Deuren, isolatie, ramen en verjaren brengt kleur in ons leven!

We hebben sinds vorige week maandag een buitendeur! Tedekke ja, een buitendeur voor de voorkant van onze fietsenberging! Een massieve houten deur die al een zwart "coucheke" verf heeft gekregen. Dat hebben de mannen van de schrijnwerkerij al goed gedaan! De andere deur, voor de achterkant van de fietsenberging, komt eraan eens de houten gevelbekleding wordt geplaatst. Daarop is het nog even wachten... .

 

Heeft er iemand last van wat kokerzicht? 

Woensdag had ik een dagje verlof genomen. Voor de kluswerken allerlei. Te beginnen met de stijgleidingen van de radiatoren. Wat een knoeten van leidingen!!! Stevig en ab-so-luut niet zo goed plooibaar. Mama Leemans en ik moesten dus trekken, sleuren en vééééél zwoegen om de leidingen door de technische schacht getrokken te krijgen en aan te sluiten op de collectoren. Maar ha, met een goeie portie humor erbij lukte ook dat alweer. Laat die radiatoren maar komen nu! 

Verder corrigeerden we op zolder de dakisolatie. Hoe, die was toch al geplaatst? Jawel, maar door een miscommunicatie tussen de dakwerker en onszelf was daar wat misgelopen. Het houten kaderwerk was op het onderste hellende gedeelte niet geplaatst zoals we bedoeld hadden. Onderling waren we dan overeengekomen dat hij het houten latwerk zou herplaatsen. Wij de dakisolatie zelf. Op zich helemaal niet moeilijk. Gewoon altijd de aluminiumfolie vastnieten op de houten kaders. Maar wat een vuil werk zeg! Eikeba! Vijf minuten bezig, en we waren al continu aan het hoesten van het gekriebel van de vieze glaswol. Bbbrrrrr. Af en toe ook wat stukken afsnijden, zodat het allemaal mooi inpasbaar was. En ook daar vlogen de beledigingen in het rond: "gij se vuilen buffel!". 

Mama Leemans snijdt een stuk dakisolatie op maat. Het lijkt wel op het fileren van... een schaap ofzo :)

Maar bon, ook dat werkje zit er alweer op. Nu moet de dakwerker nog eens langskomen. Want de geplaatste isolatie - ook zijn gedeelte - is niet luchtledig. Ofwel moet hij alle naden aftapen. Ofwel moet hij nog een dampscherm komen plaatsen. Een dampscherm? Jawel. De uitleg is simpel: als je ademt, komt er vocht vrij dat zich omzet in condens. Die condens stijgt, ook door gyprocplafonds door. En als die door de gyproc doorgaat, kan die condens zich in de isolatie nestelen. Waardoor de isolatie nat wordt. Dat kan dan gaan schimmelen, ... . Dus, een stevig retouche'ke dat de dakwerker moet komen doen. Hellende en platte daken steken, daar was hij een superkei in! Maar dakisolatie, da's precies hun ding niet. Jammer!

Voor papa De Smet waren we ondertussen bij bouwmaterialen Meulemans een betonmix gaan halen. Een mix, een beetje zoals een broodmix van de Aveve. Maar dan voor beton: beetje water toevoegen, mixen en hupla: betonneke klaar om over de volgegooide kelder te gieten. Voor een oppervlakte van 1,15m op 75cm en 15cm diep. De mannen van Meuleman berekenden dat we daarvoor 11 zakken betonmix nodig hadden. Wij vonden dat al verdacht veel, voor zo'n kleine oppervlakte. Maar ze waren overtuigd. En wie zijn wij om kenners tegen te spreken... . Uiteindelijk gebruikte Mortelman effectief maar 2,5 zakken betonmix. Ha, ons buikgevoel was tóch juist. Enfin, niet zo erg. Overschotten mogen we altijd terugbrengen naar Meuleman. Dus wij met 8 zakken betonmix van telkens 25kg terug naar Meuleman. Ons Polo'tje ziet af tegenwoordig. Den duts.

 

De metselwerken van papa De Smet zitten er nu zo goed als op. Hij retoucheerde nog een schouwmuur en wat gaten in de muren. We denken dat het een beetje met pijn in het hart is. Gelukkig is er nog werk genoeg. Te beginnen met het uitgraven van een beek van de berging naar de rooilijn en oprit. In die beek wordt binnenkort een kabel gestoken die onze nieuwe elektriciteitsmeter zal verbinden met de straatlantaarn waar de elektriciteit vertrekt. Die beek moet volgens de instructies van Eandis 70cm diep zijn. Toch een goeie 2 schuppen diep, tedekke! Maar hupsakee, papa De Smet fixte het al op zondag. Goed gedaan!

