Ze zijn besteld, die mooie lieverds. ZE ZIJN BESTELD!

We zijn weer wat weken verder. Met niet zoveel vooruitgang. Of toch wel, een klein sprongetje.

 

Onze stookolietank is leeg. Jawel, op een kleine 3 maanden hebben we er 1500 liter stookolie doorgejaagd. Zelf vinden we dat behoorlijk spectaculair. Op voorhand hadden we bij vrienden en familie die hun huis én water verwarmen met stookolie eens gepolst hoe lang ze met zo'n voorraad rondkomen. De meesten (waarvan sommigen zelfs met 3 kinderen) blijken daarmee een quasi volledig jaar (met een zachte winter) door te komen. We waren niet van plan om zoooooo lang te wachten.
Dus, we hebben gedaan waar we anders faliekant tegen zijn: energie verspild. Alle verwarmingselementen op het hoogste standje, en stoken maar. Missie geslaagd.

Wij dus héél blij (binnenkort: bye bye stookolie, welcome aardgas!). Maar ook de muren zijn blij. De aandachtige bloglezer herinnert het zich misschien nog, maar onze binnenmuren hadden de voorbije jaren geleden onder de kilte in het huis. Lees: vocht in het onderstelde gedeelte van de muren. Dankzij de stookolie die we toch moesten opstoken, hebben we de binnenmuren kunnen trakteren op een overdaad aan heerlijke warmte. En daar hebben ze van genoten. Bij een tussentijdse meting stelde onze architect vast dat - op één kleine muur na - al het vocht verdwenen was. Hoeraaaaaa! Een finale meting zal beslissen of we een vochtbehandeling van ons to-do-lijstje mogen schrappen. Enerzijds zijn we hoopvol. Anderzijds houden we ons hart een beetje vast. Want nu de verwarming niet meer werkt, hebben we schrik dat de muren gaan lijden onder de kilte die het huis terug binnensluipt. Gelukkig staat de lente voor de deur, een zonnig en zacht/lichtjes warm weekend. Hopelijk volgen er zo nog veel. Want onze muren houden er wel van! En wij ook!

 

Nu de stookolietank leeg is, waren ook de verwarmingselementen overbodig geworden. Dus na weken rust kon de werkoutfit weer uit de kast gehaald worden. Het water dat in die chauffages zit, lieten we zorgvuldig aflopen in een emmer. En daarna haalde papa De Smet - "the Hermanator" - zijn slijpschijf, schroevendraaiers en klopboor boven. Et voilà, de (toch wel wat vuile) klus is geklaard. De (loodzware) chauffages zijn van de muur gehaald. De buizen die op de muur liepen zijn doorgeslepen en uit de muur geboord. Best wel een vuile klus. Ondanks het feit dat het water uit de buizen was opgevangen, kwam er hier en daar toch nog een vieze, zwarte smurrie gelopen. Leek net op olie. En de ijzers waarmee de buizen in de muur waren bevestigd, moesten worden uitgeboord uit die oerdegelijke Boomse bakstenen. En ook dat levert dan weer héél veel stof op.

Alleszins, wij zijn blij dat de chauffages het huis hebben verlaten. De muren achter die chauffages hadden nog een laag bepleistering. Dus daar gingen we weer: plakkerij afkappen. Weer een aanslag op huid en haar. Maar hey, het huis is weer een stap dichter bij het volgende werk: ruwbouw.

Het huis ligt er zelfs opnieuw netjes bij. Alle (dikke pakken) stof zo goed mogelijk naar buiten gezwierd , alle hout en buizen netjes opgeruimd, eens door het huis gelopen met een vuilzak en alle prullen weggekieperd. 't Huis ligt er weer schoontjes bij. Al behoort "van de vloer eten" niet tot de huidige mogelijkheden :)

 

Tot voor kort hebben we voor onze verbouwing alleen nog maar kosten gemaakt voor onze bouwaanvraag, onze architect en stabiliteitsingenieur. Daar hebben we vorige week verandering in gebracht, met onze eerste uitgave voor iets dat ons interieur zal bepalen. Jawel, we hebben de mooie vloertegels waarop we verliefd waren besteld. Nog net aan de voordeelprijs binnen de timing van de Batibouwactie. Nog wat lijm (een goeie 50liter) bijgekocht, et voilà, dat maakt dat onze bestelling gratis geleverd zal worden. Niet direct, want vloeren is nog lang niet aan de orde. Jammer. Maar onze tegels zijn in goeie handen. In afwachting van hun thuiskomst blijven ze in veilige bewaring bij de tegelleverancier. Enfin, we kijken al uit naar hun komst. En omdat we ze zo zo zoooooooooooooooooooooo mooi vinden, tonen we ze graag nog eens met véél trots!

We hebben, binnen dezelfde Batibouwactie, meteen ook onze muurtegel voor de badkamer besteld. En dat is een zwarte mozaïektegel geworden. Wees gerust, we gaan daarmee niet gans onze badkamer bekleden. Dat zou te donker en te druk zijn. We gaan deze mozaïek enkel plaatsen waar bad en douche komen. En de rest van de badkamer wordt dan mooi contrasterend in het wit geverfd. Met wat lichtspotjes en leuke badkamertools en -accessoires moet dat een mooi geheel geven.

Een mens zou ook nog vergeten dat we ook nog een tuin hebben. Een tuin die met de komst van de lente begint te leven. Wat narcissen die vrolijk komen piepen. En andere roze bloemetjes die weelderig elegant bloeien. Volgens mijn grootmoeder hebben ze zelfs nog nooit zo vrolijk en goed gebloeid. Onze eigen conclusie dat we er dan aan verbinden: die bloemetjes zullen héél blij zijn met de komst van hun toekomstige bewoners.