Batterijen opgeladen - weer vollevaart vooruit!

Juli, dat is bouwverlof. Onze aannemer in congé. En wij deden eigenlijk zo goed als letterlijk mee!

Begin juli vertrok ik met een Jokergroep richting Balkan. Op het menu stonden 3 pareltjes: Montenegro, Bosnië-Herzegovina en Dubrovnik. 15 dagen op trot met 11 fijne deelnemers. Geflankeerd door de mooiste Balkanzichten, leuke en tot de verbeelding sprekende steden (zoals Kotor, Sarajevo, Mostar en Dubrovnik), prachtige bergweiden weelderig bezaaid met kleurrijke bloemen (stel je de berglandschappen uit de Sound of Music voor), veel zonnestralen en af en toe spectaculaire regens.

 

 

Nog op zoek naar last minute reisplannen voor één van de komende weken? Of wie weet al op zoek naar inspiratie voor volgend jaar? Bij deze: zak maar af naar de Balkan!

Maja reed ondertussen het land rond om deelnemers van haar organisatie - De Kei, een vzw die vakanties voor mensen met een mentale beperking organiseert - op hun bestemming te brengen. Hetzij Brussels Airport, hetzij een opstapplaats van een busreis. Soms overdag. Vaak in het holst van de nacht. Die reizen met 10 deelnemers worden steeds begeleid door een duo-reisbegeleiders. Het toeval wilde nu dat een duo-reisbegeleiders last minute, om medische redenen, had geannuleerd voor een reis die 4 dagen later vertrok. Op het nippertje vind je vaak geen (geschikte) duo's meer. Dus vertrokken Maja en ik op 22 juli met 10 enthousiaste deelnemers richting Marmaris (Turkije). Acht dagen all inclusive vakantie in een met zon overgoten Turkije; we hadden het slechter kunnen treffen. Op het menu: een jeepsafari hier, een boottocht daar, een uurtje karten ginder, van de glijbanen zoeven ginds. Niet meteen het type vakantie dat wij gewoon zijn. Maar 10 gelukkige en tevreden deelnemers, daar doen we het voor!

 

Nog 4 citytrippende dagen met de familie in Parijs.  

En Maja die nog wat ging Pukkelpoppen in Kiewit.

Et voilà, et zit er nu écht wel op. De batterijen zijn opgeladen. We vliegen er weer in!

Onze aannemer gaf het goede voorbeeld. Begonnen kon hij met wat "retouchekes". Door de vele onweders in juli, was de betonbekisting die hij had klaargemaakt voor de fietsenberging en carport verloren gegaan. Veel grond was weggespoeld of ingezakt. Dus zijn eerste werkdag was hersteldag. De volgende ochtend, om 6u 's ochtends, stonden de mannen van de beton al klaar met een giant kraan. 

Kedekkedekkedek, veel lawaai!
Mijn grootmoeder - die ernaast woont - werd letterlijk uit haar bed gedaverd. En de buurt zal het ook geweten hebben; de 2 vrachtwagens die nodig waren, blokkeerden de volledige straat. Oeps.

Betonnetje even laten opdrogen. En dan polieren maar. Want jawel, in onze carport en fietsenberging leggen we geen vloer. We houden het gewoon bij gepolierde beton. Goedkoper, eenvoudiger en makkelijk in onderhoud. En we vinden het ook nog eens supermooi. Vier voordelen voor de prijs van één. Ha!

   

De beton moest dan een drietal dagen krijgen om helemaal uit te drogen. Dus voor de rest van de week werd er niet meer gewerkt. Ondertussen werden wel al alle materialen geleverd voor het metselwerk dat zou volgen: megazakken zand, palletten met snelbouwstenen, zakken cement én natuurlijk ook... een cementmixer.

 

En hup, het metselwerk kon beginnen vanaf maandag. Rijtje één, rijtje twee, rijtje drie, ... . En zo goed als klaar!

  

Balk voor de carport is al gestoken. De balken voor het platte dak liggen ook al klaar. Goed bezig, die mannen!