 

In het weekend hielden wij ons bezig met het isoleren van het plafond van ons gelijkvloers. Daar lopen houten balken. Met daarop simpelweg een houten plankenvloer. Qua isolatie is dat een ramp. Je hoort alles wat er op het 1ste verdiep gebeurt: voetstappen, gesprekken, ... . Daar moesten we dus iets aan doen. Dus bestelden we bij Meuleman isolatie die akoestisch én thermisch isoleerde. Kwestie dat ook de lekkere warmte van onze vloerverwarming niet los door het plafond zou verdwijnen. Op zaterdagochtend gingen we die isolatie halen. De mannen van Meuleman gingen met onze bestelbon op zak ons gerief halen. Twintig minuten later hadden ze die rollen isolatie nog niet gevonden. En 't is nu niet dat je makkelijk over 30m² isolatie kan heen kijken. Hun eindconclusie: ze hadden die isolatie toch niet op stock. Tedekke, ook voor (de immer behulpzame mannen van) Meuleman deze keer slechte punten. Wij dan naar een andere bouwzaak in de buurt: Hermans in Asse. Zo vriendelijk als ze bij Meulemans aan't onthaal zijn, zo tam en onvriendelijk zijn ze bij Hermans. Gelukkig waren de technische mannen in de hangar wél behulpzaam, vriendelijk en absolute kenners in hun vak! Ze hielpen ons met het kiezen van de juiste isolatie, een dampscherm en gaven nog wat handige tips mee. Twee uur later dan gepland konden we dan ein-de-lijk aan de slag! 

In tegenstelling tot de dakisolatie was deze plafondisolatie wél een tof gerief om mee te werken. Met een broodmes in de hand - een échte werkmannentip van Hermans - sneed deze isolatie alsof je letterlijk een snede van een vers brood sneed! Geen gehoest en gejeuk deze keer. Zalig! Maar door de vertraging die we hadden opgelopen in de voormiddag lukte het ons niet om voorplaats én eetplaats op zaterdag af te maken. Jammer, want we hadden gehoopt om zondag eens een rustdag te kunnen inlassen. Gelukkig waren er daar weer helpende handen die wilden bijspringen om het werk lichter te maken: mama Leemans en schone broer Bram! Op zondagnamiddag maakten we samen de plaatsing van de plafondisolatie en dampscherm af. Hoera!

  

 

Dat betekende dat ons plakker kon verder doen met de plaatsing van de valse plafonds in de voorplaats en eetplaats. En die zijn nu effectief een feit. Woopie, wij zijn blij!

 

En papa Leemans? Die doet ondertussen duchtig verder met de elektriciteit. Kabel na kabel sluit hij aan op de elektriciteitskast. Een secuur werk! Ondertussen heeft hij de korte broek, mede door alle tocht in de berging, ingeruild voor zijn jumpsuit. Daarmee is Team Overal - want papa De Smet loopt ook altijd in jumpsuit rond, een blauw exemplaar - weer verenigd. De overallekes zijn terug, van héél lang weggeweest. Never change a winning team!

De terugkomst van de overals, dat betekent helaas dat de Indian Summer definitief voorbij is. En da's jammer. De picknicks in de tuin hebben we moeten inruilen voor boterhammetjes op onze zolder. Dat is immers de enige plek in huis die iets of wat warm is, zonder tocht. Tja, nog eventjes. Want binnen 11 dagen komen onze ramen! En enthousiast als we zijn, heeft Maja daarvoor een aftelkalender gemaakt. Schattig he? Whiehiehiehiehiehie. 

 

De winter komt stilaan in het land. Dat betekent dat er kolen groeien in de tuin. De blaren daarvan zijn ideaal voer voor onze kleine Rudy. Hij was blij met zijn traktatie. En wij met de verse tijm die we vonden in onze tuin. Ideaal voor herfstpatatjes met tijm, mmmm! 

Afronden doen we deze keer met een gezondheidsbulletin over Maja en haar dubbele hernia. Zware werken zitten er niet meer in. Dus moet ze, onder strikt toezicht van ons allemaal, zich nog steeds beperken tot het geven van instructies. En ondertussen is het tijd voor ontspanning. Op zaterdagavond werd ze, voor haar verjaardag, getrakteerd op een aperitiefje in het herenhuis dat vrienden Peter en Pieter aan het verbouwen zijn in Halle. Jawaddedadde, ook serieuze werken! Van de boys kreeg Maja een plooimeter cadeau. Komt supergoed van pas, want de plooimeters sneuvelen aan de lopende meter (haha, wat een mopke!). Een nieuw exemplaar komt dus handig van pas. 

 

Op zondag konden we dan - eindelijk en mede dankzij het winteruur - eens uitslapen. Om daarna te gaan verjaardagsbrunchen in Brussel. En omdat verbouwingswerken er niet meer inzitten voor Maja, is het zoeken naar ontspannende activiteiten. Een geschikt verjaardagscadeau kan daarbij helpen. En mede dankzij de blogtip van Evi - die momenteel in Zuid-Afrika woont - is dat geworden: een creatief kleurboek voor volwassenen. Er is hier al iemand een heel klein beetje verslaafd... . Kleuren maar!