En we blijven kloppen en meppen... .
Vorig weekend hadden we niet genoeg tijd om de vijfde tegellaag uit de huidige badkamer te verwijderen. Aaarrrgh, kak! Dus woensdagavond, na't werk, zakten we terug af naar onze toekomstige Duplo Deluxe. Ik startte met het uitbreken van de terrastegel die nog restte. Alweer kak, want die zat goed vast en nergens was er een klein plekje om je bijtel eronder te krijgen. Ook de pneumatische boor bracht weinig soelaas. Na veel grommen, vloeken en proberen, lukte het dan toch. De 1ste tegels waren aartsmoeilijk, wellicht omdat op die plek jaaaaren een zwaar bad gestaan heeft. En dat had waarschijnlijk de tegels harder aangedrukt. Daarvoor werd de pneumatische boor dus nog eens ingeschakeld. Maar toen - oeps - sloeg ik met de hamer op de kabel van de pneumatische boor. Neen, niet met opzet of uit dommigheid. Maar simpel omdat ik de kabel niet had zien liggen. Door de vele zweetdruppels die altijd op mijn bril vielen, had ik mijn bril afgezet. Tja, en dan gebeurt zoiets natuurlijk... . Daar was dan ineens een vonk, en de elektriciteit die afsloeg. En uiteraard, de pneumatische boor die niet meer werkte. Maar gelukkig kunnen we dan altijd gaan aankloppen bij onze Mega Toby van dienst: nonkel JP. Die zocht een "suikertje" uit, waardoor hij de afgerukte kabels van de boor weer aan elkaar kon bevestigen. Zo'n suikertje (voor de leken) ziet er zo uit:
Vorig weekend hadden we niet genoeg tijd om de vijfde tegellaag uit de huidige badkamer te verwijderen. Aaarrrgh, kak! Dus woensdagavond, na't werk, zakten we terug af naar onze toekomstige Duplo Deluxe. Ik startte met het uitbreken van de terrastegel die nog restte. Alweer kak, want die zat goed vast en nergens was er een klein plekje om je bijtel eronder te krijgen. Ook de pneumatische boor bracht weinig soelaas. Na veel grommen, vloeken en proberen, lukte het dan toch. De 1ste tegels waren aartsmoeilijk, wellicht omdat op die plek jaaaaren een zwaar bad gestaan heeft. En dat had waarschijnlijk de tegels harder aangedrukt. Daarvoor werd de pneumatische boor dus nog eens ingeschakeld. Maar toen - oeps - sloeg ik met de hamer op de kabel van de pneumatische boor. Neen, niet met opzet of uit dommigheid. Maar simpel omdat ik de kabel niet had zien liggen. Door de vele zweetdruppels die altijd op mijn bril vielen, had ik mijn bril afgezet. Tja, en dan gebeurt zoiets natuurlijk... . Daar was dan ineens een vonk, en de elektriciteit die afsloeg. En uiteraard, de pneumatische boor die niet meer werkte. Maar gelukkig kunnen we dan altijd gaan aankloppen bij onze Mega Toby van dienst: nonkel JP. Die zocht een "suikertje" uit, waardoor hij de afgerukte kabels van de boor weer aan elkaar kon bevestigen. Zo'n suikertje (voor de leken) ziet er zo uit:
En hup, de machine deed het weer.
Ik kon ondertussen manueel - met hamer en lange beitel - verder met het uitbreken van de terrastegels in de badkamer. Daar waar immers geen bad had gestaan, gingen de tegels er mits stevige vrouwelijke spierkracht relatief vlot uit.
Maja ging ondertussen aan de slag met de laatste schouwen. In de living en de toekomstige berging kwamen die schouwen - die een 20 jaar geleden al waren afgetopt en afgecementeerd - nog een goeie halve meter uit het plafond. Kedekkedekkedek, met de pneumatische boor moesten ze eraan geloven. En Maja ook een beetje. Want die schouwen staken vanonder nog stampensvol roetresten. Soms in brokken, maar vaak gewoon onder de vorm van millimeter kleine stofpartikeltjes. Resultaat: gigantische zwarte roetwolken in huis. En Maja die perfect dienst kon doen voor een rondje snoepgooien als Zwarte Piet.
Maja ging ondertussen aan de slag met de laatste schouwen. In de living en de toekomstige berging kwamen die schouwen - die een 20 jaar geleden al waren afgetopt en afgecementeerd - nog een goeie halve meter uit het plafond. Kedekkedekkedek, met de pneumatische boor moesten ze eraan geloven. En Maja ook een beetje. Want die schouwen staken vanonder nog stampensvol roetresten. Soms in brokken, maar vaak gewoon onder de vorm van millimeter kleine stofpartikeltjes. Resultaat: gigantische zwarte roetwolken in huis. En Maja die perfect dienst kon doen voor een rondje snoepgooien als Zwarte Piet.
Zaterdag was het dan een beetje van alles-dag. Beginnen deden we met het verzamelen van oud ijzer. Het gietijzeren gedeelte van de stookolieketel stond al eventjes klaar. Een ander gedeelte van de tank moesten we eerst nog ontdoen van heel wat isomo. Maar mits een scherp steekijzer, was dat klusje snel geklaard.
