Slopen is tof! De chaos aan steenpuin die overblijft is minder tof. De koterij was ook nog niet volledig gesneuveld; er stond nog een goeie 50cm aan stenen muren. Dus: weg ermee. We begonnen eraan op zondag (vorige week), voor een paar uurtjes. Maandagavond deden we ermee verder. Voldoende leven op de werf: onze mama's en papa's waren mee van de partij. En hier en daar ook een wormpje/insectje dat zijn rust in die robuuste muren na 60 jaar verstoord zag... .
Dinsdagavond is onze vaste Lindy Hop-dansavond (voor de niet-kenners: de swingdans van de jaren 30/40). En daar houden we aan; op dinsdagavond wordt er dus niet gewerkt. Op woensdagavond moet onze voetbalavond met de Mutskegirls tegenwoordig wel vaak sneuvelen voor 'huiswerk'. Afgelopen woensdagavond viel de regen met bakken uit de lucht. Dus het steenpuin ruimen werd dan ingeruild voor de vloerwerken: de vloer tot 26cm diep krijgen. Twee weken geleden pakten we dat nog artisanaal aan. Maar dankzij mama Leen en haar collega's van Eigen Thuis bedachten we dat een lasermachine onze vloerklus stukken makkelijker zou maken. En inderdaad, dat was ook zo! De lasermachine geeft met een laserstraal perfect de waterpas aan. En aan de hand daarvan en een stok (waarop we de diepte 26-29 cm hadden aangeduid) kunnen we makkelijk controleren of we op de juiste diepte zitten. Dan nog eventjes met het bollertje over de grond, en dan is de vloer goed plat. De zithoek is op die manier al afgewerkt.
Op donderdagavond - een zonnige avond opnieuw - werd het slopen verder gezet. En wel door Team Oestrogeen: wij, versterkt door onze mama's. Het moet gezegd: onze mama's zijn SUPERmadammen. Want in een paar uur tijd waren de laatste muren gesloopt en de grote, intacte bakstenen netjes opzij gezet. Oestrogeen aan de top!
Vrijdagavond hielden we het even voor bekeken, en zakten we met de Pieremanvrienden af naar Hamont-Achel, voor ons jaarlijks weekend met de speelpleinvrienden van weleer. Tijd voor ontspanning, wandelen, kano-varen, lekker eten en drinken, kreetjes van spelende kinderen, een prachtige tuin om in te voetballen en met de palletjes te spelen, hilarische babbels én bakken zonneschijn!
Verbouwen heeft zelfs tijdens een dagje relaxen invloed op een verbouwende mens. Terwijl het mij vroeger niet zou opgevallen zijn, lette ik in het nieuwbouw vakantiehuis op onozele zaken zoals de leidingen van de elektriciteit, het (volgens mij) lakse niveau van afwerking. Maar er werd ook inspiratie opgedaan: de naam en het type van de fantastische douchekop (damn, die moeten we ook hebben!) werd genoteerd.
Terwijl wij in de Limburgse Kempen genoten van een dagje ontspanning, waren onze papa's op zaterdag opnieuw bezig. Onze papa's deden het voorbereidende werk voor het verplaatsen van de gas- en waterleiding. Daarvoor moest aan de voorgevel een werkpunt van 1m² gemaakt worden, 1m diep. Van aan die werkput moest er een beek van 1m breed gegraven worden naar de rooilijn (=de stoep). Op die plaats moest de beek 2m diep zitten. Jawel, 2m!!!! Zottenwerk. Maar daarvoor kregen we gelukkig mechanische hulp van een bobcat. Hoeraaaaa!
Zondag keerden we een dagje vroeger dan de rest van de Pieremangroep terug naar Meise om... steenpuin te ruimen. Om dat klusje te vergemakkelijken had Stallaert zaterdagochtend opnieuw een container van 12 kuub geleverd. Waren vandaag van de partij om ons daarbij te helpen:
- Ambre Solaire, factor 50. Het is héérlijk om met zo'n zonnig weer te kunnen verbouwen. Maar de verbouwende mens moet zich in zo'n weersomstandigheden ook beschermen met een goed crèmeke. Zoniet kruipen we in ons bed met spier- én zonnebrandpijn. Dat laatste laten we liever aan ons passeren.
- Elsie en Sofie. Héééél hard bedankt dames!!!!
De werkomstandigheden waren niet optimaal. Het was warm, hééél warm. En geen plekje schaduw om in te werken. Dus zweten en puffen maar. Op maandag, pinkstermaandag, meer van dat zonnig en warm weer. Eigenlijk is onze werf ook een natuurlijk solarium en zonnebankcenter. Zo vroeg op het seizoen, en we zien al knalbruin. En zoveel mensen maar denken dat we op vakantie zijn geweest.
Op maandag brachten we ook onze parasol mee naar de werf. Kwestie van de werkomstandigheden iets of wat aangenamer en draaglijker te maken voor onze helpende handen: Peter en Pieter, Elien, Sofie, onze papa's en mama. Dank je wel, alweer! Ook deze bende was een ge-wel-dig team. In een mum van tijd hebben ze via archiologischachtig prutswerk de toekomstige keuken en de koterij bevrijd van het steenpuin. Iedereen met een verschillende techniek. De ene op z'n hondjes: als een hond steenpuin naar de beton krabben, om het daar op te scheppen. De andere door met de benen en voeten steenpuin op de platte schup van de andere te duwen. Nog iemand anders door met een ritsel steenpuin naar de beton te trekken, en daar op te schuppen. Alleszins, het resultaat mag er wezen. Al het steenpuin dat op de losse grond lag is allemaal opgekuist. Wat overblijft is een overvolle container. En nog een hoop steenpuin. Maar het resterende puin hebben we klaargelegd op de betonplaat van de vroegere koterij. Die kunnen we komend weekend dan makkelijk opscheppen en afvoeren.
De dag sloten we ten slotte af met het mooi egaal zetten van de eethoek, op 26cm diep. Ook weer een klusje dat van de to do-list te schrappen is.
Af en toe vinden we ook iets geks, eigenaardigs of leuks op de werf. Vandaag vonden we in een schouw nog een krant. Een editie van het Volk, van 1969. Stond onder andere op de voorpagina: de Apollo-vlucht naar de maan. Het heeft wel iets, zo'n oud 'vodje' papier waar in een oude, vervlogen taal bericht wordt over een wereldgebeurtenis.
Eindigen doen we deze keer - in het kader van vaderdag - met een speciale dank-u-wel aan onze papa's. Het zijn fantastische mannen die ons onvoorwaardelijk helpen. Altijd klaar met raad en daad. Weer of geen weer, zin of geen zin, moe en wat pijntjes, ze staan er telkens weer. Zonder hen zou het ons nooit lukken om van dit huis onze toekomstige, mooie thuis te maken. Dus: dank je wel papa's!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten