hoe het er ooit uitzag, in voorbereiding... |
 |
| het stevige manuele liftwerk |
 |
| en het mooie resultaat |
Papa Leemans freesde ondertussen de grond in de tuin. Dat freeswerk was wel nodig om nog wat 'lucht' te geven aan de grond. Ideaal om komende week het gras te zaaien. De komende week ontfermt Papa De Smet zich daar over. Want september is nog de ideale maand om gras te zaaien. En dan is het wachten op de eerste grassprieten...
Waar hielden Maja en ik ons verder mee bezig op zaterdagnamiddag en zondag? Het afwerken van de extra oprit en het padje rond het huis. Voor het padje hadden we gekozen voor grote zwarte stapstenen van Stone & Style. Zwart, omdat dat mooi afsteekt met de steentjes én mooi matcht met het zwart van de ramen. En dat type steen, omdat ze quasi kleurvast én niet glad zijn.
De stapstenen zijn omringd met "honinggraten"-platen, waardoor je met een auto/fiets/rolstoel/kinderwagen niet "pattineert" op de steentjes. Voor het uitsnijden van de staptegels in de platen maakten we - op heerlijk vrouwelijke wijze - gebruik van een broodmes van Ikea. Dat werkte gek genoeg makkelijker dan een slijpschijf :) . De stapstenen zelf plaatsen vroeg wat puzzel en herpuzzelwerk om alles recht en waterpas te krijgen. Maar vooral ook wat van onze kracht. Want elke steen weegt 65kg. Op zich zeer goed te doen met z'n tweeën. Maar na 25 stenen heb je het wel gehad... . Zeker als je dan ook nog eens 2,5 ton aan kleine steentjes er rond hebt te vervoeren en te verdelen.
 |
| gewerkt tot we erbij neervielen... |
 |
| ...terwijl poes Alfonsine doodmoe was van het "zien werken" :) |
Maar je hoort ons niet klagen. Het was nog eens fysiek zwaar werken. En we zijn nu écht wel moe. Maar positief moe. Want we zijn ontzettend blij met het resultaat. Ein-de-lijk een nette oprit. En meteen ook een bijkomende oprit voor auto's van familie, vrienden, ... die op bezoek komen. Geweldig! En het grootste voordeel aan het wegje langs het huis? Nooit meer met modder- en zandvoeten het huis binnen. Wat indirect wil zeggen: een netter huis binnen. Hoera!
Trouwens, vooraleer vandaag aan ons werk te beginnen, zakten we nog af naar de garageverkoop hier in Eversem. En wat wisten we op de kop te tikken? Een heerlijk mooie én nog functionerende radio uit de jaren '60/70. Hij pronkt nu in onze living. Met als vergezellende deco: een plastieken speelgoedolifantje uit de jaren '50, dat we hier onder de oprit vonden. En uiteraard een betonnen bloempotje van Studio Second Life.
