Verbouwen en grijze haren...

Er zitten weer 2 dagen verbouwen op. Donderdag hebben we de houtplaten in de gang en traphal verwijderd. Meer van hetzelfde van de dag tevoren dus.

En daarna de keuken onder handen genomen. De oude keuken werd ontmanteld. En nee nee, niet zomaar een keuken, maar wel een Cockaert-keuken (voor de niet-kenners: Cockaert is een designwinkel in Meise, met meubels die vandaag niet meer te betalen zijn voor de modale mens). De keuken gaat niet naar de afvalberg. We gaan een aantal kasten hergebruiken (of toch proberen); ze kunnen immers - mits een nieuw likje verf - nog dienen als mooie kastjes voor de berging of andere opbergruimte. 

En keek eens wie daar opdook voor het ontmantelen van de keuken: pitstopman. Oftewel papa Leemans. 

En het ging vooruit met zijn hulp. Tot dusver hadden wij altijd gewerkt met beitel en hamer. Dat werkte goed en efficiënt. Maar papa Leemans, die bracht een koevoet (geleend van Bram, dankjewel Braamie) mee. En hup, de lattekes kwamen als niets van de muren. Handig, zo'n ding.

Een mens wordt best wel moe van al dat verbouwen. Dus rond een uur of 4 hielden we het voor bekeken. Hard gewerkt, veel gedaan. 

Vandaag opnieuw aan de slag. Daarvoor kregen we hulp van Sofie (Maja's BFF), papa Leemans, en mama en papa De Smet. Het viel ons op dat we met onze papa's meteen een speciaal team hadden: Team Overal. Omdat ze beiden een overal aan hebben, uiteraard. Maar ook omdat we denken en hopen dat ze overal goed in zijn; niet alleen in het afbreken, maar ook het opbouwen (elektriciteit en zo leggen :) ). 

We startten met het ontmantelen van de badkamer, de toilet en het gangetje. Die kamers zullen vervangen worden door onze leefkeuken. Daarvoor opnieuw meer van hetzelfde: houtplaten, latjes en isoleerwol verwijderen. Maar deze keer ook speciallekes: de kranen, wc, wasbak en het bad verwijderen. Dat bad, dat was een uitdaging. Het is gemaakt van gietijzer, dus het woog wel wat. Maar geen uitdaging is ons te groot. Op "1, 2, 3, hernia" droegen Maja en ik het bad naar buiten. 

En hup, alweer een afbraak met succes geslaagd. Terwijl de papa's met onze berg houtafval en een eerste reeks afvalzakken met isoleerwol naar het containerpark reden, startten de dames met het volgende werkje: de bestaande bepleistering van de muren kappen. 

En dat lukt goed. De onderste delen van de muren gaan zelfs zeer makkelijk. Maar dat is simpelweg omdat daar vocht in de muren zit, de bepleistering klop je er dan zo af. Vanaf het midden van de muur is het hard werken en hard kloppen. De arm- en handspieren zijn moe. Niettemin best wel een leuk werkje. We komen ook verschillende lagen behangpapier tegen, minstens 5. Waarop de mammie vertelde dat bij elke plechtige communie van één van de kinderen (en er waren er 5) een nieuw motiefje behangpapier werd geplakt. Dat verklaart de vele lagen dus.  Maar het werk heeft geloond. Al een groot deel van de keuken en living is opnieuw blank. En wij, wij zijn ook blank. Vandaag heb ik (ik spreek voor mezelf) alvast een voorproefje gekregen van een look met grijze haren. 't Is niet mis. 

Nog eens een special thanks aan het team van vandaag: goed gewerkt, het was leuk! 

En zo zijn we weer een klein stapje dichter bij ons huisje thuisje. Hoeraaaaaaa!