We have a winner!

De inzendingen voor de Club Brugge - RSCAnderlecht wedstrijd waren stilgevallen. Dus we dachten, laten we de deelnemers maar uit hun lijden verlossen. Dus zijn we daarjuist begonnen aan "de trekking" van onze wedstrijd. Compleet conform wedstrijdreglement. Eerst en vooral, alle namen van de mededingers opgeschreven. En dat waren er toch wel behoorlijk wat:

• Vincent
• Laurens
• Ken
• Elk
• Fien
• Jannes
• Kwinten
• Aafke
• Maaike
• Bert
• Karel
• Eli
• Thijs
• Carmen
• Jan
• Tom
• Katrijn
• Annelies
• Romain, den opa
  

Al die papiertjes mooi in een cirkel op de tapijt gelegd. Geheel willekeurig. En toen hebben we de Rudy "losgelaten". We hadden hem overdag wat op een klein dieet gezet, zodat hij zeker een hongertje zou hebben. En toen begon hij op de tapijt rond te lopen. Laat het duidelijk zijn, het opzet had hij totaal niet door. Maar enfin, een knaagdier blijft een knaagdier. Dus na verloop van tijd - en heel wat onozele aanmoedigingen van onszelf - heeft hij uiteindelijk zijn tandjes in een papiertje gezet. Wie de uiteindelijke winnaar is, zal je zelf moeten ontdekken in onderstaand filmpje. De gelukkige winnaar mag ons bellen of een facebookbericht sturen. En dan regelen we dat wel, om de tickets tot bij hem/haar te krijgen. Tot hoors, gelukkige winnaar! Leg je Club Brugge- of Anderlecht-supportersjaal al maar klaar! :)

Op een dag win je de prijs van je leven (topmatch Club Brugge - Anderlecht), die we nu weer weggeven!

Jaaaaaaaaa, we hebben gewonnen! Weet je nog, die Winsol-deurhanger wedstrijd waar we aan meegedaan hebben? We zijn in de prijzen gevallen.

De Bongo-bon "een weekendje weg" hebben we helaas niet op de kop kunnen tikken. Wel vielen 2 tickets voor de voetbalwedstrijd Club Brugge-Anderlecht van zondag 4 mei, 18u, in de bus. Een topmatch nog wel!

Bij de tickets is er voor elke persoon ook een drank- en snackbon (mjam, iets lekkers van Beckers) voorzien.

Maja en ik kunnen zelf niet gaan. En overigens, we spelen nu zelf sinds kort wat zaalvoetbal. Maar zo'n grote liefhebbers zijn we nu ook weer niet. Maar sommigen onder jullie misschien wel?

Praktische info over de match:

• om 18u in Brugge
• je moet minumum een half uur voor de aanvang van de match in het stadion zijn

Ben je geïnteresseerd en ken je wel iemand die met je wil meegaan? Stuur dan een mailtje naar Maja of mezelf, of laat een boodschap achter op onze facebook. Wie de uiteindelijke tickets krijgt, zal op vrijdag beslist worden door de knaagtandjes van onze Rudy. Rudy wie? Wel, we proudly present onze Rudy:

Onze kersverse man - een dwerkonijntje van 9 weken - in den Duplo. We zullen de namen van diegenen die willen meedingen voor de tickets op een papiertje schrijven, en naast elkaar leggen. Het eerste papiertje waar de Rudy na een snuffelende ronde aan begint te knabbelen (want konijntjes houden daar wel van), die krijgt de tickets! Geef toe, zo origineel kunnen ze het niet bedenken bij de Nationale Loterij!
Wie meedingt moet dan enkel ten laatste zaterdagavond de tickets komen halen chez nous.

Bingo, het papiertje is op zak!

Woensdag 23 april is het papiertje in de bus gevallen. De stembrief? Neen, die hebben we nog niet ontvangen. Maar wel een aangetekende zending. Of toch het bericht dat de postbode een poging had gedaan om een aangetekende zending af te leveren. Uiteraard, om 13.14u op een weekdag zijn wij doorgaans niet thuis. Dus moesten we de zending gaan oppikken op het postkantoor zelf. Minpuntje daaraan: dat is in Grimbergen op weekdagen enkel open tussen 9u en 17u. Uren die helemaal aangepast zijn op het ritme van een doorsnee werkmens, vind je niet? Enfin ja, niets aan te doen. We zijn dan maar op zaterdagvoormiddag (gelukkig zijn ze dan wél open) de zending gaan afhalen. En jawel: een beige enveloppe van het gemeentebestuur Meise. Met daarin het begeerde papier: de stedenbouwkundige vergunning.