In afwachting deden wij ook al wat nuttig werk. We zakten af naar Heist-op-den-Berg. Want jawel, in de regio met de 'grellige'-tongval hebben we onze ramen besteld. Ramen en deuren op zich kiezen is niet moeilijk. Maar de kleur? Tjonge jonge, niet simpel. Eén ding is zeker: we gaan voor ramen van Reynaers, van het type coatex. Dat is een wat korrelige en ruwe structuurlak, die we wel mooi strak vinden. Nog één pijnpunt waarover we ons de komende 10 dagen - tot het moment van opmeting van de raamopeningen - moeten buigen: gaan we voor zwart, of voor donkergrijs. Aaarrrrggghhhh. We vinden het een loodzware beslissing. Want het resultaat is immers doorslaggevend voor de looks van je huis. En dat voor pakweg de komende 40 jaar.
Van zwart zijn we bang dat het de looks van ons huis - in combinatie met de rode bakstenen - misschien te hard gaat maken. Van grijs vrezen we dan weer dat het in combinatie met diezelfde baksteen te flets gaat zijn. En vooral: dat dat grijs niet gaat matchen met de betongrijze kleur van onze betonvloer  (die kleur ligt al vast!) én de bekleding van de aanbouw, namelijk zwart gebrand hout. Dit weekend gingen we dan maar aan de slag met een tip van onze "ramenboer": zet eens een laagje grijze en zwarte verf op je oude (houten) ramen, en zie wat je het mooiste vindt. Een simpel, maar eigenlijk wel geniaal idee. Zo gezegd, zo gedaan. Eventjes langs de Hubo gepasseerd, en een staaltje verf gekocht.
Et voilà, hier het resultaat. Het geeft alvast een idee. Zeker staat vast dat deze verftinten harder overkomen dan het in werkelijkheid zal zijn. De coatex-aluminium zal immers zachter overkomen dan de verf. Maar niettemin blijft het een moeilijke keuze. Wie ons graag wil helpen, tips zijn welkom. Of vul de opinie in de rechterkolom van onze blog in. Eens zien wat de meerderheid ervan denkt... 

Op dinsdagavond sprongen we dan de auto in richting Temse. Daar heeft onze zelfbouwfirma voor ventilatie, verwarming en sanitair haar zetel: SACK. Het moet gezegd: van de eerste contacten zijn we uiterst positief. Altijd vriendelijk onthaald, alles van naaldje tot draadje geduldig, professioneel en toch begrijpbaar uitgelegd aan leken als wij. En tot nu toe hebben ze de meest uitgebreide drankenkaart die we al zijn gepasseerd bij dergelijke firma's: fruitsap, cola, cola light, spuitwater, gini, ... . They have it all! Totaal onbelangrijk, maar toch fijn meegenomen :)

We overliepen samen met Mike Sack - oftewel: de Mike - nog eens hun offerte voor al die technieken. Die offerte is ondertussen geformaliseerd in een overeenkomst. Wat betekent dat zij tegen eind augustus de materialen gaan leveren om alvast te starten met het plaatsen van de ventilatie. Oeoeoe, spannend!

Gelukkig moeten we daar niet onvoorbereid of in het wilde weg aan beginnen. We hebben alvast wat huiswerk mee naar huis gekregen: een gebruikershandleiding voor alle stappen die je moet doorlopen om zelf je ventilatie, verwarming en sanitaire leidingen te leggen. Een DVD-show krijg je er ook nog eens bij. Het worden de komende dagen übergezellige televisieavonden ten huize De Smet-Leemans :)



Toch al wat retro, die teller...

Ondertussen hebben we ook al een telefoontje gepleegd naar de vrienden van Eandis. Eind mei kwamen die al eens langs om de gasmeter te verplaatsen, en dan meteen maar een nieuwe te installeren. We hebben ons nu bedacht dat ook de elektriciteitsmeter misschien aan vernieuwing toe is. Dat is een exemplaar van ondertussen misschien toch al een jaar of 30 oud. Maar vooral: een enkelvoudige teller. Wat dus wil zeggen dat je geen onderscheid kan maken tussen nacht- en dagtarief. Jammer, want Maja en ik zijn duurzame groene meisjes. Dus als de offerte van Eandis meevalt, zullen we misschien die teller maar vervangen. On verra!

De Hermanator deed ondertussen het nodige opdat we binnenkort een badkamer kunnen installeren. Onze blogfans herinneren zich misschien dat we een gapend gat hadden in onze toekomstige badkamer. Daar had immers vroeger een inbouwkast gestaan zonder achterwand. Er zat maar één ding op: het gapende gat dichtmetselen. Niet zomaar dichtmetselen: de 4 bovenste rijen van het metselwerk moesten chemisch verankerd worden aan de achtermuur en de zijmuur. Dat chemisch verankeren houdt in dat je een speciale pasta inspuit in het metselwerk, en daarna in de mortel tussen de stenen een wapeningsstaaf inbrengt. Dat is nodig om een degelijke, onverzettelijke verbinding te maken tussen het oude en nieuwe metselwerk. Niet onbelangrijk, want tegen die nieuwe wand komen onder andere onze nieuwe wasbakken. Dankzij dat chemisch verankeren zal de muur zeker niet neervallen.

 

Et voilà, we hebben een volledige muur!

Begin september komt onze dakwerker, de Guy. Zijn opdracht: een nieuw onderdak, nieuwe dakisolatie en dakpannen plaatsen. Wij doen het voorbereidende werk: de huidige dakconstructie afbreken. Het dakgebinte - de "kepers" - wordt behouden, want dat is nog in prima staat. Maar het latwerk moet eraan geloven, net als de huidige dakpannen. Op 15 augustus - congé of geen congé, wij klussen altijd! - verwijderde ik al de isolatie onder de dakpannen (terwijl Maja danste op Pukkelpop).

Pppffff, zoveel isolatie...

We kunnen daar kort in zijn: kakjobke. Want die isolatie was van het type glaswol. Wie daar niet mee vertrouwd is: glaswol is een vuiligheid. Het irriteert van nature al mateloos. Het menselijk velleke heeft een bloedhekel aan glaswol; wordt het aangeraakt door glaswol, dan begint het mateloos en héél lang te jeuken. Glaswol irriteert ook je luchtwegen. Lees: ik vul de rest van de avond met hoesten, hoesten en nog eens hoesten.

Moet er nog glaswol zijn?

Maar bon, de klus is geklaard. Het resultaat mag er zijn. Het dak is klaar om helemaal ontmanteld te worden. De vrienden van het containerpark mogen ons binnenkort eens verwachten aan wat vuilzakken met glaswol... :)

 

Tot slot zijn we aanbeland bij de rubriek van de fait-divers.

• Er groeit vanalles in, aan en rond ons huis. De meest onverwachte dingen op de meest gekke plaatsen. Onder de dakpannen vond ik bijvoorbeeld een vogelnestje (smelt!). Op de oprit van het huis, naast de living, groeit momenteel een aardappelplant. En tot slot: een goeie 20cm achter de gegoten betonplaat van de keuken, groeit een tomatenplant. Geen idee waar die levende wezens allemaal vandaan komen.

Een nestje!

Zouden daar nu ook tomaten aan beginnen groeien?

Wie heeft hier aardappelen geplant?

• Het huis kan zélf bewijzen dat het dateert van 1953. Op één van de balken van het dakgebinte staat het geboortejaar van het huis met teer genoteerd. Al moet je wel goed kijken om het te kunnen zien. Maar geef toe, het heeft wel iets, nee?

• In ons nieuw dak komt er zowel aan de voor- als achterkant een velux. Wordt super! Want vandaag ontdekte ik vanop het dak - piepend door zo'n retro-velux - dat we er een héél mooi zicht gaan hebben op de achterliggende velden. De groene gordel rond Brussel, die zie je hier inderdaad in levende lijve!

• Onze man in huis - dé Rudy - is zich stilletjesaan al aan het klaarmaken voor een verhuis. Hij is vooruitziend om al in een verhuisdoos te kruipen, maar zal toch nog wat op zijn konijnentandjes moeten bijten...