Door de wind, door de regen, dwars door alles heen (zelfs door een schouw)!

We hebben er een drukke week opzitten. Dinsdagavond zagen we onze architect + aannemer voor de ruwbouw. Het goede nieuws: de aannemer kan midden juni aan de ruwbouw beginnen. En die denkt zelf al de werken op een dikke 2 weken rond te krijgen. Wij deden een vreugdesprongetje! 

Dat betekent ook dat er nu wat druk op de ketel komt te zitten. Want tegen midden juni moeten we zoveel mogelijk van het voorbereidende werk voor de ruwbouw rond krijgen. Dat wil zeggen: de koterij verwijderen, vloer uitbreken, grond uitgraven voor de fundamenten. Voor de afbraak van de koterij mogen we vergunningsgewijs pas 1 juni beginnen. Dus dat betekent dat we vanaf 1 juni écht wel een tandje gaan bijsteken. In afwachting doen we al zoveel mogelijk van de werken waarvoor we niet afhankelijk zijn van de vergunning. En daar zijn we op donderdagavond, na 't werk, al aan begonnen. De binnenmuren van de huidige badkamer en wc zijn toen gesneuveld. Een aanrader voor wie kampt met frustraties, of voor wie zijn teveel aan energie kwijt wil. Of gewoon voor wie - zoals wij - wat aan sport wil doen en wat armspieren wil kweken. Dat gaat als volgt: met zoveel mogelijk kracht, met een stevige hamer in de hand, meppen tegen de bakstenen. En dan vallen ze, de ene al wat gemakkelijker dan de andere. In twee uurtjes en half was de klus, inclusief opkuis, geklaard. Ziehier het resultaat: voor, tijdens en na.

Zaterdagochtend om 8.30u dan weer op post voor meer van hetzelfde, met hier en daar eens iets nieuws.

We zijn begonnen met de uitbraak van een kast in de huidige garage. Een eenvoudige klusje, snel geklaard.

Sofie komt uit de kast, moehaha!

 De uitbraak van de garagepoort ging ook vrij vlot. Een ijzeren ding onderaan de poort (dat vermijdt dat de poort helemaal zou doorrollen), speelde even spelbreker. Maar papa De Smet haalde zijn slijpschijf boven, en het euvel was weer geklaard. We trokken het rolluik helemaal eruit. Op het einde viel het er zo uit, pijlsnel. Waarop Maja en ik, als écht meisjes, gilden van "waaaaaa, de poort komt naar beneden". Lovely :)

Dan onze stookolieketel. We hadden die via Tweedhands.be en Kapaza te koop aangeboden. Maar diezelfde sites staan vol tweedehands stookolieketels (overschakelen van stookolie naar aardgas is een trend. En wij - hipsters - doen daar ook aan mee!). We hebben geen tijd om te blijven wachten op een potentiële koper. Dus korte metten met het gevaarte: we begonnen aan de ontmanteling. Het begon vlot, want de buitenste platen waren vrij gemakkelijk te demonteren. Een paar keer trekken en snokken, en je had een plaat in je handen. Maar dan... 101 bevestigingsmoeren. En telkens je er één kon los schroeven, verminderde de druk op de tank, en kwam er vanuit één van de openingen veel vuil stookoliewater. Waarop Maja en ik dan weer begonnen te gillen: "waaaa, water, WAAA-TEEEER, vlug, een emmer". Verbouwen met Maja en Sofie, het levert soms wel wat slapstick-taferelen op :)

De laatste etappe van de stookolieketel was het gietijzerengedeelte, de tank van de stookolie zelf, weg krijgen. Om dat te kunnen weghalen, moest finaal nog een buis worden weggeslepen. Papa De Smet haalde zijn slijpschijf weer boven. Om dan uiteindelijk het gevaarte naar buiten te kunnen dragen. Loodzwaar is het ding, zeker meer dan 200kg. Dat eventjes optillen met z'n drieën was niet mogelijk. Dus bedachten we een alternatief: we legden het gietijzeren gedeelte op één van de gele, buitenste wanden van de ketel. En trokken het met z'n drieën zo naar buiten. Afzien! Maar opgeruimd staat netjes. De tank is weg. Binnenkort nog wat van de buizen verwijderen, en dan kan de garage sneuvelen. 

 

De stookolieketel was ribbedebie. De stookolietank zelf, die ondergronds zit, komen ze vrijdag neutraliseren. Of toch al deel 1 van de neutralisatie: het kuisen van de tank. Als voorbereiding graafde papa De Smet een grote struik (zo'n exemplaar met hoge pluimen), die ter hoogte van de stookolietank zat, uit. Vervolgens verwijderde hij nog een stenen muurtje, een metalen ring en beton rond de tank. Daarvoor haalde the Hermanator de pneumatische boor boven, en drilde erop los. Het resultaat is een mooi opgeschoond "tankmangat", jawel, zo heet dat. Zodat de mannen van Piva Oil vrijdag hun werk probleemloos (en zonder extra kosten) kunnen aanvatten. Ziehier het nette resultaat, voor en na.

Ondertussen pakten Maja en ik wat andere uitbraakwerken op ons: 2 ramen en 2 deuren van de koterij. Met hamer en bijtel, en af en toe wat gefoeter (onder andere omdat het "schijtweer" was (lees: vele, natte buien)), zijn die nu ook klaar voor het containerpark. 

 

 

Ondertussen ook een fait-divers-werkje: ons chemisch toiletje installeren. Et voilà, als de nood hoog is, kunnen we ons voortaan laten gaan op onze Porta Potti.

En dan als laatste op het programma: de afbraak van een schouw in één van de slaapkamers. Die moest sneuvelen, omdat we de half afgetopte schouw (die uit het plafond komt) in de living weg willen. En als we ze enkel in de living verwijderen, bestaat het risico dat de schouw op de verdieping erboven vanzelf naar beneden gaat komen. Dus beter preventief zijn, en in de slaapkamer erboven doen wat moet. Hup, met pneumatische boor en hamer alweer aan het werk. En jawel, ook ik pakte het pneumatische ding in handen. Als krachtpatsers - Sofie Roelandt zou zeggen: "ik zen een biest" - pakten we de schouw aan. En op twee uur en half was dat werkje, incluus opkuis, ook geregeld. 

En toen rolden we, écht moe en bijzonder vuil (van het stof, van de stookolieresten, van de regen), naar huis. Daar kregen onze vuile kleren een heerlijk reinigend wasje op 40°. Wij werden getrakteerd op een warme douche, shampoo en zachte conditioner voor de compleet uitgedroogde haartjes. En als kers op de taart: het Eurovisiesongfestival en al die vreemde creaturen daar. Haaaa, wat een topdag!