Maja rukte verder nog een ijzeren dakgoot van het dak. Die papa Leemans vervolgens spronggewijs dubbelplooide, zodat die binnen de afmetingen van de remorque zou passen.
De mannen van't oud ijzer, dat zijn "geen gewoon". Maja en ik sleurden met z'n tweeën aan één van de twee tanken van de stookolieketel. Die mannen van't oud ijzer, die pakken dat op hun eentje op en gooien daar zelfs mee. Jerommekes bestaan dus écht wel!
Terwijl papa Leemans en Maja naar't oud ijzer bolden, begonnen papa De Smet, Ive (speciaal afgekomen uit Heist-op-den Berg - als dat niet "grellig" is) aan het uitgraven van de vloer in de living. Die moet 26 cm uitgegraven worden. Voor de technische liefhebbers: voor 6cm zuiverheidsbeton, 8 cm opgespoten PUR-isolatie en daarna 12 cm gepolierde beton.
We hadden op voorhand onheilspellende waarschuwingen gekregen dat de grond suuuuperhard ging zijn, zodat we eerst gingen moeten houwelen. Maar we hebben geluk, de grond is zacht, en we kunnen er gemakkelijk door met een spade. Muziekje op, uitgraven met de spade, opscheppen met de platte schup in de kruiwagen, kruiwagens afvoeren, en opnieuw en opnieuw en opnieuw.
Ondertussen hielden we de oren gespitst voor een verkeersbericht op de radio, in de trend van: "een luisteraar meldt een wegversperring op de weg naar Londerzeel, als gevolg van verdwaald oud ijzer". De remorque was namelijk toch wel héééél dik gevuld, en niet alles was supergoed bevestigd. Maar neen, geen radioberichten :)
Het resultaat van de graafwerken? Het achterste gedeelte van de living is al voor 80% uitgegraven. In het voorste gedeelte van de living hebben we al een klein gedeelte uitgegraven. En buiten ligt dan weer een grooooote hoop uitgegraven grond, met daartussen verdwaald steenpuin. We moeten stilaan een oplossing beginnen te vinden voor al die grond en steenpuin.
Ondertussen kwam onze architect ook langs. Die kwam eerst en vooral kijken naar de gang, waar we gestoten zijn op welfsels in de vloer (=het plafond van de kelder (conclusie: de situatie is toch iets of wat complex, waardoor we in de gang niet verder mogen breken en uitgraven aan de vloer. Dat wordt dus een gespecialiseerd klusje voor de aannemer, onder supervisie van onze architect.
In tussentijd deed hij ook nog eens een vochtmeting. In de gang is de situatie niet wat het moet zijn. Dus daar gaan we vochtbehandelende injecties moeten uitvoeren. Dat wordt een klusje voor eind juni.
Na de middag gingen de papa's aan de slag met het afbreken van het plat dak. Dat bleek zwaarder dan gedacht. De roofing - zoals ook de vloeren, gggrrrr- bleek uit verschillende dikke lagen te bestaan. En roofing, die krijg je niet zomaar kapot. Trekken, steken met de koevoet, afsteken met een steekmes... , alles om de roofing kapot en los te trekken. Daaronder zaten vezelplaten. Sommige ervan rot, anderen stevig vastgenageld. Ook daar wroeten, beitelen, de boomzaag bovenhalen, ... . Het liep zo stroef, dat de uitgraafwerken werden ingeruild voor het collectief sukkelen aan het plat dak. We deelden ons op: De Smettekes sleurden voornamelijk aan de roefing (beik, plakt, stikt en is warm!). De Leemanskes sleurden dan weer aan de houten platen. Een goeie formule!
Na 4 à 5 uur was de klus dan ein-de-lijk geklaard. Een klein contrastje met de gepronostikeerde tijd voor de afbraak van het plat dak: een uurtje. Ach ja, het resultaat mag er wezen. Terwijl de ruimte voor de toekomstige keuken vroeger een heeeeeel donkere ruimte was, valt het licht nu in overvloed binnen. We kunnen op die manier al een beetje proeven van onze toekomstige leefkeuken, die ook zal baden in licht. Proef maar mee via de foto's. Op de 1ste foto zal de achtermuur verdwijnen en ingeruild worden voor grote ramen. Idem dito op foto 2; deur en muur sneuvelen voor glas.
Volgende week meer van dat. We hebben dan een verlengd weekend. Dus het wordt grof motorisch werk in't kwadraat. Op Hemelvaart vloer uitgraven. En op zaterdag is het dan eeeeeeindelijk zo ver: de koterij gaat tegen de grond. Spannend!
PS: Wie zin heeft om zaterdag 31 mei zin heeft om mee te komen slopen, gelieve u aan te melden aan het onthaal! (via Facebook, een mailtje of een smsje is ook goed ;) ).
Reeds een voorsmaakje (maar wees gerust, we zijn verzekerd!):
PS: Wie zin heeft om zaterdag 31 mei zin heeft om mee te komen slopen, gelieve u aan te melden aan het onthaal! (via Facebook, een mailtje of een smsje is ook goed ;) ).
Reeds een voorsmaakje (maar wees gerust, we zijn verzekerd!):
Geen opmerkingen:
Een reactie posten