Demolishion Team smeet er zich tegenaan!

Wat een week! Demolishionteam heeft een prachtprestatie neergezet!
Zondagnamiddag (vorige week welteverstaan) zakten Maja en ik nog even af naar het huis. Voor een simpele opdracht: een remorque vullen met houtafval. Alhoewel, zo heel eenvoudig was dat nu ook weer niet. Want we hadden toch behoorlijk wat houtafval, dat we in één remorque wilden krijgen. Je betaalt het containerpark immers per volume. Het volume zo maximaal mogelijk benutten, was de boodschap. Dus in plaats van al dat hout in het wilde weg op de remorque te gooien, gingen wij doordacht te werk. Netjes stapelen, alle gaten zo goed mogelijk opvullen met houtresten, kleine latten... . En het resultaat mocht er wezen: een verstandig gestapelde remorque vol deuren, houten platen, latten, vezelplaatresten, schabben, ... . Daarmee tuften papa en mama Leemans op woensdag naar het containerpark. Opgeruimd staat netjes! 

Maja & Sofie-Constructions: pro's in remorquestapelen!

Alhoewel, opgeruimd... . Aan afval voorlopig nog geen gebrek op onze werf. Want jawel, we kunnen stilaan spreken van een werf. We hadden in de aanbieding: steenpuin (vééél steenpuin), zand- en cementresten, grond vol steen.

Iemand beetje steenpuin nodig?

Het begon zo'n proporties aan te nemen, dat het ons begon te hinderen in onze mobiliteit op de werf. De oplossing daarvoor was simpel: een container laten komen. Zo gezegd, zo gedaan. Eventjes "container huren" intikken op Google. En je krijgt verschillende aanbiedingen. Daarvoor eventjes rondbellen. En Stallaert Recycling, vlakbij in Vilvoorde, bood de goedkoopste en snelste service aan. Op maandagnamiddag besteld, en woensdagnamiddag (of eerder, als we dat wilden) werd de eerste container geleverd. Zaterdagochtend zouden ze, zoals we dat ook wilden, de eerste volle container inruilen voor een nieuwe, lege container. Jawel, je leest het goed, we zijn uitermate tevreden van de service van Stallaert: wanneer we het wilden, waar we het wilden. 

Maar om de containers te leveren, diende de oprit minstens 3,2m breed te zijn. Dat was wat nipt. Het begin van de oprit was met 3,5m groot genoeg. Maar daarna versmalde de oprit wat, zelfs tot een breedte van 2,7m. Dat was dus een probleem. We hebben nog overwogen om de container op de straat te laten plaatsen. Maar we zijn daar van afgestapt. Omdat je daarvoor 15 euro per dag moet betalen aan de gemeente. 15 euro is niet onoverkomelijk. Maar 15 euro per dag uitgespaard, is uitgespaard ("Gij weet niet wat verbouwen kost zeker!") Maar we zijn vooral van dat idee afgestapt, omdat er dan een container staat op een toch wel behoorlijk drukke steenweg. Een stuk waar overigens veel beweging is (een apotheek, broodjeszaak en krantenwinkel aan de overkant, dat zorgt voor wat beweging van auto's). Een ongeluk is soms rap gebeurd, nietwaar? 

We zijn dan voor een alternatieve oplossing gegaan: de oprit verbreden. Snel beslist, en ook tamelijk snel uitgevoerd op maandagavond. Gewoon de kasseistenen die de oprit afbakenen, uitbreken. Papa De Smet ging daarvoor aan de slag met de pneumatische boor. Ik ging voor de manuele keuze: met hamer en beitel. En gewoon véééééél vrouwelijke force. En die zegevierde! Terwijl papa De Smet maar een paar kasseistenen had losgekregen met de boor, had ik al een rij van 10 meter uitgebroken. Tsjakkaaaaa, we can call this girlpower?! Na de rij kasseistenen nog wat grond en bijhorende bodembedekkers uitgraven. En het zat er alweer op. Goed gewerkt!

 

Kasseistenen verwijderd en groene strook verbreed. Laat die container maar komen!

Woensdagnamiddag stonden de papa's dan klaar voor de levering van de 1ste container. Eentje van 8 kuub. Jawel, 8 kuub. De bouwvakkerstaal heeft voor de moderne vrouw geen geheimen meer.

Die 8 kuub werd gevuld met gemengd puin. Oftewel grond die we hadden uitgegraven op de gelijkvloerse verdieping, en die bezaaid was met kleine en vervelende resten steenpuin.

Op donderdag kregen we daarvoor hulp van Karen. Gekke maar ooooo zo sterke Karen. Een volle kruiwagen op een toch al aardig gevulde container dragen? Geen probleem! In sneltempo een kruiwagen vullen met aarde? Geen probleem! Soms wel een klein accidentje onderweg:

• eens met kruiwagen en al omgevallen en uit de container gevallen. Oeps! Klein schrammetje aan de achterkant van het been. Maar aha, toch wel geen EHBO-cursus gevolgd in het voorjaar zeker. Kwam weer lichtjes van pas!
• ikke die - doordat mijn handschoen met daarin een gat bleef hangen aan mijn emmer - een lege mayonnaise-emmer tegen Karen haar hoofd gooide. Oeps, alweer!

 

Karen wordt afgevoerd voor EHBO-verzorging!

 't Is niet alleen travakken ten huize Den Duplo Deluxe (in wording). Een werkende mens moet ook innerlijk voldoende herbronnen. En zo slecht is dat nog niet: verse broodjes om zelfgemaakte smoskes te maken. Could be worse.



Donderdagnamiddag rond 15u zat het werken er al op. Evaluatie van de dag: zithoek, eethoek en toekomstige berging zijn uitgegraven. De grond daarvan zijn we voor 95% kwijt dankzij de container. Jammer genoeg blijft er nog een klein hoopje zand over. Maar bon, we hebben toch al héél wat plaats kunnen maken voor de volgende dagen.

Een dikke vette struik, die wat in de weg stond van de afbraak van de koterij, is ook naar het hiernamaals vertrokken. Beetje toepasselijk, op Hemelvaart.

De verbouwende mens, ééns die goed op dreef is, krijgt er maar niet genoeg van. Dus daar zaten we dan, om 15u, werkloos. Maar niet getreurd, we reden dan naar het huis van verbouwende zus Eva. Om daar een helpende hand toe te steken bij het ineensteken van de mooie Ikea-keuken. Een welgekomen variatie op ons grof afbraakwerk; eens iets constructiefs en fijn om uit te voeren. Leuk!

Vrijdag dan, dag 2 van het verlengde weekend. Met voor ieder een klusje. Papa Leemans startte met het losslijpen van de rolluiken aan de binnenkant. Ik ging dan duwen aan de buitenkant van het rolluik, terwijl Maja en papa Leemans eraan trokken aan de binnenkant. Huppaa, en zo de 5 exemplaren op het gelijkvloers verwijderd.

Papa De Smet ontfermde zich ondertussen met een suuuuperkrachtige pneumatische boor over het uitboren van het betonwegje achter de koterij. Zucht, het huis maakte zijn reputatie hier alweer waar. Het is een huis met laagjes. Niet één laagje beton. Nee nee, een laagje beton met daaronder nog een veel dikkere laag beton. In de garage meer van dat. Want onder die dikke laag beton ligt nog... steenpuin. Dit huis is berensterk!

 



Ondertussen kwamen de vrienden van Stallaert ook met container nummer 2. Snel en efficiënt werken, die mannen. In pijltempo de nieuwe, nog lege container op straat droppen. De volgeladen container snelletjes opladen op de laadbak. Hup, de straat terug oprijden (een leuk zicht om te zien hoe het verkeer op een steenweg dan eventjes in de soep loopt). De volgeladen container op straat droppen. Dan de nieuwe, lege container terug oppikken en die naast het huis lossen. En dan terug de oprit afrijden, lege container optillen en wegrijden. En dat allemaal... in 10 minuten.

 

Daarna gingen Maja en ik verder met ons klusje van de dag. De vloer was al grofweg uitgegraven tot 26cm diep. Maar niet goed genoeg. Op de ene plaats was het 23cm, op de andere 27cm met bobbels, enzovoort. Dat moest egaler, willen we daar zonder problemen een stabiliteitsbeton kunnen laten gieten. Eerst wat liggen sukkelen met touwtjes, een plooimeter en platte schup. Maar toen zagen we het licht, en kwam eraan te pas: een waterpas, touwtje, platte schup én een bollertje (zo'n betonnen bollertje waarmee je bijvoorbeeld moestuintjes plat kan bollen). Nog altijd een prutswerk, maar het resultaat werd beetje bij beetje zichtbaar: een waterpas vloer van 26cm diep.

Zaterdag was dan dé grote dag. De 1ste dag van onze bouwvergunning. Meteen ook de dag dat we konden starten met het slopen van garage en koterij.

 

We hadden gehoopt dat klusje snel te kunnen klaren. We konden daarvoor ook rekenen op de noeste helpende handen van heel wat familie en vrienden. Eerst en vooral, special thanks aan ons Demolishionteam: onze papa's (alweer, dank je wel!), Frederik, Raf, Martijn, Joris, Jelle & Katrien, Jens, Sofie, Astrid, Nico, Heidi & Marij. Ook een dikke dank je wel aan ons Team Catering, die 's middags zorgden voor lekkere bbq: Evert, An & Marij.

 

 

Maar ondanks véél helpende handen en héél wat technisch materiaal (4 pneumatische boren, 2 sloophamers, 4 kruiwagens en een slijpschijf) mocht het niet baten. De constructie was té stevig. Maar de klus is wel voor 85 procent geklaard. En dat levert op: een container van 12 kuub, volgepuzzeld met steenpuin. En daarnaast nog een hoop steenpuin die er nog ligt, alsof er een bombardement is gepasseerd. Aaaarrrrrgggghhh.

Wel een extra klus geklaard die niet voorzien was: de groenbedekkers naast het huis zijn verwijderd + het paadje voor het huis is ook voor 50% weg. Driewerf hoera!

De achterbouw van het huis oogt nu alsof er een bombardement heeft plaatsgevonden. Steenpuin oooooveral. Dat verhindert dat we de laatste 80cm muurtjes konden afbreken.

Zondagochtend keerden Maja en ik nog even terug naar het huis, om toch wat orde in de steenchaos te brengen. In één kotje konden we alle steenpuin al wegscheppen. De resterende sloopwerken, dat is voor de komende avonden na het werk. 

Eindelijk beginnen de verbouwingen ook zichtbaar te worden aan de buitenkant van het huis en komen we dichterbij het terug opbouwen van onze nieuwe thuis. Joepie!