Woehoe! Wat moet er nu gebeuren? Gedurende 35 dagen moet het papier zichtbaar uithangen. Dat hebben we vandaag mooi volgens de regelgevende instructies uitgevoerd. Na die 35 dagen mogen we dan effectief van start gaan met het grote werk. Dat betekent dat we "uitgerekend" zijn voor 1 juni.

 

Ondertussen hebben we een aannemer gevonden voor de ruwbouwwerken. En qua timing zit het mee, want die aannemer kan al in juni starten. Dus hopelijk kan er tegen het bouwverlof toch een stevige brok van de ruwbouw uitgevoerd worden. Wat staat zoal op het programma:

• afbraak van de garage en de koterij daarachter
• graafwerken
• betonplaten gieten
• waterdichtingen voorzien
• nieuwe rioleringaansluitingen, inclusief een nieuwe septische put en een nieuwe regenwaterpunt (van 10000 liter, giant!)
• metselwerk
• dorpels plaatsen
• stalen profielen plaatsen

Een dakwerker - voor het nieuwe dak en het platdak - kan starten in september. Het bestaande stevige dakgebinte zullen we behouden. Maar er komen wel kraakverse pannen, een nieuw onderdak en nieuwe isolatie.

 

Dat betekent dat het zicht van het huis zéér binnenkort grondig zal veranderen. Werp er nog even een snelle blik op. Het stuk met de garagepoort gaat tegen de grond. En idem voor de koterij vanachter; het aardappelhokje en het materiaalhakje met het leuke schuine dakje behoren binnenkort tot de verleden tijd van het huis. De plek waar nu het raam is, wordt het begin van onze grote leefkeuken. Spannend!

 

 

Ondertussen lanceren we hier ook de supersteraanbieding van de maand: een stookoliebrander. We doen het toestel weg, omdat we gaan overschakelen van stookolie naar gas. Wat hebben we concreet in de aanbieding:

• een stookoliebrander van het mark Ideal Baxi
• bijhorend expansievat van Flamco: 25liter, 1,5 - 3 bar
• bijhorende circulatiepomp "936746" van Wilo. Deze pomp dient voor het opwarmen van het water en kan op 3 snelheden worden ingesteld. 

Ik hoor sommigen al denken: "amai, indrukwekkend, die technische kennis van Maja en Sofie". Maar we moeten jullie teleurstellen, we zijn nog steeds niet zo technisch onderlegd. De technische uitleg hebben we gekregen van mijn lieve nonkel JP. Zonder hem was de beschrijving eerder typisch vrouwelijk geworden:

• grote gele stookoliebrander met 10-tal knopjes
• met bijhorend rood "vatje"
• met bijhorend pompje met 3 standknopjes
• om water op te warmen en om het huis op te warmen

Alleszins, de machinerie doet het nog prima! Gedurende 3 maanden heeft hij op uitmuntende wijze het huis opgewarmd en het muurvocht weggejaagd. Van een goeie referentie gesproken...

Wie interesse heeft in het toestel of iemand kent die interesse zou hebben: laat maar weten.

 

De kans is nu wel reëel dat we binnenkort wat frequenter berichtjes de wondere blogwereld gaan kunnen insturen. Dus: tot blogs!

Ze zijn besteld, die mooie lieverds. ZE ZIJN BESTELD!

We zijn weer wat weken verder. Met niet zoveel vooruitgang. Of toch wel, een klein sprongetje.

 

Onze stookolietank is leeg. Jawel, op een kleine 3 maanden hebben we er 1500 liter stookolie doorgejaagd. Zelf vinden we dat behoorlijk spectaculair. Op voorhand hadden we bij vrienden en familie die hun huis én water verwarmen met stookolie eens gepolst hoe lang ze met zo'n voorraad rondkomen. De meesten (waarvan sommigen zelfs met 3 kinderen) blijken daarmee een quasi volledig jaar (met een zachte winter) door te komen. We waren niet van plan om zoooooo lang te wachten.
Dus, we hebben gedaan waar we anders faliekant tegen zijn: energie verspild. Alle verwarmingselementen op het hoogste standje, en stoken maar. Missie geslaagd.

Wij dus héél blij (binnenkort: bye bye stookolie, welcome aardgas!). Maar ook de muren zijn blij. De aandachtige bloglezer herinnert het zich misschien nog, maar onze binnenmuren hadden de voorbije jaren geleden onder de kilte in het huis. Lees: vocht in het onderstelde gedeelte van de muren. Dankzij de stookolie die we toch moesten opstoken, hebben we de binnenmuren kunnen trakteren op een overdaad aan heerlijke warmte. En daar hebben ze van genoten. Bij een tussentijdse meting stelde onze architect vast dat - op één kleine muur na - al het vocht verdwenen was. Hoeraaaaaa! Een finale meting zal beslissen of we een vochtbehandeling van ons to-do-lijstje mogen schrappen. Enerzijds zijn we hoopvol. Anderzijds houden we ons hart een beetje vast. Want nu de verwarming niet meer werkt, hebben we schrik dat de muren gaan lijden onder de kilte die het huis terug binnensluipt. Gelukkig staat de lente voor de deur, een zonnig en zacht/lichtjes warm weekend. Hopelijk volgen er zo nog veel. Want onze muren houden er wel van! En wij ook!

 

Nu de stookolietank leeg is, waren ook de verwarmingselementen overbodig geworden. Dus na weken rust kon de werkoutfit weer uit de kast gehaald worden. Het water dat in die chauffages zit, lieten we zorgvuldig aflopen in een emmer. En daarna haalde papa De Smet - "the Hermanator" - zijn slijpschijf, schroevendraaiers en klopboor boven. Et voilà, de (toch wel wat vuile) klus is geklaard. De (loodzware) chauffages zijn van de muur gehaald. De buizen die op de muur liepen zijn doorgeslepen en uit de muur geboord. Best wel een vuile klus. Ondanks het feit dat het water uit de buizen was opgevangen, kwam er hier en daar toch nog een vieze, zwarte smurrie gelopen. Leek net op olie. En de ijzers waarmee de buizen in de muur waren bevestigd, moesten worden uitgeboord uit die oerdegelijke Boomse bakstenen. En ook dat levert dan weer héél veel stof op.

Alleszins, wij zijn blij dat de chauffages het huis hebben verlaten. De muren achter die chauffages hadden nog een laag bepleistering. Dus daar gingen we weer: plakkerij afkappen. Weer een aanslag op huid en haar. Maar hey, het huis is weer een stap dichter bij het volgende werk: ruwbouw.

Het huis ligt er zelfs opnieuw netjes bij. Alle (dikke pakken) stof zo goed mogelijk naar buiten gezwierd , alle hout en buizen netjes opgeruimd, eens door het huis gelopen met een vuilzak en alle prullen weggekieperd. 't Huis ligt er weer schoontjes bij. Al behoort "van de vloer eten" niet tot de huidige mogelijkheden :)

 

Tot voor kort hebben we voor onze verbouwing alleen nog maar kosten gemaakt voor onze bouwaanvraag, onze architect en stabiliteitsingenieur. Daar hebben we vorige week verandering in gebracht, met onze eerste uitgave voor iets dat ons interieur zal bepalen. Jawel, we hebben de mooie vloertegels waarop we verliefd waren besteld. Nog net aan de voordeelprijs binnen de timing van de Batibouwactie. Nog wat lijm (een goeie 50liter) bijgekocht, et voilà, dat maakt dat onze bestelling gratis geleverd zal worden. Niet direct, want vloeren is nog lang niet aan de orde. Jammer. Maar onze tegels zijn in goeie handen. In afwachting van hun thuiskomst blijven ze in veilige bewaring bij de tegelleverancier. Enfin, we kijken al uit naar hun komst. En omdat we ze zo zo zoooooooooooooooooooooo mooi vinden, tonen we ze graag nog eens met véél trots!

We hebben, binnen dezelfde Batibouwactie, meteen ook onze muurtegel voor de badkamer besteld. En dat is een zwarte mozaïektegel geworden. Wees gerust, we gaan daarmee niet gans onze badkamer bekleden. Dat zou te donker en te druk zijn. We gaan deze mozaïek enkel plaatsen waar bad en douche komen. En de rest van de badkamer wordt dan mooi contrasterend in het wit geverfd. Met wat lichtspotjes en leuke badkamertools en -accessoires moet dat een mooi geheel geven.

Een mens zou ook nog vergeten dat we ook nog een tuin hebben. Een tuin die met de komst van de lente begint te leven. Wat narcissen die vrolijk komen piepen. En andere roze bloemetjes die weelderig elegant bloeien. Volgens mijn grootmoeder hebben ze zelfs nog nooit zo vrolijk en goed gebloeid. Onze eigen conclusie dat we er dan aan verbinden: die bloemetjes zullen héél blij zijn met de komst van hun toekomstige bewoners.